Over ‘Het loopt het ademt het leeft’ van Helen Knopper in de OBA bij Rob Zwetsloot, 28 maart 2016:
Na haar interview met Amsterdam Radio-FM wordt schrijfster Helen Knopper ‘opgevangen’ door de camera van Rob Zwetsloot voor een korte karakteristiek over haar nieuwe boek ‘Het loopt het ademt het leeft’. Na haar schrijverscarrière, die in 1997 eindigde met haar tot nu laatste roman ‘De bestemming’, nam zij haar aanvankelijke beroep van schilderes weer op en schreef zij zich een kleine tien jaar geleden, toen ze al dik in de zeventig was, nog in aan de Universiteit van Amsterdam voor een studie psychologie. Maar het schrijversbloed bleef tintelen en anno 2016 verschijnt haar twintigste boek ’Het loopt het ademt het leeft’, een biografie van een vriendschap.
Meer over ’Het loopt het ademt het leeft’
Meer filmpjes van Rob Zwetsloot op deze site
Tag: alcoholisme
Helen Knopper – Het loopt het ademt het leeft
Helen Knopper
Het loopt het ademt het leeft
Biografie van een vriendschap
Roman
Nederland
Paperback met flappen,
260 blz., € 18,50
ISBN 978-90-6265-916-6
Eerste druk maart 2016
Helen Knopper heeft aan haar boek Het loopt het ademt het leeft de ondertitel ‘Biografie van een vriendschap’ meegegeven. Daarin beschrijft zij de omgang met hartsvriendin Roos Bonheur die in 1979 begon en in 1995, het sterfjaar van Roos, eindigde. De zestien jaar durende relatie van de auteur met de intelligente en zeer belezen Roos mag heftig genoemd worden. De beschreven scènes liegen er niet om. Een meningsverschil volstond om een conflict te ontketenen. Het verschil tussen beide vrouwen dat echter fnuikend was voor de vriendschap betrof het overmatig alcoholgebruik van Roos. Door haar agressieve dronk, die zich uitte in woedeaanvallen, kon een harmonisch samenzijn eindigen in slaande ruzie. Met als gevolg een separatie waar beiden onder leden. En dan maakten ze het weer goed door de strijdbijl te begraven en op grootse wijze de verzoening te vieren.
“Roos was dood. Mijn heksenketel. Die deed wat ik nooit zou durven: in een holle treurwilg van het Flevopark de nacht doorbrengen. Die goed kon luisteren. De aandacht, en niet te vergeten de troost die zij mij schonk, heb ik in geen andere relatie herhaald gezien. In ieder geval niet met dezelfde royaliteit. Niet met de onbaatzuchtigheid waarmee zij gaf wat ze te geef had. Roos. De enige mens aan wie ik mezelf kwijt kon.”
Het loopt het ademt het leeft is een indrukwekkend verhaal over een onmogelijke vriendschap.
Na een analistenopleiding en haar studie aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam, werkte Helen Knopper (1934) enige tijd als onafhankelijk schilderes. Nadat zij in De Gids van september 1965 debuteerde met een kort verhaal, was het hek van de dam. Afgezien van diverse romans, korte verhalen en poëzie verschenen van haar hand vele vertalingen van Engelse en Amerikaanse literatuur. En nu, na 18 jaar stilte, maakt Helen Knopper haar comeback met een biografie, die alle trekken vertoont van een thriller.
Meer over ‘Het loopt het ademt het leeft’
«Proeve van schrijfbekwaamheid met succes afgelegd.» – Ko van Geemert
Over ‘De lottowinnaar’ van Sakoentela Hoebba in Parbode, januari 2016:
Deze debuutbundel van de in Suriname (Wanica, 1958) geboren Sakoentela Hoebba bestaat uit elf verhalen, in lengte variërend van 8 tot 23 pagina’s. Het titelverhaal gaat over een vrouw die een loterij tot haar grote teleurstelling niet wint. Even groot als deze teleurstelling is de verrassing als ze leest wie die loterij dan wel gewonnen heeft. (…) De verhalen over de jongen die als gay grote moeilijkheden ondervindt uit de kast te komen (‘Anders’) of dat over een ongewenste zwangerschap die een onverwachte wending krijgt (‘Hoe te beginnen’) bekoorden me. Of het ontroerende ‘Uit liefde’, over een moeder die in het ongelukkige bezit is van maar liefst 81 bulten op haar lijf. (…) De proeve van schrijfbekwaamheid heeft Sakoentela Hoebba met deze bundel met succes afgelegd. Ze kan over alles schrijven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De lottowinnaar’
«Net zo scherp als dat het zou moeten zijn.» – K. Monpellier
Over ‘Omwille van het Bloed’ van Suzanne Binnemans op Vrouwenbibliotheek, 12 oktober 2014:
Een kijkje in het leven van een kind dat begrijpt dat haar vader, een alcoholist, ziek is, maar daar niets aan kan veranderen. Ze beschrijft haar vader als een man op zee maar niet als zeeman, daar is hij te zwak voor. In plaats daarvan zet ze hem neer als een man die telkens weer op het punt staat zich te verdrinken. In haar gedichten distantieert ze zich van dit gedrag, en toch voelt ze zich intens met haar vader verbonden. Al was het maar ‘omwille van het bloed’.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Omwille van het bloed’
Meer over Suzanne Binnemans bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Lees Joseph Harts ‘Verkiezingsdans’ op eigen wijze, want daar gaat het om in de literatuur.» – Wim Rutgers
Over ‘Verkiezingsdans’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, 10 april 2014:
In de drie delen van de meer dan vijfhonderd pagina’s tellende roman beschrijft de verteller het leven van de bevlogen docent Matthew die met een aantal vrienden een discussiegroep start, die het doel heeft de noodzakelijke politieke en sociale vernieuwing op het eiland door te voeren. (…) Op jonge leeftijd werd Matthew seksueel al ingewijd door de dienstmaagden, was hij zijns ondanks getuige van de wrange relatie die tussen zijn ouders bestond. Zijn vader was een incestueuze dronkaard die zijn dochter misbruikte en zijn vrouw in zijn delirische toestanden seksueel vernederde. Matthew haatte als een klein oedipusje zijn vader en hing aan zijn moeder, een afwijking waaraan hij op latere leeftijd nog bijna te gronde gaat omdat het hem nachten van demonische dromen bezorgt. (…) Die jeugdige haat-liefde bepaalt in sterke mate Matthews leven als volwassene in zijn huwelijk in Nederland en zijn relatie tot zowel zijn grote liefde voor de moeder van een van zijn leerlingen, tot hij eindelijk de ware liefde ontdekt. Aanvankelijk lijkt Matthew met zijn charismatische politieke stijl wel een superman, tot zijn traumatische ervaringen uit zijn jeugd zijn ondergang dreigen te worden, die hij echter door vriendschap en het vermogen echte liefde te geven en te ontvangen overwint.
Lees hier de recensie in de krant of hier als tekst
Meer over ‘Verkiezingsdans’
«Een indringend tijdsbeeld van Curaçao.» – Walter Palm
Over ‘Verkiezingsdans’ van Joseph Hart voor NBD/Biblion, 16 december 2013:
De eerste verhaallijn is de cocaïnehandel en de daarmee samenhangende criminaliteit. De tweede verhaallijn is de aanloop naar de Curaçaose verkiezingen en de bijbehorende strategieën van de politieke partijen om in de gunst te komen bij de kiezer. Bij deze tweede verhaallijn komt Matthew om de hoek kijken. Matthew heeft samen met een denktank een plan bedacht om Curaçao er weer boven op te krijgen, en de armoede te bestrijden die de voedingsbodem is van criminaliteit. De derde verhaallijn zijn de psychische problemen van Matthew die geplaagd wordt door traumatische jeugdherinneringen met een alcoholische vader. De auteur weet deze drie verhaallijnen tot een geheel te smeden en hij schetst een indringend tijdsbeeld van Curaçao.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Verkiezingsdans’
«Bij Binnemans is het boek één geheel.»
Over ‘Omwille van het bloed’ van Suzanne Binnemans op De VVL-Boekhouding, 24 juni 2013:
Suzanne Binnemans serveert kieskeurige kwaliteit waarbij goede smaak en strenge afwegingen kenmerkend krachtig zijn. Wat zij schrijft is doorwerkt. Bij haar is trage tijd een onderdeel van de opdracht als schrijfster. (…) We hier te maken hebben met tedere poëzie die een strakke lijn trekt doorheen wat een doorworsteld leven moet zijn geweest. Deze bundel is geen potpourri, geen amalgaam van gedichten die gedwongen worden onder één dak samen te wonen. Bij Binnemans is het boek één geheel. De dichteres kijkt naar wat voorbij is. Die analyses groeiden uit tot een bundel van 27 gedichten, verspreid over drie cycli. Haar verzen bestaan uit afgebeitelde woorden die via uitverkoren metaforen tot een duidelijke poëtica leiden. Sterke visualisatie. Oude wonden worden opnieuw geopend, maar enkel om een totale genezing mogelijk te maken.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Omwille van het bloed’ en Suzanne Binnemans
«Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat dit een debuutbundel is.» – Frank Decerf
Over ‘Omwille van het bloed’ van Suzanne Binnemans op De schaal van Digther, 20 mei 2013:
Na 25 jaar schrijverschap is dit Suzanne Binnemans’ rijpe debuutbundel. Het getuigenis van in de tijd bevroren emoties. (…) Nergens passages die herkenbaar zijn of aan iemand anders doen denken. Een eigen stijl en taalgebruik, dat vind ik bij Binnemans. Haar woorden zoeken eenvoud, vinden schoonheid. (…) De stijl van Suzanne Binnemans is een eigen concept voor nu al volwassen gedichten die traag gerijpt zijn tot tijdsloze getuigenissen. Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat dit een debuutbundel is.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Omwille van het bloed’ en Suzanne Binnemans