Edgar Cairo – Kollektieve schuld

Edgar Cairo
Kollektieve schuld
Roman
Nederland Suriname
Ingenaaid, 208 blz.
ISBN 978-90-6265-662-2  ca. € 18,50
oktober 2010

Op 16 november 2010 is het precies 10 jaar geleden dat de Surinaamse schrijver Edgar Cairo in nagenoeg publieke anonimiteit op 52-jarige leeftijd overleed aan een maagbloeding. Zijn eerste bekendheid in Nederland, vooral bij jonge lezers, verwierf hij in 1976 met de roman Kollektieve schuld / Famir ‘man-sani. De her-uitgave van deze roman nu valt samen met de première van de documentaire Edgar Cairo: “Ik ga dood om jullie hoofd” door Cindy Kerseborn.

In Kollektieve schuld beschrijft Edgar Cairo het leven van een uitgebreide creoolse familie die voorbereidingen treft voor een wintiprei, een rituele dans-avond ter gelegenheid van de goden, de winti. In het gekoloniseerde Suriname mocht het christendom cynisch genoeg eerst niet worden ingevoerd. Maar toen het eenmaal moest, werd Winti, de natuurgodsdienst van de creolen, te vuur en te zwaard bestreden als barbaarse heidendom.

De racistische houding van de koloniale regering in Kollektieve schuld ten opzichte van alles wat ‘negerachtig’en ‘vernegerd’ was, bestond nog volop tot omstreeks het einde jaren zestig van de vorige eeuw. Centraal in de roman staat het zoeken naar geluk, het vinden van identiteit, verzoening van de creool met zijn beladen verleden. Kollektieve schuld is een razende roman waarin alle thema’s die er voor zwarte Nederlanders toe doen voorbij komen: de zwarte identiteit, winti, de trauma’s van de slavernij en het kolonialisme,schuld en schuldgevoel, slaafs en ook opstandig gedrag

Geen kind ben je, maar oud, stuk ouderdom. Geen kindgeschrei, toch blijft het bange zuchten in je hart, slechts moeiteloos bespied door blikken, eenzaam, uit het verborgene. Tijd meet je af, Marjana, aan de stemmen van je kinderen, kleinkinderen, kinds-kinderen, verzameld om je heen. Maar wat je morgen brengen zal? Niemand die weet het, weet het niet.

Aart Broek – Het lichten van de jaren

Aart Broek
Het lichten van de jaren
Gedichten Nederland-Curaçao
Ingenaaid, 46 blz.
ISBN 978-90-6265-649-3
Prijs: € 14,50
Verschijningsdatum november 2010

Het eiland Curaçao bood Aart G. Broek twintig jaar geborgenheid. In 2001 kwam hij terug naar Nederland. Het nam enkele jaren om weer enigszins vertrouwd te raken met de samenleving waarin hij was geboren en opgegroeid. In de overgang van de ene naar de andere samenleving kwamen hartstocht, liefde en vriendschap onder dwarse druk te staan. Die weerbarstige ervaringen resulteerden in Het lichten van de jaren: een verzameling tedere én toornige gedichten, steevast gedreven en dikwijls uitzonderlijk zinnelijk.

‘Wat een geweldig beeldende woordenschat gebruikt deze dichter. Bij het lezen en herlezen ontstond ontroering door de keuze van woorden en beelden die tot een prachtige symbiose samenvloeien. Het geheel laat een onvergetelijke indruk achter.’ – Elma Lindenbergh, Leiden

‘De spanning die je opbouwt, de verrassingen die je brengt, de misleiding die je bereikt […]. Ja, waardering is hier gewoon op zijn plaats en heeft niets te maken met de eilandelijke beleefdheidsvormen!’ – Carel de Haseth, Curaçao

Aart G. Broek is de auteur van onder meer de essays De terreur van schaamte (2007) en Het zilt van de passaten (2000)

‘De terreur van schaamte is een belangrijk boek dat iedereen is aan te raden die ook maar enigszins geïnteresseerd is in hedendaagse debatten over allochtonen en criminaliteit, nature/nurture-problematiek, de botsing van culturen, of in filosofische vragen op het breukvlak van psychologie en moraal.’ – Tijdschrift voor Filosofie

