«Hij kan schrijven, associatief en met ironie en humor.» – Adri Altink

VoorplatSchilstraEh-75KaderOver ‘Eh’ van Onno Schilstra op Literair Nederland, 4 november 2022:
Onno Schilstra (geboren in 1961 in Zierikzee) is beeldend kunstenaar en maakt muziek. En met Eh is hij nu ook schrijver. Hij ontleende de titel aan de manier van spreken van zijn vriend en kent er ook de betekenis aan toe die hij daaraan gaf: het aanspreken van de verbeelding van de lezer. Grafisch gebeurt dat in het boek door het vele gebruik van wit en de presentatie in een exact bepaald jasje: er zijn drie (!) soorten teksten die strikt van elkaar gescheiden zijn. Ze wisselen elkaar in strakke regelmaat af. Eerst is er een mini-essay waarbinnen de alinea’s zijn gescheiden door, jawel, drie puntjes, dan een korte, cursief gezette, tekst die vaak aforistisch is, en als derde een historische gebeurtenis of een persoonlijke herinnering die bij de auteur opkomt naar aanleiding van het besproken thema. Die trits herhaalt zich in Eh telkens weer, waarbij de pagina’s met essayistische teksten zijn genummerd, maar de andere twee niet. Zo volgt de vormgeving van het boek de inhoud en is het op zichzelf een voorbeeld van beeldende kunst. (…) Schilstra schrijft sterk associatief (…) en mijmert over opvattingen over moderne kunst, ‘hoge’ kunst en volkskunst, enzovoort. Die uiteenlopende paden kruisen elkaar in dat ‘eh’ van de titel: ze zijn bedoeld om de lezer verder te laten fantaseren op het punt waar hij ophoudt. (…) Schilstra laat zien dat hij wel kan schrijven. (…) Het interessants zijn de keren dat Schilstra losgaat over moderne kunst en de ultrarijken der aarde die de prijs daarvan opdrijven door kunstobjecten te verhandelen waar niemand de zin van snapt. In die teksten zit ironie en humor. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Eh’ van Onno Schilstra
Meer over Extazereeks Essays

«‘Eh’ is een heerlijke bundel die regelmatig uitnodigt om een essay te lezen.» – André Oyen

VoorplatSchilstraEh-75KaderOver ‘Eh’ van Onno Schilstra op Ansiel, 4 november 2022:
Onno Schilstra (1961) is schrijver, muzikant, beeldhouwer, graficus en tekenaar. Na een studie kunstgeschiedenis in Leiden volgde hij een opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij werkte als criticus, columnist en vormgever. ‘Eh’ is de eerste essay-uitgave in de Extazereeks. De Extazereeks-essays is een voortzetting van de Extazereeks voor korte verhalen en romans die sinds 2016 onder redactie van het literair tijdschrift Extaze door uitgeverij In de Knipscheer werd uitgegeven. In ‘Eh’ onderzoekt Onno Schilstra het belang van kunst. Een tentoonstelling van Bijbelse zandsculpturen in Elburg is het vertrekpunt voor het boek en geeft een mooi overzicht van kunstwerken die de auteur in zijn leven zag, een volksopera in Ransdorp en de Biënnale van Venetië. De auteur vraagt zich af waartoe kunst in staat is in het licht van morele en fysieke afbreuk. Ook het geboortehuis van Elvis Presley, de katholieke kunstgeschiedschrijving, het protestantisme in Staphorst en de protestsongs van Bob Dylan worden door de auteur kritisch maar ook onderhoudend besproken. ‘Eh’ is een heerlijke bundel die regelmatig uitnodigt om een essay te lezen.
Bron
Meer over ‘Eh’ van Onno Schilstra
Meer over Extazereeks Essays

Onno Schilstra – Eh. Essay

VoorplatSchilstraEh-75KaderOnno Schilstra
Eh

Extazereeks-essays
omslagafbeelding Wim Hardeman
redactie Cor Gout
vormgeving Els Kort
gebrocheerd in omslag met flappen,
224 blz., € 22,00
ISBN 978-94-93214-71-2
eerste uitgave mei 2022

In Eh zoekt Onno Schilstra antwoorden op de vraag wat kunst vermag. Een tentoonstelling van Bijbelse zandsculpturen in Elburg is het vertrekpunt voor een dwaaltocht door zijn geheugen die voert van een volksopera in Ransdorp naar de Biënnale van Venetië, van Bunschoten-Spakenburg naar het geboortehuis van Elvis Presley, van patjepejerstijl naar katholieke kunstgeschiedschrijving en van protestantisme in Staphorst naar de protestsongs van Bob Dylan. Wat heeft de kunst nog te bieden in een wereld waarin de morele en fysieke dijken het begeven? Is er een uitweg?

“Zodra mijn vriend een paar woorden heeft uitgesproken, onderbreekt hij zichzelf met een ‘eh’ en begint een nieuwe zin. Van hem hoorde ik voor het eerst over het ‘beletselteken’. Dat is de officiële benaming voor drie puntjes in een geschreven tekst. Hij legde me uit dat elke keer wanneer je eh zegt, je eigenlijk de auditieve versie van het beletselteken gebruikt. Zijn zelfinterrupties, eh, het is eigenlijk, eh, de luisteraar moet ruimte, eh, het is een manier om de eigen verbeelding, eh. In de leegte van de ‘eh’ van de spreker begint de volheid van de creatieve verbeelding van de luisteraar, aldus mijn vriend, die het prima vindt om vaak ‘eh’ te zeggen.”

Onno Schilstra (1961, Zierikzee) is beeldend kunstenaar, muzikant en schrijver. Na een studie kunstgeschiedenis in Leiden volgde hij een opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij werkte als criticus, columnist en vormgever. Voerde zes jaar lang operaties uit om een gebeeldenstormde kerk opnieuw te vullen met beeld. Speelde in bandjes. Bedacht manieren om stereoscopische tekeningen te maken. Werd docent kunsttheorie. Tekent sinds 2006 samen met zijn vrouw Wim Hardeman aan een klein Wandermuseum, genaamd Panopticum Berlin.

‘Eh’ van Onno Schilstra is de eerste essay-uitgave in de Extazereeks. De Extazereeks-essays is een voortzetting van de Extazereeks voor korte verhalen en romans die sinds 2016 onder redactie van het literair tijdschrift Extaze door uitgeverij In de Knipscheer werd uitgegeven. De redactie en de uitgever bieden talentvolle essayisten de kans hun werk in een zelfstandige uitgave te presenteren. De essay-reeks wordt bezorgd door Cor Gout (redactie) en Els Kort (vormgeving).

Meer over Onno Schilstra bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Sfeervolle foto’s in mooi verzorgd boek.» – André Oyen

VoorplatCCCINC3-75Over ‘CCC Inc.’ van Molly Mackenzie op Ansiel, 15 april 2018:
(…) CCC Inc. bestond actief tot ongeveer 1974. Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de groep zijn deze hoogtijdagen van weleer vastgelegd in CCC Inc. met sfeervolle foto’s (nu voor het eerst ook in kleur) van Molly Mackenzie, die de band veelvuldig fotografeerde tussen 1967 en 1974. Behalve popband was CCC Inc. ook een commune. De van oorsprong Amsterdamse band vestigde zich in Neerkant in Brabant op de grens met Limburg. (…) In Molly Mackenzie’s CCC Inc. kan de lezer bladzijde na bladzijde terugduiken in de hoogtijdagen van het Nederlandse hippiedom, en kun je er meteen wat aardige muziek bij horen. Want bij dit mooie verzorgde boek zit ook nog een cd met uniek muziekmateriaal.
Lees hier en hier de recensie
Meer over CCC Inc.

«De liedjes vormen met het boek ‘De Neerkant’ een mooi gesamtkunstwerk.» – Paul Lips

VoorplatNeerkant-75Over ‘De Neerkant’ van Ernst Jansz in Haarlems Dagblad, 22 januari 2018:
Met de ogen gesloten, tokkelend op zijn akoestische gitaar zingt Ernst Jansz liedjes die verwijzen naar zijn verleden als hippie op het Brabantse boerenland. De liedjes (op 2 cd’s) vormen een mooi ‘Gesamtkunstwerk’ met het boek ‘De Neerkant’, waarin vele herinneringen van Jansz zijn vastgelegd. Zaterdag was de presentatie in De Pletterij. (…) Muziekjournalist Peter Bruyn houdt een voordracht die vooral gaat over de muzikale aspecten van Jansz’ carrière. (…) Met behulp van muziekfragmenten schetst Bruyn hoe Jansz zich telkens muzikaal vernieuwt. (…) Peter de Rijk vertelt wat het fenomeen Ernst Jansz teweeg brengt als hij bij Concerto in Amsterdam zijn nieuwe boek signeert. (…) En Jansz zelf is dan niet te beroerd om nog een paar liedjes te spelen. Na het ademloze luisteren is er een minutenlang applaus.
Lees hier het verslag
Kijk hier naar het solo-optreden van Ernst Jansz in Pletterij en naar ‘de gesproken recensie’ over het boek door Peter de Rijk. Helaas is de inleiding van Peter Bruyn door YouTube geweigerd vanwege de fragmenten uit enkele nummers van o.a. Bob Dylan.
Kijk hier naar interview in Concerto
Meer over ‘De Neerkant’

