Jan Wychers:
De gedichten die ik las, had ik wel geschreven willen hebben. Prachtig!
Christien Kok:
Als lezer word ik meegetrokken in de sfeer die in de gedichten wordt opgeroepen. De dingen worden helder beschreven, maar er lijkt ook een geheim in mee te fluisteren. Die combinatie geeft kracht aan de bundel.
Mischa van den Brandhof:
The most recent addition to my bookshelf is De muziek van het huis by Cor Gout. (Unfortunately, my dear English readers, it’s written in Dutch.) Gout’s poems are about the house he grew up in, or rather, by it: the house itself is the storyteller. Some of the stories gave me goosebumps (‘Pijn’), some made me laugh in recognition (‘Metamor-phosen’), and some were simply mesmerising (‘Het zijn de’). His poems have a marvelous melody to them, which shouldn’t be surprising, given that he is also a singer-songwriter. The book presentation was an emotional tour-de-force – where poems sprung from memories naturally. The book itself is like your favourite album that you want to listen to on repeat.
Peter J. van Dijk:
Wat een mooi en puur geheel is het toch! Ja, zoals ik al eerder zei: een roman in poëzie gegoten, een hele dikke van wel 500 dichtbeschreven bladzijden vol verhaal, vergelijkingen en wijsgerige beschouwingen kunstzinnig teruggebracht tot deze 40 prachtige, gevoelige, beeldende stukjes taal die ontroeren en meevoeren naar de tijd van dat (jouw) huis die van alle tijd is. Mooi, hoor! Na ‘Artikoos’ kan ik ze natuurlijk niet meer lezen zonder je stem nu eens te horen voordragen dan weer te horen zingen met die zo toepasselijke muziek erbij. Maar dat maakt de bundel qua beleving alleen maar rijker.
Nina Roos:
Ik hoor je stem in veel gedichten. Er zit zoveel melodie in je werk. Het huis van glas en Super 8 vind ik heel erg mooi.
Kees Ruys:
Een mooie eenheid. Zelfverzekerd en kwetsbaar, ritmisch en met veel ruimte in de taal.
D. Hooijer:
Ik zie dat de taal prachtig sober, uitgebeend is. De onderwerpen of het onderwerp is persoonlijk en de gevoelens loepzuiver.
Wim Brands:
Ik laat me meevoeren.
Jan Paul Bresser:
Deze poëziebundel is als een kleine ballade, op blote voeten door eigen hoofd en huis, een dubbele monologue intérieur, in taal naar binnen kijken.
Diederik Gerlach:
Schrijver, zanger, neerlandicus, filosoof, voetballer, dichter? Volgens Toon Hermans ben je gewoon een ‘muzenman’. Laatste bewijs De muziek van het huis: niet alleen scherpte maar ook warmte.
Helene Penninga:
Twee gedichten vind ik bijzonder mooi. Het huis van glas vanwege de mooie metafoor en het beeldende aspect daarvan en dat geldt ook voor Epifanie met de kleuren die wegsijpelen, waardoor een scheiding tussen heden-verleden ontstaat. Bij mij ontstond meteen een beeldenstroom.
Didi de Paris:
Ik ben er al een aantal keren serieus door geraakt. Super 8 bijvoorbeeld.