Over het gedicht ‘Witte donderdag 1955’ uit ‘Bloedkrans’ van Albert Hagenaars op De Contrabas, 19 april 2012:
Het gedicht is rijk aan rijmklanken en alliteratie. De dichter van ‘Witte Donderdag 1955’ heeft zijn pen eens flink in de taal gedoopt en zet het doek in brede streken op. Tegelijkertijd onderbreekt hij het ritme voortdurend, zodat je nergens de kans krijgt in die klankrijkdom te gaan zwelgen. Het is een gedicht van zang en syncopen. Het staat strak in de maat en loopt soms toch even uit de pas. Ik vind dat prettig en het getuigt, denk ik, van vakmanschap. (…) Het is een overvol gedicht, een gedicht dat bij iedere lezing aan kracht wint.
Ga naar de inhoud
kleurrijkste uitgever van Nederland voor avontuurlijke lezers