«Mangroelal  besluit met een hartverscheurend verhaal over de  dood van zijn moeder.» – Eric de Brabander

Over ‘Op weg naar Nos Plaser’ van Ken Mangroelal in Antilliaans Dagblad, 8 mei 2025:

(…) Ken Mangroelal, Arubaan  van Surinaamse afkomst,  debuteerde in 1978 met ‘Distance Call. Brief  aan een Surinaams-Antilliaanse moeder’ en schreef  sindsdien zowel in proza-,  poëzie- en essayvorm. Een  van zijn essays, ‘De vloek van  Cham voorbij’, won in 2019  een prijs in de essaywedstrijd  over de doorwerking van de  slavernij, georganiseerd door  NiNsee en de Lutherse Kerk. (…) Al lezende kwam ik erachter dat het boek meer weg had van  een korte verhalenbundel.  Het zijn verhalen die door de  hoofdpersoon op een logische  manier aan elkaar gekoppeld  zijn, zodat het boek een geheel lijkt. (…) In ‘Op  weg naar Nos Plaser’ schrijft  Mangroelal achtereenvolgens over Floortje, een alternatieve dokter. Het alternatieve aan haar toonde dat  Floortje behoorlijk de weg  kwijt is. Maar de hoofdpersoon (…) raakt wel  verkikkerd op haar. Floortje  verkast naar China en raakt daar spoorloos verdwenen. Dan volgt João, een Arubaan van Portugese afkomst. João verkocht ijsjes vanuit  zijn ijscokarretje, deed de smerigste werkjes die geen  enkele Arubaan zou doen,  zong fado’s uit zijn moederland en begon uiteindelijk  een broodjeszaak die ten  onder ging omdat de tunasalade salmonella zou bevatten. João ontmoet zijn grote liefde, Felicia, die maar niet  zwanger wilde worden. João  bleek onvruchtbaar en voelde  zich na die diagnose geen  man meer. Temeer daar  Felicia al snel zwanger raakt  van een ander. Met João loopt  het niet best af. (…)  Zo rijgen de verhalen zich  aan elkaar, alsof ze allemaal aan elkaar verbonden zijn  door de hoofdpersoon, een  man die verblijft in zijn stokoude Arubaanse woning op  de top van een heuvel. (…) Mangroelal  besluit met een hartverscheurend verhaal over de  dood van zijn moeder. Met  zijn moeder had hij al jaren  geen contact vanwege een  scheefgegroeide relatie. Het  overlijdensbericht werd hem  gebracht door een yiu sin  dolor, een door zijn moeder  opgevoede jonge vrouw die de urn met as mee had genomen voor Ken. Om op een speciale plaats, de baai Nos  Plaser, uit te strooien. Ken Mangroelal schrijft  gemakkelijk, toegankelijk.  Met een behoorlijke dosis  magie. Magie die op de Caribische eilanden niets magisch heeft, echter onderdeel is van het alledaagse.

Lees hier of hier de recensie
Kijk hier naar de presentatie vanaf 4:10 tot 1:05:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Op weg naar Nos Plaser’
Meer over Ken Mangroelal bij Uitgeverij In de Knipscheer