JP Den Tex, Ernst Jansz e.a. zingen Bob Dylan

JP-ErnstStoryteller Special met ‘Dylan Ontmaskerd’ in Betty Asfalt Complex, 23 november 2017:
Dit winterseizoen organiseert JP Den Tex een aantal speciale evenementen in het Amsterdamse Betty Asfalt Theater: ‘Storyteller Special’-avonden met bevriende gasten, waarop een bepaald belangwekkend thema wordt uitgediept. Kan een persoon of idee zijn, of een combinatie van beide. JP Den Tex zal, als gastheer & presentator, iedere gast kort interviewen. Waarna er natuurlijk muziek wordt gemaakt, zowel door hemzelf & gasten ‘solo’ als in speciale gelegenheidscombinaties. Het beloven mooie avonden te worden! Op de eerste ‘Storyteller Special’ (op 23 november a.s.) zal ‘het raadsel Bob Dylan’ uitgelicht worden d.m.v. liedjes, mooie Nederlandse vertalingen, relevante achtergronden en smakelijke anekdotes. Waarom verdiende hij de Nobelprijs voor literatuur (of juist niet)? En wat schuilt er achter diens mysterieuze ondoorgrondelijkheid? Ernst Jansz, Paul de Munnik, Kees Prins en Rogier van Erkel zullen mij helpen om het raadsel op te lossen.
Meer over de voorstelling
Meer over JP Den Tex bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Ernst Jansz bij Uitgeverij In de Knipscheer

Ernst Jansz – De Neerkant. Boek + CD + CD ‘De eerste jaren’ (Doe Maar)

NeerkantVoorplat1_Opmaak 1.qxdErnst Jansz
De Neerkant + 2 cd
Kronieken 1970-1980

Biografische roman, muziekgeschiedenis
Omslagillustratie Peter van Dongen
CD ‘De Neerkant’ 66.21
CD Doe Maar ‘De eerste jaren’ 68.29
Ingenaaid met flappen, 424 blz.
geïll. met zwart-witfoto’s en kleurkatern van 8 blz.
€ 29,50 O – boek
Eerste uitgave 2017
ISBN 978-90-6265-948-7
Presentatie 13 oktober 2017

Na de eerst uitgave van De Overkant in 1985, schrijft Ernst Jansz een jaar later voor zichzelf De witte kamer, een toekomstroman waarin hij zijn eigen geschiedenis, van de jaren zeventig van de twintigste eeuw, optekent als de 75-jarige Estimo Jara in 2024. Nu Ernst Jansz dichter bij de leeftijd van zijn alter ego is gekomen, kan de vraag gesteld worden: is hij nu wie hij toen dacht te zullen zijn? De 23 hoofdstukken van De witte kamer wisselen als spiegels de evenzovele kronieken af die in De Neerkant worden verteld, herinneringen aan de roerige jaren zeventig, de hippietijd, vanaf het aanvankelijke commune-leven met CCC op de Boerderij tot en met de eerste jaren van Doe Maar van 1978 tot 1980. Vele foto’s in zwartwit en kleur larderen dit verhaal over een leven in de muziek met alles erop en eraan: liedjes en liefjes, vrienden en toch ook eenzaamheid.

De Neerkant sluit daarmee naadloos aan op zijn boek Molenbeekstraat uit 2006 dat in december 1969 eindigt met het vertrek uit Amsterdam van CCC naar de Boerderij in Neerkant op de grens van Noord-Brabant en Limburg. De Neerkant (2017) verschijnt in het jaar dat CCC Inc. 50 jaar bestaat en waarin Ernst Jansz 50 jaar muzikant is.

Zoals alle boeken van Ernst Jansz bevat ook De Neerkant een gelijknamige CD, de soundtrack bij het boek, met 18 voor het overgrote deel nieuwe nummers. Als bonus voor de boekuitgave De Neerkant is exclusief De eerste jaren (van Doe Maar) toegevoegd, een cd met 12 Doe Maar-nummers uit 1978 (met Carel Copier, Piet Dekker en Jan Hendriks), waarvan 6 niet eerder op plaat zijn verschenen, en 6 covers uit 1979 van Jamaicaanse reggaenummers.

Ernst Jansz (Amsterdam, 1948) is muzikant en schrijver. Als schrijver maakt hij in 1985 naam met de roman De Overkant, waarvan hij in 2009 de definitieve editie uitbrengt compleet met CD en DVD. In Molenbeekstraat (2006) schildert hij in woord en muziek een prachtig dubbelportret van zijn ouders en van zijn eigen jeugd in Amsterdam. Dromen van Johanna komt uit in 2010 en bevat brieven aan een vriend over zijn vertalingen van twaalf Bob Dylan-liedjes die ook te horen zijn op de met het boek meegeleverde CD. In 2013 verschijnt, 30 jaar na dato en nu ook met CD, de uitgebreide heruitgave van zijn debuut Gideons droom.

Meer over ‘CD De Neerkant’
Meer over ‘CD De eerste jaren van Doe Maar’
Meer over ‘Molenbeekstraat’
Meer over ‘Doe Maar’ op deze site
Meer over ‘CCC Inc.’

«‘Veelbelovend’ zou een ongepast cliché zijn bij dit debuut.» – Jan-Hendrik Bakker

CoverStromenvoorDef.inddOver ‘Stromen die de zee niet vinden’ van Rob Verschuren in Den Haag Centraal, 23 februari 2017:
(…) Wie slechts één verhaal gelezen heeft weet al direct dat de man zijn hele leven lang geschreven moet hebben, zo trefzeker van stijl, sfeertekening en compositie zijn deze verhalen. (…) Wat Verschuren tot een verhalenverteller pur sang maakt, is de volkomen natuurlijke, ongekunstelde setting in combinatie met het vermogen de zintuigen van de lezer direct te raken. In het eerste verhaal ‘Schroeven’ bij voorbeeld drinkt een man een borrel. Hij zit ‘met hoge rug over zijn glaasje gebogen, dat hij tussen zijn handen houdt alsof hij bang is voor diefstal’. Zo’n man zie je onmiddellijk voor je. Zijn verhalen staan vol met dit soort zinnen en nooit lijken ze bedacht of opgelegd. (…) ‘Veelbelovend’ zou een ongepast cliché zijn bij dit debuut. Iemand die de zestig ruim gepasseerd is heeft al een heel schrijverschap achter zich. Ging het met Frits Hotz niet net zo? Ik hoop van harte dat Verschurens talent dezelfde weg zal gaan.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Stromen die de zee niet vinden’
Meer over Rob Verschuren op deze site

De pers over ‘Dromen van Johanna’

voorplatdromenjohannargbOver ‘Dromen van Johanna – Bob Dylan, vertaald’ van Ernst Jansz:
«Het lijkt eenvoudiger om het geheim van de schepping te doorgronden dan te snappen wat er in het hoofd van Bob Dylan omging toen hij nummers schreef als Desolation Row, Visions of Johanna of Love minus Zero. Ernst Jansz heeft zijn hoofd gebroken om een dozijn nummers in het Nederlands te vertalen. Een titanenklus, artistiek gevaarlijk bovendien, want het risico bestaat dat de magie van de oorspronkelijke tekst verloren gaat. Jansz heeft in brieven aan een vriend, die gebundeld zijn in Dromen van Johanna, minutieus uitgelegd hoe hij zin voor zin, beeld voor beeld, met die teksten heeft geworsteld. Voor de ware Dylan-freak is dat een prachtboek geworden, met als extra cadeautje het omslag van Peter van Dongen: een klare-lijn-tekening van Dylan in zijn chaotische kamer in het New Yorkse Chelsea Hotel. Het genot zit in de vertaalprestatie die Jansz heeft geleverd.» – Patrick van den Hanenberg in de Volkskrant

«Als het over Bob Dylan gaat komen vrijwel altijd eerst zijn teksten ter sprake. Hoe mooi de melodieën zijn merk je doorgaans pas als anderen zijn liedjes vertolken. Voor Dromen van Johanna koos Ernst Jansz bewust meer voor de romantische liedjes dan voor de protestsongs en zette zijn vertaalde versies grotendeels in chronologische volgorde op zijn album. Dat heeft te maken met het verhaal dat hij wil vertellen. Toegelicht met zijn overpeinzingen bij het vertalen van de teksten, waarover hij uitvoerig heeft gecorrespondeerd met zijn oude vriend en voormalig CCC Inc.-collega Huib Schreurs, zijn die brieven samen met de teksten gebundeld in het boek (+cd) Dromen van Johanna.» – Peter Bruyn in GPD-dagbladen

«Voor Nederlandse Dylanfans en liefhebbers van luisterliedjes van eigen bodem is het een van de mooiste en belangrijkste albums van het jaar, deze Dromen van Johanna. Twee jaar lang worstelde Ernst Jansz met de teksten van idool Bob Dylan. Aan de veelgeprezen vertaling Huiswaarts (Tomorrow’s a long time) voegde hij er elf toe, om ze vervolgens meesterlijk op te nemen. Meesterlijk ja, omdat deze oud-voorman van Doe Maar, die enkele jaren het isolement van de roem kende waarin Dylan z’n leven lang leeft en muziek schrijft, zich de magie van Dylans liedjes toe-eigent zonder de tekst of muziek van His Royal Bobness geweld aan te doen. Schier onvertaalbare songteksten als Desolation row (De Verlorenstraat) of Sad eyed lady of the Lowlands (Droeve dame van het Laagland), Jansz weet de sfeer te grijpen en dompelt ze onder in de melancholie die ook zijn project Molenbeekstraat al zo ontroerend maakte. En hij durft er nota bene hier en daar nog een Indisch sausje aan toe te voegen ook.» – Peter Hovestad in Haarlems Dagblad

«Ernst Jansz vertaalde twaalf nummers van de Amerikaanse meester. Een klus die hem twee jaar kostte, wat alles zegt over het raffinement hiervan. Zijn vertalingen zijn secuur waar mogelijk en vrij waar nodig. Met Dylaneske rauwheid maakte hij er twaalf mooi verhalende nummers van altijd van.» – Bart Wijlaars in De Telegraaf

«Het vertalen van twaalf Bob Dylan liedjes naar het Nederlands; je moet het maar durven. Ernst Jansz durfde het. Dromen van Johanna heet het project dat naast een cd en een boek ook een theatertour heeft voortgebracht. Het zijn mooie en bij vlagen ook ontroerende verhalen, die niet alleen inzicht geven in het vertaalproces, maar ook in Bob Dylan en de vrouwen voor wie Dylan de nummers schreef. Verhalen met daarin de brieven die Jansz tijdens het vertalen schreef aan zijn ‘vriend H.’ Diezelfde vriend H. was van mening dat een goede songtekst 1001 verschillende interpretaties moet hebben en mede daarom heeft het vertaalproces behoorlijk wat tijd gekost. Zo ging Jansz een legio aan straatnamen af om een goede vervanging te vinden voor Desolation Row. Het werd uiteindelijk De Verlorenstraat.» – Stefan Sjoers in Revolver’s Lust for Life

«Dat Jansz een duidelijke visie op Dylan heeft ontwikkeld, en jaren bezig is geweest met zijn teksten, wil niet zeggen dat hij Dylan nu volledig doorgrondt. Dylans teksten zijn vaak associatieve, poëtische koortsdromen, waarin allerlei zinsbegoochelende beelden en mysterieuze personages over elkaar heen buitelen. Maar dat mysterie, waarmee de teksten omhuld zijn, dat is juist een van de aantrekkelijkste kanten van de muziek van Dylan.» – Seije Slager in Trouw

«Wie wil vertalen, moet een groot talent hebben om te twijfelen aan de nieuwe woorden. En dat heeft Jansz. Dylans teksten zijn niet altijd naar de letter vertaald, maar wel, en dat is belangrijker, naar het geweten. Liefdevol ook. Achterin Dromen van Johanna zit het echte werk. De cd waartoe al die twijfel geleid heeft, de uitvoeringen. Dan hoor je alleen nog maar prachtig uitgevoerde zekerheid.» – Ed Schilders in de Volkskrant

Meer over ‘Dromen van Johanna’

Bob Dylan Nobelprijs 2016 Literatuur

Opmaak 1Kleine biografie’ over Dylans liefdesleven: de liefjes in zijn liedjes.
In ‘Dromen van Johanna’ gaat Ernst Jansz op zoek naar de verhalen achter de mooiste liefdesliedjes van Bob Dylan. Over wie gaat Boots of Spanish leather? Wie gaat schuil achter Just like a woman? Gaandeweg komt hij bij elk lied telkens iets meer te weten over Dylan en over de geliefden Suze Rotolo, Sara Lownds en Edie Sedgwick. Uiteindelijk doet hij tijdens het vertalen van deze liedjes een opzienbarende ontdekking en komt hij erachter wie de ware liefde is in Red River Shore (Het meisje van de Rode Rivier) waarin Dylan terugblikt op het liefste dat hij in zijn leven is kwijtgeraakt. De 12 hoofdstukken over evenzoveel door Ernst Jansz in het Nederlandse vertaalde liedjes vormen samen een ‘kleine biografie’ over Dylans liefdesleven.
Lees hier wat de pers vindt van ‘Dromen van Johanna’
Meer over ‘Dromen van Johanna’