«Het is u allemaal bespaard gebleven, deze oorlog tegen Nederlandse onbenulligheid, onwil en onwetendheid.»

Frans Lopulalan1Frans Lopulalan met Aan mijn 100-jarige vader op Facebook, 20 februari 2020:
Had u 48 jaar langer geleefd, dan was u vandaag honderd geworden. Dan was de burgemeester bij u langsgekomen om u te feliciteren, maar waarschijnlijk zou ik daar persoonlijk een stokje voor hebben gestoken, of een honkbalknuppel, of – nog veel beter – de hardhouten wapenstok die u vroeger in het kamp hanteerde om een vechtpartij te beëindigen. Ik heb het niet op burgemeesters, vooral niet sinds die keer dat ik de feestelijkheden rond het 40-jarig bestaan van de Molukse woonwijk in Capelle aan den IJssel met een opbeurend literair verantwoord praatje extra luister mocht komen bijzetten. (…) Sinds u 48 jaar geleden met Permanent Verlof bent gegaan, Papa, is er veel veranderd, maar gebleven is de oorlog. (…) Het is u allemaal bespaard gebleven, deze oorlog tegen Nederlandse onbenulligheid, onwil en onwetendheid. (…) De onbenulligheid van de man in de trein die mij erop wees dat ik op het punt stond op een gereserveerde plaats te gaan zitten en die ik erop moest wijzen dat ik degene was die de reservering had gedaan. Het is allemaal langs u heen gegaan en dat stelt mij op de één of andere manier gerust. (…)
Lees verder op Columns+
Of klik hier
Meer over Frans Lopulalan bij Uitgeverij In de Knipscheer