blues – Uitgeverij In de Knipscheer

Playlist live blues uit ‘Blues op Bezoek’ gepubliceerd.

Over Playlist+ van ‘Blues op Bezoek’ van Wim Verbei op Muziekweb.nl, 26 juni 2024:

Luister hier naar Wim Verbei’s Playlist
In mei 2024 verscheen bij Uitgeverij In de Knipscheer het boek ‘Blues op Bezoek’, geschreven door Wim Verbei. Ondertitel: De ontvangst van de Afro-Amerikaanse blues in Nederland. Het boek bevat tevens een kroniek van de zwarte blues in Nederland 1877-1980. Blueskenner en muziekjournalist Wim Verbei schreef zo’n zes jaar aan ‘Blues op Bezoek’ waarin hij met veel details en mooie anekdotes de komst van legendarische zwarte bluesartiesten als Big Bill Broonzy en John Lee Hooker naar Nederland beschrijft. (…) Speciaal voor muziekweb.nl dook Verbei in de catalogus van Muziekweb.nl bij het Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid en stelde hij een Playlist+ samen die begint met zijn eigen ontdekking van blues, boogie en rock-‘n-roll, en vervolgens de tijdreis maakt die hij in zijn boek volgt. Een Playlist+ vol stomende of juist hartverscheurende, maar altijd live gespeelde blues, aangevuld met korte toelichtingen van Wim Verbei over de bron van de opnamen.
Meer over ‘Blues op Bezoek’
Meer over Wim Verbei bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Geen haast, alleen de schoonheid van de muziek.» – Ben Eggermont

Over CCC. Een leven met liedjes in Gigant op Apeldoorn Direct, 18 februari 2024:

Boem, boemer, boemst zo noemde de band zichzelf. Al 57 jaar spelen Joost Belinfante, Jaap van Beusekom, Huib Schreurs en Ernst Jansz met elkaar in deze bezetting. Aangevuld met Jan Hendriks en Richard Wallenburg. (…). De zelfspot spatte ervan af. Als echte mannen van de ‘boomer-generatie’, klonken er veel grapjes over hun leeftijd en het aanstaande einde van hun leven. Uiteraard gevangen in mooie nummers. De heren zijn zichzelf als onvervalste hippies van het eerste uur .(…) De mannen zijn zo op elkaar ingespeeld dat ze al muziek makend, een zeer relaxte sfeer weten neer te zetten. Uptempo nummers werden afgewisseld met rustige, fragiele en tere nummers. Je kon op zulke momenten een speld horen vallen. (…) Joost speelde de sterren van de hemel op zijn viool. Het is een genot voor je oren om het mooie spel te horen en natuurlijk Ernst Jansz op zijn wasbord en keyboard. Jaap op de banjo en de bijna onbeweeglijke Huib op de mondharmonica. Huib maakte bij een nummer een dansje op een houterige manier, de zaal ging uit zijn dak toen hij dat deed. De mooie close harmonie partijen voeren je mee naar de klanken van de country, folk en blues. De combi zang en de instrumenten geven je het gevoel midden in de country te zitten rondom een kampvuur en een wereld waarin geen haast bestaat maar alleen de schoonheid van de omgeving en de muziek. (…) De zeer geroutineerde muzikanten lieten het publiek genieten en bewijzen maar weer eens dat je muziek kunt maken tot op hoge leeftijd.

Meer over ‘CCC. Leven met liedjes’
Meer over optreden in Gigant
Resterende optredens CCC Inc. voorjaar 2024

Presentatie boek en album Johnny Laporte op 18 november 2023

Op zaterdagmiddag 18 november 2023 vindt in Theater Hakim de dubbelpresentatie plaats van de grote debuutroman Zwijgen zweeg gezwegen van Johnny Laporte en zijn eerste solo-album (op vinyl en cd) That’s Me. Het programma omvat een interview met de auteur door uitgeverijredacteur Peter de Rijk, overhandiging van het eerste exemplaar, en een muziekoptreden van Johnny Laporte met vrienden. Zwijgen zweeg gezwegen is een Indische familieroman waarvoor Johnny Laporte royaal uit zijn eigen familiegeschiedenis en zijn waargebeurde belevenissen heeft geput. Voor sommige nummers op het album That’s me is de tekst ontleend aan de roman.

De presentatie begint om 14.00 uur (zaal open 13.30 uur). Om 14.30 uur is er een pauze gevolgd door het optreden van Johnny Laporte van 14.45 tot 15.30 uur. Na afloop kunt u boek en/of album aanschaffen (pinautomaat aanwezig) en door Johnny Laporte laten signeren. Theater Hakim, waar ook de Haarlem Blues Club haar concerten organiseert, is gevestigd aan de Korte Verspronckweg 7, 2023 BS Haarlem. Klik hier voor bereikbaarheid en parkeren. De toegang is (voorlopig) besloten.

Meer over ‘Zwijgen zweeg gezwegen’
Meer over Johnny Laporte bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘That’s Me’

«Oscar Benton – I’m Back, een aandoenlijke film.» – Helmut Boeijen

OscarBenton Over ‘Oscar Benton – I’m Back’ van Roel en Mees van Dalen op De DocUpdate, 19 februari 2021:
Zo gaat dat. Hoe hip of cool je ook ooit was. Hoeveel kracht er ook in je stem zat. En hoe geweldig je je instrument, de bluesgitaar, ook beheerste. Ooit valt het doek. Plotsklaps of in slow-motion. Oscar Benton viel zelf. Van de trap, in 2009. Met hersenletsel tot gevolg. (…) De jaren na dat ongeluk brengt de Nederlandse bluesheld, die in november 2020 op 71-jarige leeftijd is overleden, noodgedwongen door in verzorgingshuis Velserduin te IJmuiden. Daar zingt hij soms een schlager, maakt hier en daar een praatje en sloft rond met zijn rollator. En daar ook probeert gitarist John Rijken (artiestennaam Johnny Laporte) zijn voormalige bandleider uit te dagen om nog eenmaal samen opnames te maken. (…) Optreden zit er voor hun fragiele frontman immers niet meer in. En dan blijkt Oscar (…) toch nog veel meer leven in zich te hebben dan gedacht… Want, om met De Dijk te spreken: je kunt de blues wel willen verlaten, maar de blues verlaat jou niet. (…) De Oscar Benton Blues Band wordt voor het oog van de camera gereanimeerd en maakt vervolgens een begeesterde trip nostalgia langs het bluescircuit. (…)
Lees hier de aankondiging
Meer over Oscar Benton, de docu en het boek

«Lezen dat boek.» – André Nuchelmans

VoorplatKazLux75 Over ‘Kaz Lux Rock-adel verplicht’ van Lutgard Mutsaers in Platenblad 232 [december 2017 t/m januari 2018], 6 december 2017:
De beste zanger van Nederland woont al jaren in een rijtjeshuis in het Noordbrabantse Oosterhout. (…) Daar kreeg hij op 12 november 2017 in Café Oud-Brabant het eerste exemplaar van zijn biografie overhandigd. Hij had al eerdere verzoeken gehad, maar wees die allemaal van de hand, tot Lutgard Mutsaers hem na een optreden bijgewoond te hebben een brief schreef met het verzoek zijn levensverhaal op te mogen tekenen. Dat Lux pas op het aanbod van Mutsaers inging, heeft alles te maken met zijn afkeer van de aandacht voor de persoonlijke, meer sensatiebeluste kant van het bestaan van een popmuzikant. Bij Mutsaers was hij verzekerd van een gedegen, wetenschappelijke beschrijving van zijn muzikale leven. (…) Bij het boek zit een cd met vier nummers die Lux in Brussel opnam met Jean-Marie Aerts, gitarist en producer bij T.C. Matic en Arno Hintjes. De opnames dateren uit 1984 en 1986 (…) Het moet geklikt hebben tussen de band (…) en Lux, want het speelplezier straalt er vanaf. De stem van Lux blijkt opvallend goed aan te sluiten bij de kenmerkende Vlaamse eighties rock. (…) Onbegrijpelijk dat dit nooit eerder is uitgebracht, Lux had er een hele nieuw publiek mee aan kunnen boren. (…) Met deze biografie krijgt Lux de plek die hij in de Nederlandse popgeschiedenis verdient en dat is niet ergens aan de zijkant, maar midden in het spotlicht. Lezen dat boek en trek dan ook de Brainboxplaten weer eens uit de kast en geniet van zijn solowerk.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kaz Lux – Rock-adel verplicht’
Meer over Lutgard Mutsaers bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Foto’s en verhalen recht uit het hart.» – Chris Bernasco

