Op de presentatie van ‘Even kaas halen’ van Els de Groen in de Pletterij, 6 juli 2023:
Bij de presentatie van de novelle ‘Even kaas halen’ in de Pletterij op 2 juli 2023 las auteur Els de Groen drie gedichten rijmend met het thema van ‘Even kaas halen’. De gedichten zijn getiteld ‘Toneel’, ‘Ja hoor’ en ‘Vragen’. Het gedicht ‘Ja hoor’ werd op 6 juli 2023 ook gepubliceerd in Meander, het Literair e-magazine voor Nederlandstalige poëzie bij een interview dat Cora de Vos met haar had over haar verschenen bundels ‘Wakker vallen’ en ‘Hebben mollen weet van zonsondergangen?’ Op haar vraag ‘Over toekomst gesproken, wat kunnen we nog van jou verwachten, welke schrijfplannen heb je?’ volgt dit antwoord van Els de Groen: ‘Er zijn al veel nieuwe gedichten, maar met Even kaas halen heb ik de voorrang aan proza gegeven. Even kaas halen is een novelle en het deels autobiografische verhaal van een oma die het contact met haar kleinkinderen heeft verloren. Een afschuwelijke ervaring waarvan ik ziek ben geweest, nog ben. Alleen al in Nederland heb ik zo’n twintigduizend lotgenoten. Geen grootouder praat er graag over, waardoor het nog moeilijker wordt het taboe te doorbreken. In onze samenleving wordt veel geappt en gechat, maar te weinig gesproken. We moeten taliger worden en vooral de tijd daarvoor nemen.’
Lees hier de drie gedichten
Lees hier het interview in Meander
Kijk hier naar de presentatie
Meer over ‘Even kaas halen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: boekpresentatie Even kaas halen in Pletterij Haarlem
«Een diagnose die voelt als een aanrijding waarbij de dader is doorgereden.» – Els de Groen
Over ‘Even kaas halen’ van Els de Groen in inleiding Jeugdland bij de presentatie, 4 juli 2023:
Voor de presentatie van ‘Even kaas halen’ op 2 jujli 2023 schreef Els de Groen een inleiding (Jeugdland), die niet in de novelle werd opgenomen, en waarin ze iets meer prijs geeft van haar persoonlijke biografie achter ‘Even kaas halen’. “(…) In ‘Grootbrengen door kleinhouden’ laakt Prof. dr. Lea Dasberg de ontdekking van het kind als Kind ten tijde van de Verlichting. Het leidde tot mooie dingen als afschaffing van de kinderarbeid, formulering van kinderrechten, het ontstaan van kinderboeken en kindgericht onderwijs. Maar het leidde ook tot Jeugdland, waarin kinderen werden geïsoleerd van een grotemensenwereld waar ze – isolement of niet – sowieso deel aan hadden en mee moesten leren omgaan. Kleinhouden door isoleren is de slechtste manier van grootbrengen. (…) Alleen, heb ik het recht Jeugdland te bekritiseren, ik, een grootouder die geen contact met haar kleinkinderen meer heeft? (…) Ik kwam erachter dat de goeden niet altijd wonnen en de boeven niet altijd gepakt werden, zoals in de kinderboeken van 60 jaar geleden. Van schrik werd ik een wereldverbeteraar. (…) Zo’n moeder is erg vermoeiend. Niet elke kind begrijpt dat. Zeker niet als ze, zoals onze dochter, ernstige problemen krijgt en haar eigen wereld krimpt tot een ziek kind thuis dat de rest van de wereld op afstand zet. Ook ons, haar ouders, op afstand zet, wanneer een psychotherapeut ons in onze afwezigheid diagnosticeert als de oorzaak van haar problemen. Een diagnose die voelt als een aanrijding waarbij de dader is doorgereden. Dit aspect heb ik uit mijn boek ‘Even kaas halen’ weggelaten. Het is mijn verhaal en elk ouder-kind conflict is weer anders. Alleen de gevolgen zijn eender: verdriet, frustraties, schaamte. (…)”
Lees hier de inleiding Jeugdland
Kijk hier naar de presentatie
Meer over ‘Even kaas halen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer