«Minstens zeven levens had Oscar Benton en ieder leven is op voortreffelijke wijze door muziekjournalist Peter Bruyn geboekstaafd.» – Peter de Rijk

VoorplatBenton-75Over ‘De zeven levens van Oscar Benton’ van Peter Bruyn in Straatjournaal (nr. 284), november 2021:
(…) Toch is de biografie van Benton bijzonder. De in 1949 in Haarlem Noord als George Ferdinand van Eis geboren muzikant neemt al op de middelbare school de meer bij hem passende naam Oscar Benton aan. Oorspronkelijk was hij violist, maar al snel verruilt hij die voor de gitaar en begint hij blues in de stijl van Muddy Waters te spelen en te schrijven. Zijn markante stemgeluid en zijn Oscar Benton Blues Band vallen al snel op en nog voor hij en zijn bandleden de volwassen leeftijd hebben bereikt, tekenen hun ouders voor de contracten van de albums die ze mogen opnemen. Ondanks talrijke optredens blijft een nummer-1 notering uit. Tot 1981. Zijn cover van Bensonhurst Blues wordt de soundtrack van de film In de huid van een killer van en met Alain Delon. (…) Een volgende hit zit er helaas voor hem niet in. (…) Rond zijn vijftigste kampt hij met kwalen, heeft ongelukjes, het netvlies van zijn ogen laat los en hij krijgt zijn eerste hartaanval. Hij krabbelt op en begint weer op te treden. In 2005, valt hij van een trap, na een periode van overmatig drankgebruik, met een hersenkneuzing tot gevolg. Tijdens zijn lange revalidatie in een verzorgingstehuis bezoekt zijn gitarist en vriend Johnny Laporte hem jarenlang. Hij weet hem uiteindelijk aan het zingen te krijgen. Een album wordt opgenomen en een documentaire gemaakt. Vlak voor Benton op tournee kan gaan sterft hij.
‘Straatjournaal’ is de maandelijkse dak- en thuislozenkrant van Bollenstreek, Haarlemmermeer, Kennemerland, West-Friesland, de Kop van Noord-Holland en Texel.
Lees hier de recensie ‘Eén enorme hit!’
Meer over ‘De zeven levens van Oscar Benton’
Meer over Peter Bruyn op deze site

«Een ongelooflijk leuk boek, dat gelezen moet worden door iedereen die van blues of pop houdt.» – Peter de Rijk


Op 7 oktober 2021 vond in de Haarlemse Pletterij de verlate boekpresentatie plaats van De zeven levens van Oscar Benton door muziekjournalist Peter Bruyn. Het boek verscheen al een half jaar geleden, maar kon toen vanwege de corona lockdown niet gepresenteerd worden. De Haarlemmer Oscar Benton was vanaf 1968 zanger van de Oscar Benton Blues Band die bij toeval een wereldhit zou scoren die in Nederland nagenoeg onbekend zou blijven. Dat nummer, ‘Bensonhurst Blues’, nam Benton in 1973 op. Pas toen het nummer in 1981 de titelsong werd in een film van Alain Delon, gaat het crescendo met ‘Bensonhurst Blues’, maar niet per se met Oscar Benton. In 2006 valt hij na overmatig drankgebruik thuis van de trap. Hij komt terecht op de punt van een tafel, die zich dwars door zijn schedel boort. Hij wordt met zwaar hersenletsel afgevoerd naar het ziekenhuis waar hij wekenlang in coma ligt. Hij ontwaakt uit de coma, maar is niet meer dan een kasplantje en komt na lange revalidatie uiteindelijk in een verzorgingshuis terecht. Zijn geheugen is hij deels kwijt. Hij lijkt veroordeeld tot de rolstoel en later de rollator. Einde verhaal zou je zeggen. O.a. bandlid gitarist Johnny Laporte wordt ‘mantelzorger’ en gaat regelmatig, vaak wekelijks, bij hem op bezoek, neemt dan zijn gitaar mee en speelt en zingt dan wat nummers uit hun repertoire. Dat blijkt na verloop van tijd een trigger om het muziekdeel van het brein van Oscar Benton wakker te maken. Samenhangend praten is er nog niet bij, maar de songteksten borrelen foutloos op. Johnny neemt dan – we schrijven dan 10 jaar na het ongeluk: maart 2016 – op gegeven moment opnameapparatuur mee naar het verzorgingshuis. Aanvankelijk moet een song toon voor toon, noot voor noot opgenomen worden. Het zou het begin zijn van een van de meest opmerkelijke comebacks uit de popgeschiedenis, een ijkpunt in een wonderbaarlijke revalidatie: letterlijk de helende kracht van muziek. Pas in de jaren 10 van deze eeuw lijkt een tweede leven van Benton’s zangcarrière voor het grijpen. ‘Bensonhurst Blues’ wordt in 2011 opnieuw op Youtube gezet en is sindsdien op weg naar 40 miljoen views. Wat niemand voor mogelijk hield, gebeurt toch: Oscar Benton treedt weer op, culminerend in een groot optreden als slotact in 2019 op het Open Air Blues Festival in Roemenië. Peter Bruyn in het interview met Peter de Rijk: «Ik was erbij. Een optreden voor 10.000 man. Na afloop was er een Meet & Greet die twee uur duurde.» Een Nederlandse comebacktournee werd gepland die in januari 2021 zou beginnen, maar nooit begon omdat Oscar Benton toch nog onverwacht aan een hartstilstand overleed in november 2020. De laatste tien minuten van de presentatie zijn voor Johnny Laporte die akoestisch een drietal nummers brengt uit het repertoire van Oscar Benton.
Door een technisch mankement is in deze opname het zaalgeluid gestreamd in plaats van het geluid vanaf het mengpaneel.
Kijk hier naar de presentatie op Youtube
Meer over ‘De zeven levens van Oscar Benton’
Hernieuw hier de kennismaking met ’Bensonhurst Blues’

