«Indringende debuutroman van Surinaamse schrijfster.» – Walter Palm

Over ‘Geen weg terug’ van Iraida van Dijk-Ooft voor Biblion, 3 maart 2016:
Als in 1964 het water van de Surinamerivier stijgt als gevolg van de aanleg van de Brokopondodam waarschuwt de overheid de bewoners van het aan deze rivier gelegen dorp Dembeston dat zij moeten vertrekken. Maar de bewoners weigeren in eerste instantie in te gaan op het aanbod voor alternatieve huisvesting, want de overheid wordt gewantrouwd en dat een dam de machtige Surinamerivier zou kunnen temmen, wordt niet geloofd. Het drama van het wassende water laat zich raden. Béate, de moeder van de hoofdfiguur Alex, is geboren in Dembeston. Béate is voortgekomen uit de incestueuze relatie van Maisa (Béate’s moeder) en Maisa’s vader (Melviel). Nadat Béate in een pleeggezin is opgenomen, wordt Alex geboren uit de relatie van Béate met haar pleegvader. Vanwege de incestzaak vervloekt Malientje, de echtgenote van Melviel, haar man en zijn gehele nageslacht, en dat blijft niet zonder gevolgen. Maisa verdrinkt, Béate pleegt zelfmoord en Alex blijft hulpeloos achter op het Brokopondomeer als aan het eind van de dag de motor van zijn boot weigert te starten. Al met al een indringende debuutroman van de Surinaamse schrijfster (1974). Met bronnen en woordenlijst.
Meer over ‘Geen weg terug’