«Intiem portret in schraal maar mooi proza.» – André Oyen

VoorplatDeEed75Over ‘De eed’ van Henry Toré op Ansiel, 22 november 2020:
Het mooie beklijvende boek begint met Lucien Maxime Reuman die afscheid neemt van Oi (…), ooit zijn beste vriend, maar nu gestorven als een verstotene, nog slechts een schaduw van zijn vroegere glorieuze ik. Het verhaal situeert zich in een terugblik van Lucien op Bonaire op in de jaren vijftig van de vorige eeuw. (…) Oi, bijgestaan door zijn trouwe vriend Lucien, omringde zich vaak met andere jonge Bonairianen, die hij trachtte de ogen te openen voor het feit, dat (zoals hij het formuleerde) de wereld niet ophield bij Klein Bonaire. (…) Oi interesseert zich sterk voor de revolutionaire krachten in Zuid-Amerika van de bevrijdingstheologie. (…) Lucien is zo geen voorvechter, maar hij volgt Oi met wie hij een eed van vriendschap heeft gezworen door dik en door dun. De kleine gemeenschap dweept ook met hem omwille van zijn engagement. Een vreselijke ontdekking in zijn persoonlijk leven pakt echter dramatisch uit voor Oi. Dit voorval drijft de vrienden Lucien en Oi uit mekaar en Oi verwordt van een groot voorvechter van het eiland tot de loser van het eiland. In ‘De eed’ zijn we getuige van een tragedie die een vriendschap en een bloeiende carrière ten gunste van de bevolking verwoest. Henry Toré heeft er met een schraal maar mooi proza een intiem portret van gemaakt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De eed’