Over ‘Zoeken naar Slory. Een reis door verrassend Suriname’ van E. de Haan op IedereenLeest.be, 10 december 2014:
Michaël Arnoldus Slory (Totness, district Coronie in Suriname; 4 augustus 1935) geldt als een van de belangrijkste dichters in het Sranan. Zijn eerste bundel ‘Wakadron’ (Marcheertrom), die hij zelf heeft gekopieerd, vormde een ode aan de bevrijder van Zaïre, Patrick Loemoemba. (…) Met zijn gedichten in gedachten onderneemt, journalist, schrijver en dichter Ezra de Haan een reis naar Suriname. Zijn hoofddoel is om de dichter Michaël Slory te ontmoeten, te spreken en te interviewen. Wie Paramaribo kent, weet dat Michaël Slory daarbij hoort. Maar toch valt er geen levende Slory te bespeuren. (…) ‘Zoeken naar Slory’ is een schitterend reisverhaal, vol poëzie, geuren en kleuren. Vermits ik een groot liefhebber ben van de poëzie van maestro Slory heb ik ‘deze reis’ ook zelf voor een stuk meegemaakt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zoeken naar Slory’
Meer over E. de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Caraïbische letteren
«Wat een diepte en een gedurfde inhoud.» – Karel Wasch
Over ‘Tempels in woestijnen’ van Boeli van Leeuwen op Poëzie Leestafel, 9 december 2014:
De gedichten Moeder van mijn moeder, Soldaten, Nacht en Luchtgevechten boven het krankzinnigengesticht zijn klassieke sonnetten. Er is een kleine overpeinzing, motto, ik ben zoals ik ben en er is een drietal grote verzen: Oorlog, Otrobanda en Isla de Makuaku. (…) Van Leeuwen probeert in het gedicht Soldaten het onbenoembare te benoemen. In de droom in de diepten van de zee gesitueerd, ziet de dichter bevroren vissen, stil naast het koraal en verder soldaten die misschien zijn overleden (let op de rode krans). Eenmaal boven water worden we met God geconfronteerd, die de stormen scheert, een prachtig beeld voor de Grote Kapper (J.W. van der Molen gebruikte dit beeld letterlijk al eens in een vers) die met een handomdraai, storm, wind, laat ontstaan en verdwijnen. En tenslotte: in een zoutkristal, een van de kleinste mineralen op deze aarde wordt het bloed dat in de zee ligt, door oorlogen o.a. opgezogen. Wat een indrukwekkend gedicht.
Bij de grote gedichten viel me Isla di Makuaku (Eiland der Fregatvogels) op. De fregatvogel heeft een spanwijdte van twee meter en kan uren zweven op de thermiek. De boodschap van het gedicht is eigenlijk, dat we op de stroom mee moeten varen, zweven, deinen. ‘Go with the flow,’ zou je kunnen zeggen. En Van Leeuwen laat de taal ook zweven, als een lang aangehouden sitarklank. Inhoud en vorm vallen samen.
Ik verbaasde mij over de hoge kwaliteit van deze – terecht opnieuw uitgebrachte – bundel. Wat een heerlijke verzen, wat een diepte en een gedurfde inhoud. Ik heb ouder werk van hem weer uit de kast gehaald.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tempels in woestijnen’
Meer over Boeli van Leeuwen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«De poëzie van Palm is ritmisch, muzikaal.» – Ko van Geemert
Over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’ van Walter Palm in Ñapa (Amigoe), 29 november 2014:
Romanticus Palm spreekt over een ‘serenade’ aan zijn Shéhérazade: de dichter ontstijgt het alledaagse leven. (…) En zie: uiteindelijk keren de euforische dichter en zijn muze terug op aarde. Er rest niets dan (dierbare) herinneringen. (…) De poëzie van Palm is ritmisch, muzikaal, waarbij haast hoorbaar wordt dat we hier met iemand uit een geslacht van musici te maken hebben.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Sprankelende gedichten in het Papiaments.» – C.H. Gajadin
Over ‘Belumbe / De waterlijn’ van Diana Lebacs voor NBD/Biblion, 2 december 2014:
Dit poëziedebuut van een Curaçaose auteur die vooral bekend is van jeugdboeken, bevat sprankelende gedichten in het Papiaments. Een taal gemaakt voor poëzie. In de Nederlandse versie mis je de betovering van het Papiaments. Korte intense regels die niet alleen weergeven wat zich aan de oppervlakte afspeelt, maar ook de diepte induiken. Spel van water en licht tegen een horizon van verlangen en desillusie.
Meer over ‘Belume / De waterlijn’
Meer over Diana Lebacs bij Uitgeverij In de Knipscheer
«De lyriek stulpt in passievolle korte zinnetjes.» – André Oyen
Over ‘Belumbe / De waterlijn’ van Diana Lebacs op IedereenLeest.be, 2 december 2014:
De boeken van Diana Lebacs geven een goed beeld van het leven en de sfeer op de Nederlandse Antillen. Haar poëzie kan vrij klassiek genoemd worden. De lyriek stulpt in passievolle korte zinnetjes. De liefdesgedichten wasemen een zekere bitterheid. Soms in beeldspraak dan weer in een vrije kale taal, soms een mix van beide. Diana Lebacs deint mee op de hartslag van het leven en betrekt haar lezers hierin heel intens. Een mooie en verfijnde tweetalige bundel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Belumbe / De waterlijn’
Meer over Diana Lebacs bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Met deze 52 overheerlijke gedichten gaan er wellicht massa’s sloten sneuvelen.» – André Oyen
Over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’ van Walter Palm op IedereenLeest.be, 28 november 2014:
Walter Palm schrijft prachtige gedichten, die de geur van de Antillen nog in zich bewaren. In het gedicht ‘De deur’ stelt de auteur dat: Met vurige woorden / smolt Shéhérazade de sloten / van mijn hart. Met deze 52 overheerlijke gedichten gaan er wellicht massa’s sloten sneuvelen.
