«Niet open en niet dicht.» – Otti Thomas

Over ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Amigoe, zaterdag 26 september 2015:
De kaft van ‘Schutkleur’ is eenvoudig, maar veelzeggend. Hij toont een ritssluiting tussen de kleuren blank en bruin. De afbeelding roept de vraag op of de rits op het punt staat om beide kleuren dichter bij elkaar te brengen of verder van elkaar te verwijderen. Of misschien blijft die ritssluiting wel permanent op dezelfde plaats; niet open en niet dicht. “De ritssluiting verwijst naar een samenleving die maar niet in elkaar lijkt te passen”, zei auteur Bernadette Heiligers bij de presentatie van haar boek in Amsterdam. ‘Schutkleur’ is de debuutroman van Heiligers, die in 2008 de verhalenbundel ‘Flecha’ schreef en in 2012 de biografie ‘Pierre Lauffer – Het bewogen leven van een bevlogen dichter’. In ‘Schutkleur’ krijgt hoofdpersoon Corina de opdracht om een vriendenboek samen te stellen voor haar neef Harold. Op zoek naar anekdotes, stuit Corina op de spanningen binnen de familie en kring van vrienden. Aan de basis liggen gevoelens van schaamte of trots voor de eigen cultuur of sociale status en bewondering, afkeer of onbegrip voor andere culturen. Heiligers verduidelijkte dit met een fragment, waarin Corina zich de eerste ontmoeting herinnert tussen haar eigen moeder en Gerda, de Nederlandse vrouw van Harold. “Geertruida”, stelde Gerda zich voor en stak haar hand recht voor zich uit. Mamai liet haar gespreide armen zakken en schudde beduusd haar hand. “Welkom Geertruida”, stamelde ze. “Ik ben tante Zoyla. Kom binnen, kom binnen.” Gerda nam Mamai aandachtig op. “Tante Zoyla? Maar u ben mijn tante toch niet?” Vertederd boog ze door haar knieën om onze hond een knuffel te geven en zich lachend in het gezicht te laten likken. Tevergeefs probeerde Mamai het misnoegen te onderdrukken dat haar mondhoeken naar beneden trok. Als blijk van herkenning, reageerde het publiek met instemmend gegniffel en gezucht. “Er is veel in de samenleving waar niet over gepraat wordt. Ik ben opgegroeid in dat spanningsveld. Het vriendenboek is alleen een instrument om dit te belichten”, aldus Heiligers.
Lees hier en hier het verslag van Otti Thomas in de Ñapa /Amigoe
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer