Jacques Schmitz
Potloden die niet kunnen.
Gedichten tussen 70 en 80
Nederland
Paperback 96 blz.,
ISBN 90-6265-158-5
Eerste uitgave 1984
De debuutbundel van Jacques Schmitz, Potloden die niet kunnen, bevat gedichten die tussen 1970 en 1980 zijn geschreven. Sommige ervan zijn al in het midden van de jaren zeventig in tijdschriften als Gedicht en De Gids gepubliceerd.
Soms vertonen de gedichten van Schmitz een opvallende gelijkenis met die van zijn literaire voorbeelden. Schmitz probeert met formele trucs de betekenis van woorden op losse schroeven te zetten, meestal door een geraffineerd gebruik van het enjambement, zoals in ‘High Noon’, waarin dood en erotiek door elkaar lopen: haar vuurmond opent ver gezichten op de dood, o zij is zo als de dood zo vertrouwd
Op zulke momenten weet Schmitz juist de beperkingen van de taal te benutten. Hij doet dat vaak met veel humor en speelsheid, vooral in de twee lange reeksen in de bundel, de titelcyclus en ‘Piste poëzie’. In de tweede reeks wordt een even chirurgische als grammaticale sectie op de dichter verricht en spelen tegenstellingen als variété tegenover serieus, beweging tegenover verstarring. Het ideaal is een gelijktijdig bestaan van beweging en stilstand.