‘In het Nederlandse taalgebied is er geen ander boek dat zo breed erudiet en goed gedocumenteerd de weg wijst in de Caribische literatuur [als Het zilt van de passaten.’ – Michiel van Kempen

Klaas de Groot – Vaar naar de vuurtoren

Klaas de Groot (samenstelling)
Vaar naar de vuurtoren
[ Eiland, Isla, Island, Eilân ]
Gedichten over 12 eilanden van het Koninkrijk der Nederlanden
Pagina’s: 256
ISBN 978-90-6265-658-5
Prijs: €18,50
Verschenen november 2010

Het Koninkrijk der Nederlanden is vanaf 10-10-10 ‘vernieuwd’. Sint Maarten en Curaçao zijn net als Aruba ‘landen’ geworden binnen het koninkrijk. En Bonaire, Sint Eustatius en Saba zijn ’openbare lichamen’ van Nederland geworden. De Antillen mogen dan als staatsvorm ontmanteld zijn, eilanden zijn ze alle zes gebleven, Nederlandse eilanden ook, samen met de zes Waddeneilanden. Dit wordt gevierd met de presentatie van de bloemlezing Vaar naar de vuurtoren, waarin dichters hun liefde voor de twaalf eilanden met ruim honderd gedichten in het zoeklicht zetten.

Klaas de Groot ging in de literatuur op zoek naar eilandgedichten en bezocht op zijn speurtocht alle eilanden, behalve Rottum, en ontdekte dat over Ameland en Aruba, over Curaçao en Saba t/m Vlieland, ja zelfs over Rottum, in de loop der tijd heel wat dichters hebben geschreven.

Bijzonder is ook de meertaligheid van deze bloemlezing (binnen het Koninkrijk zijn tenslotte al minstens vier talen officieel: Engels, Fries, Nederlands en Papiaments) die zich weerspiegelt in de ondertitel Eiland, Isla, Island, Eilân.

Bij de samenstelling van Vaar naar de vuurtoren keek Klaas de Groot vooral naar werk dat het eiland als plaats laat zien, ook als plek in het hart. Het hart spreekt duidelijk hoorbaar in het volkslied en daarom zijn, voor zover mogelijk, de volksliederen van de afzonderlijke (ei)landen opgenomen.

Marc Wildemeersch – De man die Belg wilde worden

Marc Wildemeersch
De man die Belg wilde worden.
Georges Kopp commandant van George Orwell

Monografie. België
Ingenaaid met flappen, 144 blz., € 16,50
ISBN 978-90-6265-657-8
2010

Deze monografie boekstaaft het avontuurlijke leven van Georges Kopp, die vooral bekend werd als de ‘Belgische’ vriend van de Britse schrijver George Orwell in diens autobiografische roman Saluut aan Catalonië en die mogelijk model stond voor het personage O’Brien in Orwells 1984.
Maar zijn levensverhaal heeft zoveel meer te bieden. Geboren in Rusland emigreert hij met zijn ouders naar Brussel.

Na een pijnlijke scheiding geeft hij zich uit voor Belgische reserveofficier en neemt hij deel aan de Spaanse Burgeroorlog. Hij brengt het tot commandant in de 29ste divisie, waarvan ook George Orwell deel uitmaakt. Kopp wordt het slachtoffer van een afrekening binnen links en belandt in een Spaanse gevangenis. Na anderhalf jaar komt hij vrij en hij besluit zich aan te sluiten bij het Franse Vreemdelingenlegioen om de Duitse invasie te keren. Kopp raakt zwaargewond maar kan ontsnappen. In Frankrijk blijft hij actief als spion o.a. voor MI-5.

Na de oorlog houdt Kopp contact met zijn vriend Orwell en probeert als gentleman-farmer-uitvinder aan de kost te komen. Uiteindelijk komt hij in financiële problemen. Georges Kopp overlijdt in 1951, op zijn negenenveertigste.

Marc Wildemeersch roept in De man die Belg wilde worden het beeld op van een man die intelligentie, charme, zin voor avontuur en soms een gebrek aan realiteitszin combineert tot een fascinerende cocktail. Het boek is o.a. gebaseerd op onlangs geopende archieven van MI-5 en op getuigenissen van Kopps kinderen.

