Romantisch en weemoedig, nostalgisch, maar zij schuwt het engagement evenmin.» – Wim van Til

Over ‘De overmaat van ontbreken’ van Margreet Schouwenaar op Poëziecentrum Nederland, 23 maart 2020:
Margreet Schouwenaar is altijd al een productief dichter geweest, maar het lijkt erop dat zij vanaf 2010 met nog meer energie aan het publiceren is geslagen. Deze bundel is de achtste die zij in dit decennium het licht laat zien; daar zitten dan wel twee bloemlezingen uit haar oeuvre tussen, maar toch. Opvallend genoeg valt deze periode samen met haar Stadsdichterschap van Alkmaar, van 2009 tot 2018. Haar onderwerpen zijn divers, haar insteek is vooral romantisch en weemoedig, nostalgisch, maar zij schuwt het engagement evenmin. Zo ontstaat er een caleidoscoop aan beelden, van ‘Het wonder van de boterham’, ‘Waar schepen vergaan ontstond jouw naam’ en ‘Pas als ik je verlaat trekt je water mijn huid strak’ tot ‘Ik laat sporen na, maar weet niet waar ik sta.’ Ook uit deze verzameling wordt duidelijk dat Margreet Schouwenaar haar omgeving benut om gedichten te schrijven, zij heeft maar weinig aanleiding nodig om het te vereeuwigen in een gedicht.
Meer over ‘De overmaat van ontbreken’
Meer over Margreet Schouwenaar bij Uitgeverij In de Knipscheer