Op 10 juni 2023 was jazzkenner, journalist en auteur Bert Vuijsje op de Concertzender te gast in Co Live! Co de Kloet sprak met hem over zijn meest recente boek “ Keep Swinging, 33 jazzmeesters van de 20ste eeuw. Tijdens het gesprek krijgt de luisteraar een achttal nummers te horen: Louis Armstrong – It Don’t Mean A Thing (If It Ain’t Got That Swing), Charlie Parker- Ornithology, Louis Armstrong – Potato Head Blues, John Coltrane – Blue Train, Stan Kenton – Southern Scandal, Wynton Marsalis- C Jam Blues, Clifford Brown – Gertrude’s Bounce en Miles Davis – All Blues. Op 13 juni kwam van Co de Kloet de Jazzism Podcast ‘The Perfect Solo’ online. Enkele van de portetten in ‘Keep Swinging’ werden eerder gepubliceerd in Jazzism zoals dat van Quincy Jones. De perfecte solo wordt volgens Bert Vuijsje gespeeld door Clifford Brown en Max Roach in Gertrude’s Bounce. ‘De beste improvisatie van de trompettist die ik ken. Een adembenemende, vloeiend over twee chorussen lopende lijn.’
Luister hier naar Co Live! op de Concertzender
Luister hier naar ‘The Perfect Solo’ op Jazzism Podcast
Meer over ‘Keep Swinging’ op deze site
Meer over Bert Vuijsje bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Blue train
«Wonderschone verwoording van wat ontheemding met mensen doet.» – Ezra de Haan
Over ‘Haarlem nocturne’ van Djordje Matić op Literatuurplein, 4 januari 2016:
Zonder ook maar ergens larmoyant te worden maakt Matić ons deelgenoot van zijn gevoelens en ervaringen. Neem zijn gedicht Steeds minder waarin hij beschrijft hoe een documentaire over Rothko deels wordt gewist door het opnemen van een documentaire over Dubrovnik. Juist het moment van de grens tussen twee werelden en hoe hij dat opschrijft, bevalt mij zeer. (…) Matić schetst de lastige spagaat waarin de nieuwe Nederlander zich bevindt. Het is een daar en hier en nergens thuis. Of zoals hij zelf schrijft: Ik bezing andere steden/ omdat ik die van mij niet meer bezingen kan. (…) Zijn dichtbundel is een wonderschone verwoording van wat ontheemding met mensen doet, waar ze ook vandaan komen en wat de reden voor hun buitensluiten ook is. De regels en metaforen die Matić kiest zijn virtuoos als de artiesten naar wie hij luistert. Hun blues klinkt door in zijn taal en laat je genieten. Al doet het soms pijn.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Haarlem nocturne’