Over ‘voet in voet oog in oog’ van Elly Stolwijk op Leestafel, 30 juli 2024:
(…) Fons is maar een jonge man als hij de oproep krijgt om naar Duitsland te gaan. (…) Als hij terugkomt is hij nog geen eenentwintig. In Berlijn en Laucherthal heeft hij moeten werken. (…) Maar zoals zovele mannen die dwangarbeid moesten doen, vertelde hij er niet over. (…) Het zat zijn dochter dwars, en zij besloot onderzoek te gaan doen (…) en reconstrueerde zo goed en kwaad als dat kon het verhaal van haart vader, die zelf niet meer leefde. (…) Het begint met een ellenlange zin, die een pagina lang is! (…) Maar behalve dat Elly Stolwijk een vlotte pen heeft, legt zij ook al snel uit waarom ze heeft gekozen voor deze vorm. Want ja, het verhaal van Fons blijft in deze vorm: paginalange zinnen. Maar tussendoor staat in cursieve tekst het verhaal van Elly: wat zij weet en wat ze ontdekt heeft plus achtergrondinformatie. En deze heel bijzondere vorm werkt! Het is knap gedaan. (…) Het verhaal over Fons is in feite fictief, maar wel gebaseerd op feiten. Het verhaal van Elly is autobiografisch, in een mooie poëtische taal geschreven. (…)