Over ‘Blauw slik’ van Stefaan van den Bremt bij presentatie Gent, 4 oktober 2013:
Een aanzienlijk gedeelte van de poëtische kracht van deze gedichten zit juist in de manier waarop het simplisme van de tegenstelling, van eenduidige antwoorden op heldere vragen, overspoeld wordt door de ondoorgrondelijkheid van het raadsel. (…) Het zijn opmerkelijke verzen, waarin de ik zich als in een mystieke ervaring leeg maakt, een en al ontvankelijkheid voor het blauw, voor het transcendente. Spreken wijkt voor luisteren. (…) Vooral in de begin- en de slotafdeling van de bundel is de boodschap, of zelfs het engagement, het duidelijkst: met een maatschappelijk accent in de eerste afdeling, een meer existentieel in de slotafdeling. In het middendeel valt het spel met klank en ritme het meest op, het scheppen van een schoonheid in taal. Dat is daar de vorm waarin de schoonheid van de overbodige en vergankelijke dingen wordt gevat. Maar het is ook de poëtische bevrijding uit de dwang van vraag en antwoord.
Lees hier de introductie
Meer over ‘Blauw slik’