«Peter Bruyn schrijft mild over het enfant terrible gebleven stemwonder.» – Herman Veenhof

VoorplatBenton-75Over ‘De zeven levens van Oscar Benton’ van Peter Bruyn in Nederlands Dagblad, 26 februari 2021:
Na zeven levens en vijf huwelijken was het dan toch op. Oscar Benton leefde de blues, maar werd hulpbehoevend. Wat blijft, is zijn gouden strot en timing. (…) Journalist Peter de Bruyn brengt postuum meer lijn in het leven van de blueszanger, showman, uitbater van disco’s en bordelen en onverbeterlijke dronkenlap dan hijzelf ooit gekund zou hebben. De Bruyn schrijft mild en laat mensen die veel te stellen hadden met het enfant terrible gebleven stemwonder kritische noten uiten. Het beeld dat verrijst, is van een charmerend verhalenverteller. (…) Als scholier raakte hij al verslingerd aan de muziek, won met zijn Oscar Benton Blues Band in 1968 het gerenommeerde Loosdrecht Jazz Concours en scoorde in 1981 een wereldhit met de ‘Bensonhurst Blues’. (…) Oscar Benton leek na een val in 2006 ten dode opgeschreven, maar stond na tien jaar op, deed zalen galmen en maakte nog twee uitstekende platen. Daarna velde de cumulatie van ziekten en drank hem alsnog op 8 november 2020.
Lees hier het artikel
Meer over ‘De zeven levens van Oscar Benton’
Meer over Peter Bruyn bij Uitgeverij In de Knipscheer

«In 217 pagina’s krijg je een geweldig beeld van Oscar Benton.» – Bert Lek

VoorplatBenton-75Over ‘De zeven levens van Oscar Benton’ van Peter Bruyn op Bluesbreeker, 23 februari 2021:
In negen hoofdstukken neemt Peter Bruyn jou mee door het leven van Ferdinand van Eis, beter bekend als Oscar Benton. (…) In plaats van een afscheidsconcert wordt het een grandioze comeback. De stem is nog in orde, alleen het lijf werkt niet mee. In 2011 wordt Oscar samen met Harry Muskee als eerste opgenomen in de Dutch Blues Hall Of Fame van de Dutch Blues Foundation. (…) Een jaar later is het raak tijdens Haarlem Jazz en More op de markt. De groep is het hoogtepunt van die middag. Fysiek is Oscar zwak, maar zodra hij de microfoon in handen heeft ondergaat hij een metamorfose, krachtig en met humor brengt hij zijn nummers. (…) In 217 pagina’s krijg je een geweldig beeld van Benton door muziekjournalist Peter Bruyn. Dankzij hem en de mooie anekdotes van mensen uit de directe omgeving van Oscar is het een heerlijk en vlot leesbaar boek geworden. (…)
Lees hier het artikel
Meer over ‘De zeven levens van Oscar Benton’
Meer over Peter Bruyn bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een biografie, die leest als een wervelend geschreven reportage.» – Jaap Timmer

VoorplatBenton-75Over ‘De zeven levens van Oscar Benton; 71 jaar blues en 1 evergreen’ van Peter Bruyn in Haarlems Dagblad, 13 februari 2021:
(…) Die ‘evergreen’ is de song ‘Bensonhurst Blues’, waarmee hij en zijn bandleden wereldwijd naam maakten. Het lied stond in Frankrijk op nummer 1 in de hitlijst. Ze traden op in volle zalen en verschenen op televisie. Kenmerkend was Bentons stoere, rafelige stem. Oscar Benton, geboren als Ferdinand van Eis, viel eind jaren 60 op tijdens het Loosdrecht Jazz Concours, waar hij volgens ingewijden had moeten winnen, maar niet mocht winnen omdat zijn band blues speelde en geen jazz. (…) Peter Bruyn (65) vertelt dat hij Benton volgde tijdens diens loopbaan. Hij had hem in het verleden vijf of zes keer geïnterviewd. Het verwonderde de journalist dat een levensbeschrijving ontbrak. En daar ligt ze dan, wervelend geschreven door Peter Bruyn zelf. Hij sprak tientallen mensen die Benton hebben gekend, met hem speelden en de laatste jaren aan zijn zijde stonden. Het resultaat is een biografie, die leest als een reportage. Hij zit hem dicht op de huid dankzij de vele interviews die hij afnam en onderzoek van bronnen. Peter Bruyn beschrijft nauwgezet alle hoogte- en dieptepunten. Hij spaart Benton niet. (…)
Lees hier het artikel
Meer over ‘De zeven levens van Oscar Benton’
Meer over Peter Bruyn bij Uitgeverij In de Knipscheer