Guus Buddy Bauer
Ik, Boudewijn Büch
roman
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
224 blz., € 18,50
ISBN 978-94-93214-33-0
eerste uitgave 2022
Mysteries worden in het leven geroepen om te vermaken, om de doodsaaie waarheden op te leuken.
In Ik, Boudewijn Büch probeert de auteur de onvoltooid verleden tijd aan te vullen.
Ik wil het zelf eigenlijk net zo lief stilletjes voorbij laten gaan. Wat is nu helemaal twintig jaar op de eeuwigheid? Je telt toch pas mee als je minstens een paar Jahrhunderten achter de kiezen en in de botten hebt zitten. Een oudere jongen, de eerste aanwaaier in tijden – geeft niet, was nooit dol op bezoek – vraagt of ik het op prijs stel als ik weer wat leven ingeblazen krijg. Hij blijkt een voorvechter van mijn nagedachtenis, een verdediger ook van de fictie. Wil ik weten hoe er op mijn plotselinge vertrek is gereageerd, wat er precies met mijn verzameling is gebeurd, hoe de wereld nu in elkaar steekt? Waarom ook niet, was altijd een personage, in voor een rollenspel.
In Ik, Boudewijn Büch spreekt de verteller zich zonder voorbehoud uit over onder meer zijn reisprogramma’s en ander grensoverschrijdend gedrag; over familie en nalatenschappen, al dan niet literair; androgyne types en genderneutraliteit; over familie, zwervers, snobs, cultuurbarbaren, recensenten, (internet)uitgevers, gemankeerde professoren en klokkenluiders; het verraad van Anne Frank; over complottheorieën en sensatiezucht; jeugdtaal en de tienertijd toen en nu; over De Nieuwe Meetlat Van Deze Tijd; verzamelen, bibliotheken en musea; de gelimiteerde waarde van dagboekfrutsels; over mystificaties en de rol van fictie; over geestgronden, spookdorpen, Haarlem, Wassenaar, Zaandam en Leiden en over Hilversum als natuurlijke habitat van opportunisten van de buitencategorie; over Mattie van Nieuwkerk, praatprogramma’s en realityshows, de rijstcommercials, De Slimste Mens, kijkcijferkanonnen en eendagsvliegen; over allerlei soorten vogels en de zeven vinken; ja, ook weer over dat blonde, dode kind; over zijn eigen einde; over klassenverschillen; het koningshuis en ontmoetingen met Bekende Mensen; natuurlijk ook over liefde, de dood, dichters in de knop gebroken en verslaving als ‘artistieke expressie’; over boeken, films, rock & roll en een berg schrijvers.
(…) Buddy is er van overtuigd dat hij mij al in Leiden heeft opgezocht, ergens rond de verschijning van Nogal droevige liedjes voor de kleine Gijs. Wij zouden dan bij café Eigenzorg hebben afgesproken om ‘soortgelijke verzen van zijn hand eens even flink door te nemen en op te schudden’. Het zal, ook rond die tijd kreeg ik, amper voetsoldaat in het leger van gepubliceerden, al heel wat oneerbare voorstellen, al dan niet literair.
Guus Buddy Bauer geeft uit, interviewt en schrijft, ook weleens in naam van Bekenden. In deze tijdscapsule is Büch, van wie hij Een kleine blonde dood uitgaf, juist zijn ‘ghostwriter’. Bauers roman Vogeljongen was een DWDD-boekentip, andere titels kregen vier sterren in onder meer NRC Handelsblad en De Standaard.
Meer over ‘Ik, Boudewijn Büch’
Meer over Guus Bauer op deze site
Meer over Boudewijn Büch op deze site
Jaap Goedegebuure