Over ‘Een waakhond aan me vastgebonden’ van Margriet Westervaarder in Den Haag Centraal, 19 juni 2025:
(…) Een eerdere gedichtenbundel van Westervaarder met de titel ‘Wiggelied’ kwam in 2022 uit, de wig staat hierin symbool voor het onbegrip en liefdeloosheid die mensen uit elkaar kunnen drijven. Haar nieuwste bundel gaat over liefde en verlies. (…) De dood wordt op verschillende manieren beschreven: ‘nu lig je in een la / met witte sokken aan / en kleren die je aanhad bij je laatste kerst / ze hebben je verpakt in zwart / een zwarte hoes van rubber of zoiets / en op een wagentje met wieltjes weggereden.’ (…) De gedichten van Margriet Westervaarder hebben altijd een dubbele bodem, ze beschrijft een emotie en komt in een paar regels tot de kern. Ogenschijnlijk begint ze met een koele omschrijving, totdat de achterliggende boodschap duidelijk wordt, die vaak onbarmhartig en scherp is. (…) Westervaarder legt uit hoe ze tot haar gedichten komt: “Ik ben altijd blij als ik een verhaal van iemand hoor dat me raakt, en daar ga ik dan over schrijven. Een levensfilosofie van mij is dat alles ‘waar’ wil zijn. Ik ben ervoor om alles gewoon bij de naam te noemen en dat met elkaar te delen. Poëzie geeft vaak troost, het helpt om te weten dat je niet de enige bent die wel eens problemen heeft.”
Lees hier de recensie in DHC
Meer over ‘Een waakhond aan me vastgebonden’
Meer over Margriet Westervaarder bij Uitgeverij In de Knipscheer