Over ‘American Blues’ van Dirk W. de Jong op Blues Magazine, 16 maart 2016:
De Jong kreeg talloze Amerikaanse blues- en rootsartiesten in hun eigen habitat voor zijn lens: beroemdheden als Buddy Guy, Willie Nelson en Willy DeVille, maar ook vele waarvan maar weinig mensen hier gehoord zullen hebben. Het mooie is dat De Jong zo laat zien hoe de traditionele Amerikaanse muziek op verschillende niveaus voortleeft. Niet alleen gespeeld door beroepsmuzikanten in clubs en podia in de stad, maar ook door amateurs en semi-profs in aftandse juke joints, in kerken en gewoon thuis in de beschutting van de veranda. (…) Als je je net als een reiziger openstelt voor wat er maar op je pad komt, dan word je rijkelijk beloond. Dan krijg je prachtige verhalen en quotes, opgetekend uit de mond van zulke uiteenlopende muzikanten als Corey Harris, Buddy Miller, Jesse Dayton, T Model Ford en Zachary Richard. De grofkorrelige kleurenfoto’s geven ondertussen een indrukwekkend beeld van het leven in het zuiden van de VS: heet, rauw en meedogenloos.
Lees hier de recensie
Meer over ‘American Blues’

Wim Verbei – Boom’s Blues. Boek en cd

WIM VERBEI
Boom’s Blues. Muziek, jounalistiek en vriendschap in oorlogstijd
Biografie. Nederland
Genaaid gebonden, rijk geïllustreerd, groot formaat, 288 blz.
ISBN 978-90-6265-667-7
Verlaagd in prijs € 29,50
Eerste uitgave 2011, tweede oplage 2015

Eind jaren zestig van de vorige eeuw verscheen bij een Londense uitgeverij een reeks van dertien Blues Paperbacks onder hoofdredactie van Paul Oliver. Op diens bureau belandde na omzwervingen het manuscript Laughing to Keep from Crying, in 1943 door de Amsterdammer Frank (Frans) Boom op 23-jarige leeftijd geschreven en daarmee de allereerste studie over blues ter wereld. Op de achterflap van de laatste drie delen van Blues Paperbacks in 1971 en 1972 werd de uitgave aangekondigd. Het boek zou evenwel niet verschijnen en het manuscript raakte (opnieuw) spoorloos.

De Nederlandse blueskenner, -promotor en -publicist Wim Verbei (Holland Blues Festivals, Blues-Teach-In, Mr. Blues, Hitweek, Jazzwereld, Muziek-krant Oor) ging in oktober 1996 op zoek naar het verloren gewaande manuscript en naar het verhaal achter de auteur. Het manuscript, oorspronkelijk met de titel The Blues. Satirical Songs of the North American Negro, vond hij al na een paar maanden terug. Maar om erachter te komen wie Frans Boom was (in 1953 overleden in Indonesië) kostte hem meer dan 10 jaar.

Boom’s Blues is een opmerkelijke biografie geworden en vertelt hoe en wanneer Nederland kennis maakte met Afrikaans-Amerikaanse bluesmuziek. En over de even dramatische als bijzondere vriendschap tussen Frans Boom en de jazzcriticus en musicoloog Will Gilbert die in de oorlog voor de Kultuurkamer bleek te werken en aan de wieg stond van het door de Duitsers uitgevaardigde Jazzverbod.