Marc Wildemeersch debuteerde met verhalen in literaire tijdschriften. Hij schreef een jeugdroman Noem ons geen helden en een roman Knijp nu je ogen dicht, beide met de Eerste Wereldoorlog als inspiratiebron. De man die Belg wilde worden is zijn eerste non-fictieboek.

Hugh Hudson is voornemens de speelfilm ‘Catalonia’ te maken, met name over de vriendschap tussen George Orwell en zijn charismatische commandant George Kopp, op basis van Orwell’s Saluut aan Catalonië met Colin Firth en Kevin Spacey in de hoofdrollen.

«Uw ontdekking was ook voor mij een vreugde en een verrassing. Op gezag van George Orwell had ik Kopp doodgewaand, een treurig einde in een Franco-cel, maar ziedaar! ( …) Heel interessant allemaal.» – Geert Mak

Ernst Jansz – Dromen van Johanna. Boek + CD

Ernst Jansz
Dromen van Johanna
Bob Dylan, vertaald
Brieven aan een vriend. Boek en CD
Ingenaaid, met flappen, geïll., 240 blz.
ISBN 978-90-6265-655-4 € 28,50
2010

Uit Molenbeekstraat, dat zijn Amsterdamse jeugd beschrijft van 1948 tot 1970, weten we dat Ernst Jansz in 1964 zijn eerste Bob Dylan-singletje kocht en dat hij in 1969 te vinden was op het Isle of Wight om het optreden van Bob Dylan en The Band mee te maken. En in CCC Inc. Een band lezen we dat door Jansz c.s. al op de vroegste opnames van CCC Inc. uit 1967 nummers van Bob Dylan worden gezongen.

Bob Dylan is een rode draad in Ernst Jansz’ muziekleven. Het enige nummer op Molenbeekstraat (2006) dat hij niet zelf schreef was Huiswaarts, zijn eerste vertaling van een Dylan-lied: Tomorrow’s a long time. Pas een paar jaar later probeerde hij het een tweede keer en vanaf dat moment raakte Ernst Jansz opnieuw in de ban van Bob Dylan’s fenomenale songs en hij vertaalde in anderhalf jaar tijd twaalf van zijn teksten voor Dromen van Johanna.

Aan een goede vriend heeft Jansz nauwgezet verslag gedaan van zijn twijfels, zijn enthousiasme en zijn zoektocht naar de beste interpretatie van soms onbegrijpelijke en onvertaalbaar geachte teksten en naar achtergrondverhalen bij de liedjes die voor zo velen zoveel betekenen: Visions of Johanna, Sad Eyed Lady of the Lowlands, Just like a woman, Boots of Spanish leather, To Ramona en andere. Gaandeweg komt hij bij elk lied telkens iets meer te weten over Dylan en over de geliefden Suze Rotolo, Sara Lownds en Edie Sedgwick die wellicht voor deze liedjes model hebben gestaan, en ontdekt hij wie uiteindelijk de ware liefde is in Red River Shore / Het meisje van de Rode Rivier.

De uitvoering van het boek wordt gelijk aan de jongste edities van Molenbeekstraat en De Overkant, d.w.z. met een aansprekend omslag van Peter van Dongen en inclusief de officiële CD van V2 Records.

ernst jansz

Op basis van het boek en de CD heeft Ernst Jansz een gelijknamig theaterprogramma samengesteld waarmee hij in najaar en voorjaar 2011 op tournee gaat. De theatertournee gaat op 14 oktober in Paradiso Amsterdam in première. Hij wordt tijdens de optredens bijgestaan door krontjong-gitarist Guus Paat. Na Doe Maar trok Ernst Jansz als producer en bandleider van Bram Vermeulen en Boudewijn de Groot jarenlang langs schouwburgen en concertzalen in Nederland en Vlaanderen. Nu is hij er te zien met zijn tweede eigen programma.

