Over ‘Dit is de beste aller tijden’ van Hans Plomp op Ansiel, 23 juni 2107:
Hans Plomp (Amsterdam, 29 januari 1944) is een vermaard Nederlands schrijver en dichter. Samen met collega-schrijver Gerben Hellinga was hij de drijvende kracht achter het van de slopershamer redden van Ruigoord. (…). Hij studeerde Nederlands, en was aanvankelijk leraar, maar werd actief in de Provo-beweging en gaf zijn baan op. Hij debuteerde in 1968 met ‘De ondertrouw’, een sleutelroman over zijn vriendschap met Gerard Reve en Johan Polak, maar werd pas echt bekend door ‘Het Amsterdams dodenboekje’ (1970). In datzelfde jaar publiceerde hij met Peter Andriesse, Heere Heeresma en George Kool een ‘Manifest voor de jaren zeventig’, waarin de groep zich afzet tegen gevestigde auteurs en tegen de door hen als Nieuwe wartaal afgewezen experimentele literatuur die in die tijd nogal in opgang was. (…) Naast zijn werk als schrijver en dichter stelde Plomp bundels samen en is hij actief geweest als vertaler. Hij vertaalde boeken van onder anderen James Purdy, George Steiner en Amos Tutuola. (…) En nu is er een selectie uit 50 jaar dichtwerk Dit is de beste aller tijden, samengesteld en van een levensschets voorzien door Peter de Rijk. De bundel zet zeer optimistisch in met: ‘Dit is de beste aller tijden’, en verlaat eigenlijk nergens meer die optimistische toon. (…)
Lees hier en hier de recensie
Lees meer over ‘Dit is de beste aller tijden’
Meer over Hans Plomp bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: amos tutuola
Amos Tutuola – Mijn leven in het land der geesten
AMOS TUTUOLA
Mijn leven in het land der geesten
vertaling: Peter Abspoel, Hans Plomp
Paperback, 160 blz., € 14,50
ISBN 978-90-6265-453-6
Eerste druk 1999
Een achtjarig Afrikaans jongetje raakt op wonderbaarlijke wijze in de geestenwereld verzeild wanneer hij op de vlucht is voor slavenjagers. Op zijn tocht ontmoet hij de meest afstotelijke en angstaanjagende wezens, maar doordat hij de taal van de geesten leert spreken, dringt hij steeds dieper in hun wereld door, zoals in die van ‘De geest met de televisiehand’.
«De jongen ervaart meer gedaanteveranderingen dan Alice in Wonderland.» – Grove Press, New York
De Nigeriaanse schrijver Amos Tutuola overleed in 1997 op 77-jarige leeftijd. Zijn debuutroman The Palm-Wine Drinkyard werd in 1952 bejubeld door Dylan Thomas en door Raymond Queneau in het Frans vertaald.
Hoewel onbekend met elkaar doet Tutuola’s gebruik van het groteske en het obscene denken aan Lautréamont of Artaud.» – Kofi Awoonor
In 1954 verscheen My Life in the Bush of Ghosts dat uitgroeide tot een ‘cult-classic’ en decennia lang een inspiratiebron bleef voor uiteenlopende kunstenaars onder wie popmusici als Talking Heads’ Dyvid Byrne of Brian Eno met hun gelijknamige album.
Ons album is als de roman, een reeks van omzwervingen in Afrika.» – Brian Eno
Bijna een halve eeuw na dato verschijnt My Life in the Bush of Ghosts postuum in Nederlandse vertaling.
Er is geen twijfel over de grootheid van Mr. Tutuola’s talent, waarbij de doorsnee ‘moderne roman’ verbleekt.» – Kingsley Amis
Jerome Rothenberg en Pierre Joris namen het fragment ‘De geest met de televisiehand’ uit Mijn leven in het land der geesten op in het tweede deel (1998) van hun poëziebundel Poems for the Millenium.
«Alleen een sul of een tuthola die zijn kindertijd begraven heeft onder stapels bestsellers kan ongevoelig zijn voor Tutuola’s naïeve poëzie.» – Selden Rodman in The New York Times