«Een symfonie van wervelende bedrijvigheden.» – Rabin Gangadin

VoorplatLottowinnaarOmslag75Over ‘De lottowinnaar’ van Sakoentela Hoebba op Hebban, 17 december 2015:
‘De lottowinnaar’ van Sakoentela Hoebba is een intrigerende Surinaamse vertelling waarin het hoofdpersonage Rita verwoede pogingen doet om haar leven te veranderen. (…) Buitengewoon achtenswaardig en lovenswaardig is dat de auteur aandacht geeft aan de positie van de vrouw in Suriname. (…) Hoebba ontvouwt de zwijgcultuur van Suriname zoals die manifest is binnen de Hindoestaanse gemeenschap. Surinamers houden weliswaar van praten en kwebbelen, vooral als het even luid en langs elkaar kan, maar tijdens het verbale vuurwerk zijn zij weer te week om de wortels van het kwaad bloot leggen. (…) Met deze publicatie vormt Sakoentela Hoebba samen met Hindoestaanse schrijfsters als Candani, Mala Kishoendajal en Orchida Bachnoe een gouden literaire keten binnen de bloeiende Surinaamse letteren.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De lottowinnaar’

«Een gewaagd boek dat er toe doet. » – Ezra de Haan

VoorplatLichtkamer75Over ‘De lichtkamer’ van Henriette de Mezquita op Literatuurplein, 11 december 2015:
Henriette de Mezquita had duidelijk een missie toen zijn haar eerste en enige boek schreef. Ze wilde iets duidelijk maken en er geen doekjes om winden. Discriminatie in de zorg op Curaçao leverde doden op. En het recht weigerde te zegevieren. Waarschijnlijk om die laatste reden is deze roman geschreven. Een non-fictie boek over hetzelfde onderwerp levert je zo een aanklacht van smaad op. En in een roman kan en mag je alles beschrijven. Zelfs de waarheid. Juist doordat het een roman is, kon de auteur voor een verrassende oplossing van deze kwestie zorgen. De lichtkamer toont aan dat een aanklacht en een spannende roman samen kunnen gaan. En niet voor de eerste keer. Denk aan de Max Havelaar. Toch zou ik het boek tekort doen als ik het slechts over het onderwerp zou hebben. De Mezquita weet met opvallend weinig woorden veel te beschrijven.
Lees hier de hele recensie of op Caraïbisch Uitzicht
Meer over ‘De lichtkamer’

«Een deel van de Surinaamse geschiedenis een stem gegeven.» – Ezra de Haan

Opmaak 1Over ‘Geen weg terug’ van Iraida van Dijk-Ooft op Literatuurplein.nl, 8 december 2015:
Met haar debuutroman Geen weg terug toont Iraida van Dijk-Ooft aan dat de Surinaamse literatuur zich inmiddels kan meten met de wereldliteratuur. Zelden las ik een op historische feiten gebaseerde roman die zo authentiek overkwam. Waar Cynthia McLeod het bij de ontsluiting van de Surinaamse geschiedenis voor een groot publiek hield, gaat Van Dijk-Ooft verder. Bij haar gaat het eerst om de taal, om het schrijven, pas daarna komt het ongelooflijke verhaal van de Afobakadam en het Brokopondostuwmeer, en wat dat allemaal teweeg bracht, aan bod. (…) Iraida van Dijk-Ooft heeft de roman dusdanig vernuftig in elkaar gezet dat ieder puzzelstukje pas tevoorschijn komt als het verhaal het echt nodig heeft. Juist door heen en weer in de tijd te springen, zie je hoe Suriname in de periode van 1962 tot 2012 veranderde. Daarmee heeft ze een deel van de Surinaamse geschiedenis een stem gegeven. Geen weg terug is een meesterlijke roman. Een roman die qua verhaal en schrijven alles biedt wat je mag hopen van een boek. Het is soms best ontluisterend en regelmatig keihard wat je leest, maar het is wél een boek over echte mensen.
Lees hier de recensie of op Caraïbisch Uitzicht
Meer over ‘Geen weg terug’

«Vernieuwende roman in de Curaçaose literatuur.» – Jos de Roo

BouwenopdrijfzandOver ‘Bouwen op drijfzand’ van Ronny Lobo op Caraïbisch Uitzicht, 7 december 2015:
De reden dat ik toch opnieuw aandacht vraag voor ‘Bouwen op drijfzand’ is dat nog niet ter sprake is gekomen dat de architectuur in de roman een metafoor is voor de man-vrouwrelatie: het werk van een architect is bouwen op drijfzand, net als het aangaan van een monogame relatie. (…) Het verhaal heeft een verrassend slot; ik zal het niet verraden, hoe verleidelijk het ook is om mee te varen op de spitsvondigheid van Lobo. Wel wil ik nog iets zeggen over de uitwerking van het veelmannerij-motief. Het is in ‘Bouwen op drijfzand’ gesitueerd in de betere milieus en raciale en sociale verhoudingen spelen er geen enkele rol in. Het is echt de tegenpool van het macho-motief waar de mannen aan de touwtjes trekken. Hier windt de vrouw drie mannen tegelijkertijd om haar vingers en liegt en bedriegt om dat zo te houden. Zo is het bouwen en de architectuur een metafoor geworden voor de man-vrouwverhoudingen. Relaties aangaan is ook bouwen op drijfzand. De boodschap blijft: je moet kiezen en dat heeft consequenties dat je iets anders niet kiest. Het is een hoogst originele metafoor waarop deze roman is gebouwd. ‘Bouwen op drijfzand’ is een vernieuwende roman in de Curaçaose literatuur.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bouwen op drijfzand’
Meer over ‘Tirami sù’

«Mooie roman met veel aandacht voor de couleur locale.» – Annemiek Buijs

MADONNA2Over ‘Sarah de Zwarte Madonna’ van Jacques Thönissen, voor NBD | Biblion 2 december 2015:
Roman van de uit Limburg afkomstige schrijver (1939), die sinds 1962 op Aruba woont. Hij publiceerde eerder onder meer ‘Devah’*. Net als in ‘Devah’ staan opnieuw zigeuners centraal. Het verhaal speelt zich af in een dorp in de buurt van Roermond. Bij het dorp is een zigeunerkamp; sommige zigeuners werken op de Martinushoeve, zoals Djego. Martin, de zoon van de boer, is heimelijk verliefd op danseres Vladja, maar moet van zijn ouders met zijn buurmeisje trouwen. Als dochter Ankie een ongeluk krijgt, wordt zij genezen door een zigeunervrouw en sindsdien vereert zij Sarah de Zwarte Madonna, de patroonheilige van de zigeuners. Dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit en zijn de zigeuners niet meer veilig. Djego en Vladja duiken onder op de boerderij, maar met anderen loopt het slechter af. Mooie roman met veel aandacht voor de couleur locale, de zigeunercultuur en de genocide op zigeuners. Een eerbetoon aan het verzetswerk van de vader van de schrijver die onder codenaam meneer T. een bijrol speelt.
Meer over ‘Sarah de Zwarte Madonna’
Meer over Jacques Thönissen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Bloedstollende scènes.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Kruispunt’ van Joseph Hart op Ansiel, 25 november 2015:
Een spannende roman, die goed inzicht geeft in de moderne crimineel van Curaçao. Twee personages bepalen het verloop van de roman en soms kruisen op cruciale momenten hun wegen elkaar. Frensel is een wandelend kruitvat. (…) Giovanni is in alles het tegenovergestelde van Frensel. De auteur speelt die twee uitersten op een heel geraffineerde manier tegen mekaar uit en dat levert soms bloedstollende scènes op. (…) Kruispunt is door zijn sterke opbouw, zijn visuele personages en zijn donkere en duistere sfeer een literair werk, geworden dat de lezer heel wat inzicht geeft in het leven en lijden van de Antilliaan.
Lees hier verder
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Goed geschreven debuut over corruptie en onrecht.» – Aarti Rampadarath

VoorplatLichtkamer75Over ‘De lichtkamer’ van Henriette de Mezquita voor NBD Biblion, 30 november 2015:
Twee bejaarde zussen beramen een plan. Dan blijkt dat ze niet de enigen zijn. Debuut van Henriette de Mezquita (1930), een schrijfster op hoge leeftijd. De Mezquita is geboren en getogen op Curaçao. In het verhaal noemt ze ook Suriname en Nederland. Het boek gaat over sociale verhoudingen op het eiland. De blanke elite behandelt de ‘landskinderen’ vaak met minachting. Als een radiologenpraktijk het niet nauw neemt met de gezondheid van de lokale bevolking, vallen er slachtoffers. De nabestaanden raken vervuld van wraakgevoelens. De novelle schetst een beeld van de samenleving, maar ook van het landschap. (…) Goed geschreven. (… ) Dit debuut laat zien hoe corruptie voortwoekert in een kleine gemeenschap. Maar onrecht blijft knagen en vraagt uiteindelijk om genoegdoening.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Lichtkamer’

«Een aangrijpend en intelligent werk.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Tirami sù’ van Ronny Lobo op Ansiel, 13 november 2015:
In ‘Tirami sù’ het tweede boek van Ronny Lobo staat de architectuur niet echt centraal maar draait het meer om het biologische ouderschap. Kenzo Schmidt, Karin Oei en Roy Goodweather uit ‘Bouwen op drijfzand’ mogen dan als personage ook in deze roman terug opduiken, toch is ‘Tirami sù’ wel degelijk een op zich staand werk. (…) Doordat de architectuur een bijrol speelt in deze roman is het geheel iets minder technisch en leest het geheel nog vlotter. ‘Tirami sù’ is een aangrijpend en intelligent werk in een bijzonder knappe taal en stijl over een intense zoektocht naar biologische ouders.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tirami sù’
Meer over ‘Bouwen op drijfzand’

«Jacques Thönissen is een rasverteller.» – Wim Rutgers

MADONNA2Over ‘Sarah de Zwarte Madonna’ van Jacques Thönissen in Antilliaans Dagblad, donderdag 19 november 2015:
Het verhaal is een eerbetoon aan de zigeuners. Centraal staat daarbij de Zwarte Madonna, die in Saintes Maries de la Mer in Zuid-Frankrijk vereerd wordt, een madonna die als beschermheilige ingeroepen wordt in alle aspecten van het dagelijkse leven en die genezende kracht zou hebben. De roman is meer dan alleen een oorlogsroman. Het verhaal gaat over het leven van alledag op het platteland in Midden-Limburg, in een milieu van jongeren en mensen op leeftijd, twee rivaliserende boeren op grote boerderijen, een wat op de achtergrond figurerende rijke en aanzienlijke rentmeester én de zigeuners die in de kleine gemeenschap zowel acceptatie als weerstand oproepen. (…) Jacques Thönissen is een rasverteller. Het schrijfplezier straalt van elke pagina. Dat is in zijn gemakkelijk leesbare stijl direct al duidelijk. Jacques Thönissen heeft zijn geboortestreek al decennia lang verlaten maar hij weet de sfeer van het katholieke platteland van zijn jeugd nog feilloos op te roepen. Hij is een schilder met woorden.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Sarah de Zwarte Madonna’
Meer over Jacques Thönissen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Door zijn listige opbouw een literair werk, bomvol informatie.» – Ezra de Haan

Opmaak 1Over ‘Kruispunt’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, 26 november 2015:
Kruispunt is een roman die de gevolgen van de invloed die Nederland op het eiland en zijn bewoners heeft, genadeloos beschrijft. Je zou het boek zelfs politiek geladen kunnen noemen. Vooral omdat Hart speelt met de mogelijke effecten van een gijzeling en een opstand op Curaçao. Soms moest ik aan het werk van Boeli van Leeuwen denken. Neem de beschrijving van Frensel als ‘instrument van de dood’, zeg maar als een engel des wrake en de tegenstellingen tussen goed en slecht.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer