«Op bijna elke bladzijde zijn het verdriet en de angst voelbaar.» – Margot Poll

Over ‘Winterwater’ van Lex Paleaux in NRC Handelsblad/Next, 2 april 2020:
Het ook ‘op basis van feiten’ geschreven ‘Winterwater’ van de Haarlemse schrijver Lex Paleaux is als ‘een hand op de schouder’ voor jongens die zich in hun jeugd miskend voelden. Lex is de jongste in een gezin met drie zonen in Friesland; hij wordt continu gepest en krijgt alle klappen die er in het gezin worden uitgedeeld. Op school wil hij bewijzen dat God niet bestaat door achter in de klas op zijn stoel te gaan staan, zich achterover te laten vallen en achteraf te zeggen: zie je wel dat God mij niet beschermt – anders had hij mij wel opgevangen. Op bijna elke bladzijde zijn het verdriet en de angst voelbaar. Als hij ook nog eens verkracht wordt door een automobilist die hem op de fiets staande houdt (‘Kun je een beetje kaartlezen’?) zijn die angst en het verdriet te groot. Hij doet drie pogingen om het te vertellen: aan de dokter (‘Die pijn gaat vanzelf over’), aan zijn vader en aan zijn moeder. Het komt bij niemand aan en dus vat hij zijn geschaafde gezicht en gekneusde billen samen tot een val van de fiets. Wat volgt zijn maanden, jaren gevuld met agressie en onrust. En dan komt die ene brief, de brief die ‘aan de ouders van Lex Paleaux’ is gericht. Dit alarmerende boek is geschreven ‘Voor de onzichtbare, onhoorbare, maar onmisbare’. Dat is een duidelijke opdracht: voor de ouder die zich geen raad weet met de opvoeding van de kinderen of voor de vriend die zijn hand op een schouder legt.
Meer over ‘Winterwater’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer