«Het boek zit ongelooflijk goed in elkaar.»

Kees Broere was eind september, begin oktober vanuit Curaçao even terug in Nederland. Op 7 oktober 2021 kon daarom zijn nieuwe roman ‘Irma’ presenteren in een gesprek met Peter de Rijk in de Pletterij in Haarlem. De eerste roman van Kees Broere bij In de Knipscheer, ‘Pom’, verscheen 3 jaar geleden. Broere had toen net een jarenlang correspondentschap voor de NOS en De Volkskrant achter de rug in Nairobi, Kenia. De roman ‘Pom’, speelt zich dan ook af in Kenia, Nairobi in het bijzonder. Ezra de Haan schreef toen in Antilliaans Dagblad: «Belangrijke roman over hedendaags terrorisme, contraspionage en politieke dwarsverbanden. Als in een thriller zorgt Kees Broere voor cliffhangers die je doen doorlezen. Je weet dat er iets gaat komen. Maar wat?» Dat thrillerelement speelt ook zeker een rol in zijn nieuwe roman ‘Irma. Een mikado van boze goden’, die zich – inderdaad – voornamelijk afspeelt in de Caribische regio en in het heden. R: «Hoofdpersoon Irma is op de hoogte van iets over haar Bonairiaanse vriend Paul. De lezer weet niet wat, maar in ieder hoofdstuk komt hij steeds dichter bij het moment dat het gaat gebeuren. Dat geeft een spanningseffect.» Thema’s als vrijheid, zwart-wit spelen een vanzelfsprekende rol: [B: citaat]. Vrijheid, vond Irma, is geen cadeau dat je beleefd in ontvangst neemt. Vrijheid pluk je zelf. Vrijheid verover je, eigen je je toe, eis je voor jezelf op, dwing je af. Vrijheid is het recht om nee te zeggen. Je niet met minder te laten afschepen. Jezelf genoeg te weten. Om zo vernedering te wreken. En daarna het gesprek te kunnen beginnen over gelijkwaardigheid. R: Dat is een tekst om in te lijsten! Later in de roman komt dat thema nog eens terug: [B: citaat van Paul] Om werkelijk vrij te kunnen zijn, moeten we de bestaande orde juist genadeloos bevechten, wat ook onze vredelievende vrienden hiervan zeggen. (…) We moeten het dus van binnenuit doen, maar onontdekt, door ogenschijnlijk de normen en waarden van het systeem te accepteren, door ons er dienstbaar aan op te stellen. En vervolgens onze eigen slag te slaan. Door de chaos binnen de chaos te scheppen.
Na het interview volgt als felicitatie aan de auteur een eerste recensie over de roman door redacteur Willem Thies. Door een technisch mankement op 7 oktober is in deze opname het zaalgeluid gestreamd in plaats van het geluid vanaf het mengpaneel en minder perfect dan gebruikelijk bij Pletterij.
Kijk hier naar de presentatie op Youtube
Lees hier de recensie over Irma’ van Willem Thies
Meer over ‘Irma. Een mikado van boze goden’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer

Interview met Ton van Reen over ‘De verdwenen stad’

Opmaak 1Over ‘De verdwenen stad’ van Ton van Reen bij Omroep Leudal 31 januari 2019:
‘Literaire Galerie’ is een programma van Els Bruijnen met als spraakmakende gasten Ton van Reen en Piet Poell vanuit Atelier 27 in Neeritter. ‘De verdwenen stad’ (2016) werd bij verschijnen breed besproken en goed ontvangen en beleefde inmiddels een tweede druk.
Klik hier voor de uitzending
Meer over ‘De verdwenen stad’
Meer over Ton van Reen op deze site

«Een knappe compositie.»

Opmaak 1Over ‘De rots der struikeling’ van Boeli van Leeuwen voor NBD/Biblion, 18 oktober 2018:
Heruitgave van een kleine klassieker uit de Antilliaanse literatuur, in 1966 bekroond met de Vijverbergprijs. Hoofdpersoon Eddy Lejeune, een Curaçaose advocaat die de balie verruild heeft voor een soort zwerversbestaan, verdrinkt in zijn droomrivier in Venezuela, op zoek naar diamanten. Zijn nalatenschap bestaat uit autobiografische, dagboekachtige aantekeningen, met verhalen over karakteristieke gebeurtenissen uit zijn leven. Indringend zijn de passages over de verhouding tot zijn ouders, van wie vooral de vader een diepe indruk op hem maakte, net als het woord van God dat hij in de vorm van de bijbel altijd bij zich droeg en intens vreesde. De roman van Van Leeuwen (Curaçao, 1922) heeft een knappe compositie.
Meer over ‘De rots der struikeling’
Meer over Boeli van Leeuwen

«Onverwachte wending past mooi bij het verhaal.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven op Ansiel, 31 juli 2018:
(…) ‘Jongen met rood vest’ hangt in het Rijksmuseum, maar bij de beschrijving staat niet duidelijk hoe het museum in het bezit ervan is gekomen. Het is niet aangekocht, noch geschonken, terwijl het wel in 1946 is ‘verworven’. Dit is reden genoeg voor de advocaat om het verhaal achter het schilderij te willen uitzoeken. (…) Hij vermoedt dat het meesterwerk van Frans Hals roofkunst is. (…) De auteur heeft ervoor gekozen het verhaal te vertellen vanuit Heleen, een vrouw op leeftijd. Het is weliswaar niet vanuit het ik-perspectief, maar de lezer krijgt meestal haar gedachten en ideeën mee. Dat is een interessante invalshoek, zij staat immers min of meer aan de zijlijn. Ze heeft zo haar gedachten over de advocaat, in het begin moet ze niets van hem hebben – vast een man die alleen aan geld en eigen gewin denkt –, maar langzaam aan waardeert ze hem meer en meer. (…) Naar het einde toe is er een onverwachte wending die mooi past bij het verhaal. Een mooi en boeiend boek waarin het zoeken naar een identiteit bijzonder knap is uitgewerkt.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Ik heb het in één ruk uitgelezen.» – René Klomp

Opmaak 1Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven in Mr. (Magazine voor juristen), jrg. 14, nr. 4, juni 2018:
Spannend boek, met sterke openingszin: ‘Heleen Prager moet niets van advocaten hebben.’ Ik heb het in één ruk uitgelezen. (…) Het gaat over een fictief schilderij van Frans Hals, genaamd ‘Jongen met rood vest’, dat kort na de Tweede Wereldoorlog door het Rijksmuseum is verworven. Advocaat Marc Bronstein vraagt zich af of de verwerving door het Rijksmuseum in 1946 wel kosher is geweest, neemt contact op met een nabestaande van het joodse echtpaar dat het schilderij in de oorlog was kwijtgeraakt en stelt voor een claim in te dienen bij de Restitutiecommissie. Ik zal niet verklappen hoe het afloopt. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een vermakelijk verhaal over een interessant onderwerp.» – Arjen van Meijgaard

Opmaak 1Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven op Extaze, 24 april 2018:
(…) Van der Hoeven heeft ervoor gekozen het verhaal te vertellen vanuit Heleen, een vrouw op leeftijd. Het is weliswaar niet vanuit het ik-perspectief, maar de lezer krijgt alleen haar gedachten en ideeën mee. Dat is een interessante invalshoek, zij staat immers min of meer aan de zijlijn. (…) De spanning in het verhaal zit hem vooral in het feit dat de lezer meegevoerd wordt in de twijfels over het wel of niet aangaan van een procedure om het schilderij terug te vorderen en of die procedure überhaupt een kans zou maken. Daar doorheen lopen de fricties tussen Bob en Heleen, de herinneringen aan het verleden en de lijntjes die uitgezet worden en waar de lezer op moet wachten om te zien hoe ze aflopen. Soms ontrolt zo’n lijntje zich iets te voor de hand liggend of toevallig. Maar zeker naar het einde toe is er een onverwachte wending die mooi past bij het verhaal. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Kijkje in de ziel van een advocaat treffend en juist beschreven». – Paul Acda

Opmaak 1Over ‘De verdwenen stad’ van Ton van Reen in Mr. Magazine voor juristen, jrg. 12 nr. 10, oktober 2016:
(…) Het boek neemt de lezer mee in een dag van het leven van een man die op alle fronten niet tevreden is met wat hij zelf is geworden en met zijn leven, zowel zakelijk als privé. Maar interessanter is dat het boek weergeeft wat de gevolgen kunnen zijn van het maar blijven doorwerken als advocaat in een praktijk zonder tevreden te zijn of erkenning te krijgen. De hoofdpersoon komt namelijk in een situatie terecht dat – terwijl hij ’s ochtends naar zijn kantoor in Roermond rijdt – de stad blijkt te zijn verdwenen. Het probleem van de hoofdpersoon is een probleem dat veel in de advocatuur voorkomt en dat maakt dat de premie van een arbeidsongeschiktheidsverzekering van advocaten zo ontzettend hoog is: overspannenheid of populairder een ‘burn-out’. (…) Een nu eens niet spetterend en positief kijkje in de ziel van een advocaat dat als spiegel kan dienen; Roermond en omgeving worden treffend en juist beschreven. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De verdwenen stad’
Meer over Ton van Reen op deze site

«Treffende zinnen.» – Piet Windhorst

VoorplatSpiegeler2-75Over ‘Kinderroof & Bijzang’ van Brigitte Spiegeler op Leeskost, 21 april 2018:
De meeste gedichten (…) hebben vaak een raadselachtige inhoud. (…) Heel vaak vindt er ook een abrupte overgang plaats van het onderwerp. (…) Na enkele malen herlezen kun je enigszins doordringen in de verbeeldingswereld van de dichteres. (…) Dansen is wel een gedicht dat eenheid vertoont. Het heeft één thematiek: de vrouwelijkheid, kwetsbaarheid tegenover de stoere mannelijkheid (leren jack en gespierde torso). Er is ook een duidelijke afronding in het thema: zijn strijdwagen tussen het porselein. In Er is mij verteld is eveneens sprake van eenheid. Trouwens ook van absurde humor. Een badkuip van emaille weert kogels af. (…) Als lezer word je toch af en toe aangenaam verrast door treffende zinnen die een diepere betekenis hebben of door humor. Daarom is het zeker de moeite waard om door te lezen en je te laten verrassen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kinderroof & Bijzang’
Meer over Brigitte Spiegeler bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Spiegeler nestelt in een profijtelijke niche in de poëzie.» – Albert Hagenaars

VoorplatSpiegeler2-75Over ‘Kinderroof & bijzang’ van Brigitte Spiegeler voor NBD | Biblion, 20 april 2018:
Met deze tweede bundel, die vijf bedrijven telt, bevestigt Brigitte Spiegeler (1971) het niveau van haar debuut uit 2015. De stijl komt overeen: er is opnieuw sprake van vooral korte regels, een duidelijke zegging en scherpe beeldspraak, soms letterlijk, zoals in: ‘voor het slapen gaan een voetenbadje nemen / uitpuilend van vergane koralen en schelpdieren’. Onderwerpen zijn onder andere zakendoen en sjacheren, agressie op alle niveaus en bureaucratie, wat ongetwijfeld met Spiegelers beroep als advocaat heeft te maken. ‘Dergelijke aanstellerij / werkt niet in de rechtszaal / zo kom je jezelf steeds tegen / de onuitstaanbare Gutmensch’. De band tussen individuele en algemene behoeften staat steeds onder druk. De dichteres schrijft eerder vanuit een internationaal dan een Nederlands perspectief, wijst daarmee ook op de toenemende verwevenheid van de meest uiteenlopende belangen. Bovendien vervlecht ze met woorden als ‘gladiator’, ‘Viking’, ‘piramide’, ‘indianen’ en ‘Mesopotamië’ diverse cultuurperiodes, want wat verandert ooit werkelijk? Spiegeler nestelt in een profijtelijke niche in de poëzie.
Meer over ‘Kinderroof & bijzang’
Meer over Brigitte Spiegeler

«Een schijnwereld van bedrog en list.» – Philippe Cailliau

Opmaak 1Over ‘De verdwenen stad’ van Ton van Reen in De Auteur en op De Boekhouding, 30 september 2016:
‘De verdwenen stad’ is de nieuwste roman van Ton van Reen. Hij (…) toont ons de denkwereld van een advocaat die een dag lang zowel psychologisch als fysiek verloren loopt in zijn eigen vertrouwde omgeving. Timo Wolters vertrekt ’s ochtends naar zijn kantoor in Roermond, maar terwijl hij aan het rijden is, verdwijnt zijn stad: ze is uit zijn waarneming verdwenen. Hij doolt langs wegen die hij niet herkent. (…) Dat dolen zal tot de avonduren duren en is meer dan een fysieke zoektocht: Timo zal al zoekend ook zijn eigen leven exploreren. In innerlijke monologen overschouwt hij zijn huwelijk, zijn gezin, zijn (professionele) leven. (…) Blijkbaar zijn er twee realiteiten: de keiharde werkelijkheid met een job in een advocatenkantoor en een gezin met een degelijk huis die Timo allerminst aantrekt, en een werkelijkheid binnen zijn hoofd, waarin al het onaangename ontbreekt. (…) Via een romantechnische ingreep waarin twee realiteiten tegenover elkaar staan, heeft van Reen een boek geschreven dat duidelijk maakt dat een schijnwereld van bedrog en list het ene individu doet opveren, maar het andere doet wegzinken in diepe kuilen van verwarring en onmacht. ‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De verdwenen stad’
Meer over Ton van Reen op deze site