«Schets van een milieu van notabelen waarin voor afwijkende normen geen plaats is.» – Ronald Ockhuysen

Opmaak 1Over ‘Zwijglicht’ van Theo Stokkink in Het Parool, 22 november 2018:
(…) Stokkinks historische familieroman ‘Zwijgplicht’ (…) verhaalt over een baby die ten tijde van de Eerste Wereldoorlog in Amsterdam wordt geadopteerd door een notaris en zijn vrouw. Het kind moet een groot geheim maskeren: de notaris is homoseksueel en zoekt anoniem kortstondig geluk bij snelle seks op duistere plekken – iets wat door het beruchte wetsartikel 248bis streng verboden is: homoseksueel contact met mannen onder eenentwintig jaar leidt in die tijd tot zware celstraffen. Behalve een reconstructie van een benauwde tijd is ‘Zwijgplicht’ ook Stokkinks persoonlijke zoektocht naar de geschiedenis van zijn moeder, de geadopteerde baby. Zij komt pas op haar 34ste, lang na het overlijden van haar vader, erachter dat zij geadopteerd is en slaagt erin, ondanks de door haar vader aan zijn vrouw en zijn familie afgedwongen zwijgplicht, haar Vlaamse zus en biologische vader te vinden. (…) Stokkink schreef in eerste instantie een non-fictieverhaal. Pas daarna liet hij zijn fantasie erop los. Dat leidt tot een schets van een milieu van notabelen waarin voor afwijkende normen geen plaats is. (…) Naast de verhaallijn over een schijnhuwelijk, een adoptiedochter en verboden verlangens gaat ‘Zwijgplicht’ over een Belgische vader op zoek naar zijn dochter. Die twee verhaallijnen maken ‘Zwijgplicht’ tot een roman over tasten naar de eigen identiteit en de hunkering ergens bij te horen – ook als de seksuele geaardheid niet voldoet aan het klassieke beeld. (…)
Lees hier of hier het artikel
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink op deze site