«Bruyn kiest nadrukkelijk voor de analyse.» – Richard Stekelenburg

VelvetUnderground-96Over ‘De plaat die rock volwassen maakte – The Velvet Underground & Nico’ van Peter Bruyn in Haarlems Dagblad, 11 maart 2017:
Bruyns boek is uiteraard niet het eerste dat er over The Velvet Underground is geschreven. (…) Maar Bruyn kiest nadrukkelijk voor de analyse. Meer specifiek de analyse van de eerste, zo enorm belangrijke plaat. (…) In zijn boek duikt Bruyn daarvoor in de achtergronden van de hoofdrolspelers. (…) We zien uiteraard Warhol en de mysterieuze Nico. Maar er is nog iemand die Peter Bruyn voor dit boek opzocht in de States: Norman Dolph. Zijn naam komt niet voor op de hoes van de plaat. (…) Terwijl het Dolph is die feitelijk de technisch producer blijkt te zijn.
Lees hier het artikel
Bekijk ook de website van het boek
Meer over ‘De plaat die rock volwassen maakte’
Meer over Peter Bruyn op deze site

«Een heel goed boek.» – Tom Engelshoven

VelvetUnderground-96Over ‘De plaat die rock volwassen maakte – The Velvet Underground & Nico’ van Peter Bruyn in OOR, 17 maart 2017:
‘The Velvet Underground & Nico’, de plaat met de iconische, door Andy Warhol ontworpen bananenhoes, verscheen op 12 maart 1967. Precies vijftig jaar geleden dus. Popjournalist Peter Bruyn schreef er – prima getimed – een heel goed boek over. Titel: ‘De plaat die rock volwassen maakte; The Velvet Underground & Nico’. Bruyn richt daarmee een monument op voor een legendarisch album, dat in 1987 in OOR door de vaderlandse popkritiek is uitgeroepen tot ‘beste lp van de eeuw’ en twintig jaar later, in 2007, op de tweede plaats in de Top 100 Aller Tijden belandde, achter Nirvana. Peter Bruyn beschrijft een cruciaal stukje popgeschiedenis, maar hij doet veel meer dan dat. Hij verlegt het accent in de geschiedschrijving over het album op overtuigende wijze richting de New Yorkse avant-garde (muziek én film). In Bruyns visie wint de experimenteerdrift van John Cale duidelijk aan belang en mag rock & roller Lou Reed af en toe een tikje dimmen, om het maar grofweg samen te vatten. En passant ontrafelt Bruyn vele mythes rondom de plaat. Bij het lezen van zijn boek realiseer je je hoezeer de wereld van pop en rock voor de komst van het internet een speelbal was voor wat we vandaag de dag in het Trumpiaanse post truth-tijdperk alternative facts noemen. Een fenomeen waarin Lou Reed een meester was.
Zie hier preview van het 8 pagina-artikel
Bekijk ook de website van het boek
Meer over ‘De plaat die rock volwassen maakte’
Meer over Peter Bruyn op deze site

«Uiterst gedetailleerd.» – Paul Lips

VelvetUnderground-96Over ‘De plaat die rock volwassen maakte – The Velvet Underground & Nico’ van Peter Bruyn op Spaarnestroom, 12 maart 2017:
Uiterst gedetailleerd beschrijft Bruyn de muzikale ontwikkeling in de levens van de twee belangrijkste leden van The Velvet Underground: Lou Reed en John Cale. Newyorker Lou Reed als literatuurstudent die in staat was om regels te schrijven als filmbeelden, vanuit een personage. En Welshman John Cale als klassiek geschoold musicus met interesse in avantgarde en minimal music. ‘I’m waiting for the man’ is wat mij betreft een sleutelnummer van de plaat. Reed beschrijft een kruispunt bij Lexington Avenue, met de ogen van omstanders die in zijn rug prikken. …’Hey, white boy, what you doin’ uptown? Hey, white boy, you chasin’ our women around?’… Het is letterlijk zo gebeurd, maar dan al in ’62, toen hij met zijn toenmalige vriendin Shelley in de auto van zijn vader naar Harlem reed om daar drugs te gaan scoren, die hij vervolgens op de Syracuse-universiteit waar hij studeerde verhandelde.
Lees hier het interview
Bekijk ook de website van het boek
Meer over ‘De plaat die rock volwassen maakte’
Meer over Peter Bruyn op deze site