Boom’s Blues wordt genaaid gebonden uitgegeven op het vierkante formaat waarop ook o.a. de boeken over CCC Inc. Een band en Doe Maar. Lijf aan lijf verschenen. Het boek eindigt met de volledige Nederlandse tekst van De Blues. Satirische Liederen van de Noord-Amerikaanse Neger van J. Frank G. Boom, is rijk geïllustreerd met historische foto’s en documenten en bevat een cd met 24 bluesnummers die Frans Boom in zijn collectie had en/of verwerkte in zijn manuscript.

Medio 2016 verschijnt een Amerikaanse editie bij University Press of Mississippi.

Meer over Boom’s Blues

«Een poëtisch en muzikaal monument voor drie grote Surinaamse dichters.» – Ezra de Haan

Over ‘De stilte van het ongesproken woord’ op Literatuurplein.nl, 29 augustus 2014:
De stilte voor het ongesproken woord is een poëtisch en muzikaal monument voor drie grote Surinaamse dichters. Door ook aandacht te geven aan informatie over de dichters, met name de getuigenissen die soms zeer persoonlijk zijn, krijgt de lezer meer begrip voor de impact die Dobru, Trefossa en Shrinivāsi hadden en hebben op de Surinaamse samenleving. De muzikale bewerking van de gedichten is divers als Suriname. De impact van het gezongen woord geeft een extra dimensie aan de gedichten. Niet snel vergeet je de stemmen van Raj Mohan en Julya Lo’ko. Wellicht is dit project het begin geweest van iets moois. Surinaamse dichters die voor een tweede Stilte van het ongesproken woord in aanmerking komen zijn: Jit Narain, Michaël Slory en Edgar Cairo.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’

«Liefde en strijd voor de eigen taal.» – Nel Casimiri

Over ‘De stilte van het ongesproken woord’ in het Antilliaans Dagblad, 17 juni 2014:
En terwijl ik dit schrijf, klinkt om mij heen de muziek en de woorden uit het boek, de gedichten zijn op muziek gezet en worden gezongen en voorgedragen op muziek. (…) Klank, ritme en woorden samen geven de betekenis. En de stilte tussen die woorden zijn deel van de compositie. Gedichten moeten gehoord worden. (…)Er zijn heel veel lijnen te trekken van Suriname naar Curaçao: de gezamenlijke koloniale tijd, maar in de eerste plaats de liefde en de strijd voor de eigen taal. De ontkenning eerst van de waarde van die taal, de jonge dichters die lieten zien dat die taal wel degelijk prachtige poëzie kon voortbrengen, de muziek die zo’n grote rol speelt in die taal.
Lees hier de hele recensie of hier in het Antilliaans Dagblad
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’

«**** Mooier kan haast niet.» – Ko van Geemert

Over ‘De stilte van het ongesproken woord’ in Parbode, juni 2014:
In de eerste plaats natuurlijk de gedichten van achtereenvolgens Trefossa (Henri Frans de Ziel, 1916-1975), Shrinivási (Martinus H. Lutchman, geboren in 1926) en Dobru (Robin Ewald Raveles, 1935-1983). Deze dichters worden respectievelijk ingeleid door Hein Eersel, Geert Koefoed en Cynthia Abrahams. Een deel van het boek is gevuld door persoonlijke gedachten over de dichters, van onder anderen schrijfster Cynthia Mc Leod en muziekpedagoge Mavis Noordwijk (over Trefossa), lerares, publiciste Lila Gobardhan-Rambocus en dichter, zanger Raj Mohan (Shrinivási), schrijver Gerrit Barron en redacteur Chandra van Binnendijk (Dobru). En, last but not least, wordt een deel van het boek ingenomen door het muziekproject Silence of the unspoken word, de dvd met achtergrondinformatie en 15 gedichten die op muziek zijn gezet door Dave MacDonald en Robin van Geerke. (…) Een geslaagd experiment, dat niet zelden swingende en melodieuze muziek opleverde.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’