PERS:

«Het lijkt eenvoudiger om het geheim van de schepping te doorgronden dan te snappen wat er in het hoofd van Bob Dylan omging toen hij nummers schreef als Desolation Row, Visions of Johanna of Love minus Zero. Ernst Jansz heeft zijn hoofd gebroken om een dozijn nummers in het Nederlands te vertalen. Een titanenklus, artistiek gevaarlijk bovendien, want het risico bestaat dat de magie van de oorspronkelijke tekst verloren gaat. Jansz heeft in brieven aan een vriend, die gebundeld zijn in Dromen van Johanna, minutieus uitgelegd hoe hij zin voor zin, beeld voor beeld, met die teksten heeft geworsteld. Voor de ware Dylan-freak is dat een prachtboek geworden, met als extra cadeautje het omslag van Peter van Dongen: een klare-lijn-tekening van Dylan in zijn chaotische kamer in het New Yorkse Chelsea Hotel. Het genot zit in de vertaalprestatie die Jansz heeft geleverd.» – Patrick van den Hanenberg in de Volkskrant

«Als het over Bob Dylan gaat komen vrijwel altijd eerst zijn teksten ter sprake. Hoe mooi de melodieën zijn merk je doorgaans pas als anderen zijn liedjes vertolken. Voor Dromen van Johanna koos Ernst Jansz bewust meer voor de romantische liedjes dan voor de protestsongs en zette zijn vertaalde versies grotendeels in chronologische volgorde op zijn album. Dat heeft te maken met het verhaal dat hij wil vertellen. Toegelicht met zijn overpeinzingen bij het vertalen van de teksten, waarover hij uitvoerig heeft gecorrespondeerd met zijn oude vriend en voormalig CCC Inc.-collega Huib Schreurs, zijn die brieven samen met de teksten gebundeld in het boek (+cd) Dromen van Johanna.» – Peter Bruyn in GPD-dagbladen

«Voor Nederlandse Dylanfans en liefhebbers van luisterliedjes van eigen bodem is het een van de mooiste en belangrijkste albums van het jaar, deze Dromen van Johanna. Twee jaar lang worstelde Ernst Jansz met de teksten van idool Bob Dylan. Aan de veelgeprezen vertaling Huiswaarts (Tomorrow’s a long time) voegde hij er elf toe, om ze vervolgens meesterlijk op te nemen. Meesterlijk ja, omdat deze oud-voorman van Doe Maar, die enkele jaren het isolement van de roem kende waarin Dylan z’n leven lang leeft en muziek schrijft, zich de magie van Dylans liedjes toe-eigent zonder de tekst of muziek van His Royal Bobness geweld aan te doen. Schier onvertaalbare songteksten als Desolation row (De Verlorenstraat) of Sad eyed lady of the Lowlands (Droeve dame van het Laagland), Jansz weet de sfeer te grijpen en dompelt ze onder in de melancholie die ook zijn project Molenbeekstraat al zo ontroerend maakte. En hij durft er nota bene hier en daar nog een Indisch sausje aan toe te voegen ook.» – Peter Hovestad in Haarlems Dagblad

«Ernst Jansz vertaalde twaalf nummers van de Amerikaanse meester. Een klus die hem twee jaar kostte, wat alles zegt over het raffinement hiervan. Zijn vertalingen zijn secuur waar mogelijk en vrij waar nodig. Met Dylaneske rauwheid maakte hij er twaalf mooi verhalende nummers van altijd van.» – Bart Wijlaars in De Telegraaf

«Het vertalen van twaalf Bob Dylan liedjes naar het Nederlands; je moet het maar durven. Ernst Jansz durfde het. Dromen Van Johanna heet het project dat naast een cd en een boek ook een theatertour heeft voortgebracht. Het zijn mooie en bij vlagen ook ontroerende verhalen, die niet alleen inzicht geven in het vertaalproces, maar ook in Bob Dylan en de vrouwen voor wie Dylan de nummers schreef. Verhalen met daarin de brieven die Jansz tijdens het vertalen schreef aan zijn ‘vriend H.’ Diezelfde vriend H. was van mening dat een goede songtekst 1001 verschillende interpretaties moet hebben en mede daarom heeft het vertaalproces behoorlijk wat tijd gekost. Zo ging Jansz een legio aan straatnamen af om een goede vervanging te vinden voor Desolation Row. Het werd uiteindelijk De Verlorenstraat.» – Stefan Sjoers in Revolver’s Lust for Life

«Dat Jansz een duidelijke visie op Dylan heeft ontwikkeld, en jaren bezig is geweest met zijn teksten, wil niet zeggen dat hij Dylan nu volledig doorgrondt. Dylans teksten zijn vaak associatieve, poëtische koortsdromen, waarin allerlei zinsbegoochelende beelden en mysterieuze personages over elkaar heen buitelen. Maar dat mysterie, waarmee de teksten omhuld zijn, dat is juist een van de aantrekkelijkste kanten van de muziek van Dylan.» – Seije Slager in Trouw

«Wie wil vertalen, moet een groot talent hebben om te twijfelen aan de nieuwe woorden. En dat heeft Jansz. Dylans teksten zijn niet altijd naar de letter vertaald, maar wel, en dat is belangrijker, naar het geweten. Liefdevol ook. Achterin Dromen van Johanna zit het echte werk. De cd waartoe al die twijfel geleid heeft, de uitvoeringen. Dan hoor je alleen nog maar prachtig uitgevoerde zekerheid.» – Ed Schilders in de Volkskrant

«Er schuilt ongekende schoonheid in zijn dichtregels.» – Mark Weenink

Over ‘Sierlijke golven krullen van plezier’ van Walter Palm in La Chispa, 1 juli 2010:
De dichtbundel van Palm is opgedeeld in drie delen. In deel I staan de elementen die het eiland haar schoonheid geven, maar tevens bruut geselen, centraal: de meedogenloos brandende zon, de verkoelende noordoostpassaat en hier en daar een verfrissende regenbui. De gedichten van het tweede deel zijn gesitueerd in Den Haag, woonplaats van de auteur en dragen een hoog gehalte heimwee in zich. Het laatste deel is zeer zwaar van thematiek: de dood. Pagina na pagina wordt dit grote thema van de literatuur aangehaald. Zijn taalgebruik is helder en direct en nu en dan schuilt er ongekende schoonheid in zijn dichtregels.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Sierlijke golven krullen van plezier’

«De sfeer die De Brabander neer weet te zetten, is treffend.» – Mark Weenink

Over ‘Het hiernamaals van Doña Lisa’ van Eric de Brabander in La Chispa, 1 juli 2010:
De Brabander vertelt het verhaal van drie boezemvrienden, mannen op leeftijd. Tandarts Boyo Raven, Kai en JonJon, die in een rolstoel zit. Het verhaal speelt tegen de achtergrond van 30 mei 1969, een van de roerigste perioden uit de geschiedenis van Curaçao. (…) Centrale thema´s van de roman zijn ouderdom, vriendschap en vergankelijkheid. De drie vrienden gaan per boot naar Venezuela om een nieuwe boot te kopen, Curaçao achterlatend in smeulende puinhopen. Onderweg overpeinzen de mannen het leven. Het aardige van De Brabanders werk is dat het Curaçao in een grotere, Zuid-Amerikaanse context plaatst. In Nederland bestaat nogal eens de neiging om het eiland af te doen als geïsoleerd en in zichzelf gekeerd. Niets is minder waar. Op een steenworp afstand ligt Venezuela. Vele latino´s bevolken de Antillen. Qua schrijfstijl is de roman onderhoudend.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Het hiernamaals van Doña Lisa’

«Groots en mooi.» – Jos Lexmond

Over ‘Nevels Kind’ van Harman Nielsen in SF Terra, juni 2010:
Nevels Kind wordt gepropagandeerd als Fantasy en volgens Biblion is het ‘het beste wat de Nederlandse Fantasy te bieden heeft’. Zelf ben ik het met dat stempel Fantasy oneens. Wat mij betreft is de hele reeks SF. De K’zan, een buitenaards ras, heeft de mensheid weggevoerd van de Aarde en alleen de zwakken, degenen die zich het beste konden verstoppen, hebben kans gezien achter te blijven. (…) Zoals met elk boek in deze reeks, zit er twaalf jaar tussen dit deel en het vorige. Er is iets veranderd in de wereld. Waar vroeger harmonie in de wereld was, is er nu schemer. Doordat het Keldervolk uit hun ruïnes verdreven is door beide andere volken dwalen ze nu in de wereld rond. (…) Volgens een stukje aan het einde van het boek is Harman Nielsen alweer aan een vijfde deel bezig dat, zo te zien, de titel De Oudste Zang zal krijgen. Ik wil het weer bij voorbaat lezen.

Lees hier nog een fragment uit de recensie

Meer over Harman Nielsen en zijn Fantasy/SF-reeks ‘Het Verscholen Volk’