Iedereen Leest is een project van Stichting Lezen i.s.m. NMBS. Met de steun van Vlaams Fonds voor de Letteren.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Fascinerende weergave van de frustraties van een gekwelde dichter.» – John Jansen van Galen
Over ‘Zoeken naar Slory’ van Ezra de Haan in Het Parool, 20 november 2014:
Michaël Slory en de eenzelvige Shrinivási zijn de belangrijkste levende Surinaamse dichters. Ezra de Haan neemt voor zijn reisverslag zijn ‘zoektocht’ naar Slory als uitgangspunt. De Haan wandelt heel Paramaribo door en doet daarbij aardige waarnemingen. (…) Als hij de dichter tenslotte ontmoet, doet hij een vondst. Zelf heb ik Slory wel voor de radio proberen te interviewen, maar de opname viel nooit te monteren, want hij spreekt in zijn schier eindeloze monologen geen punt of komma uit. De Haan besluit in arren moede Slory’s woordenstroom af te drukken zonder te pogen er orde in te brengen. Er is soms geen touw aan vast te knopen, maar het is een fascinerende weergave van de frustraties van een gekwelde dichter in een land dat voor hem, zoals de Surinaamse schrijfster Bea Vianen het noemt, ‘een strafhok’ is waar hij nooit meer uitkomt.
Meer over ‘Zoeken naar Slory’
Meer over E. de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een rijke aanzet van zijn legendarisch proza.» – André Oyen
Over ‘Tempels in woestijnen’ van Boeli van Leeuwen, op Ansiel cineblogs.be, november 2014:
Boeli van Leeuwens eerste dichtbundel Tempels in woestijnen werd vlak na het huwelijk geschreven en in augustus 1947 gedrukt. Ruim 65 jaar na de eerste druk is deze lange tijd onvindbaar gebleven bundel opnieuw uitgebracht. (…) Het is toch ook mooi voor de literatuurfreaks om deze knap uitgegeven bundel als een zeldzaamheid te beschouwen. Het is voor het eerst dat ik deze gedichten onder ogen krijg en ik vind ze heel mooi. Voor mij zijn ze een rijke aanzet van zijn legendarisch proza. Helemaal mooi is ook dat ‘Onkel Patrice’, een van de vele verhalen in de magistrale bundel Geniale anarchie (1990) is opgenomen. In dat verhaal beschrijft Boeli van Leeuwen hoe zijn Onkel Patrice op een persje, driftig pedalerend, zijn dichtbundel produceert. Tempels in woestijnen – de gedichten- en het verhaal ‘Onkel Patrice in één boekje, een heerlijk hebbeding.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tempels in woestijnen’
Meer over Boeli van Leeuwen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Hans Vaders bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een speurtocht naar de overlevingsdrang van de Surinamer. In concrete taal, scherp observerend en op een persoonlijke toon legt De Haan die survival vast.» – Rabin Gangadin
Over ‘Zoeken naar Slory’ van E. de Haan op De Boekensalon.nl, 4 november 2014:
De poëzie van Slory als metafoor van de samenhang en het reisverslag als de samenhang zelf zijn hier in elkaar geschoven. (…) De waarnemingen van de Haan lijken zich als brokstukken los te maken. Deze brokstukken zweven vervolgens binnen de door hem bedachte omheining van gevoerde dialogen. Tot slot nemen ze er hun plaats in alsof ze daar altijd bijeen hadden gestaan. De omheining als aanschouwelijk gemaakte allegorie ontwikkelt zich tot een abstracte voorstelling van De Haans bedoeling. Bij lezing van dit reisverslag krijg je het gevoel alsof je door een lachspiegelbuis loopt: de beelden die je worden toegeworpen, worden soms licht, soms grotesk vervormd teruggekaatst, steeds weer een beetje anders, soms dijen ze uit en krimpen ze etc. De door De Haan beschreven beelden van Paramaribo maken kabaal en spartelen op die manier, ze vervloeien en verkeren in een voortdurende staat van onrust terwijl de mensen de hij ontmoet in een voortdurende staat van onrust verkeren, soms aangedaan, roerloos, groots en ijzig overeind staand. (…). In dit boek lijken impressie en rapportage natuurlijke bondgenoten van de functionaliteit te zijn.
Meer over ‘Zoeken naar Slory’
Meer over E. de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Schitterende sfeerbeelden van iets dat nooit en nimmer meer terugkomt.» – Hans Vaders
Over ‘Tempels in woestijnen’ van Boeli van Leeuwen in Ñapa (Amigoe), 1 november 2014:
Bij de negen gedichten zitten poëtische juweeltjes. Ik heb het dan niet zo zeer over het drietal gedichten met de oorlog als thema, namelijk ‘Soldaten’, ‘Luchtgevechten boven een krankzinnigengesticht’ en ‘Oorlog’. Maar goed, Boeli van Leeuwen was amper terug uit een zwaar geteisterd en verwoest Europa, uit een kreupel Nederland waar hij noodgedwongen de Tweede Wereldoorlog had moeten uitzitten in de schoolbanken. En waar zijn alma mater, het imposante gymnasium aan het Stokroosplein in Den Haag, op last van de Duitse bezetter in 1942 was gevorderd en kort daarna gesloopt in het kader van de aanleg van de Atlantikwall. En in juni 1947 was juist de eerste politionele actie in Indië begonnen, een complete oorlog die slechts verliezers zou opleveren. Van Leeuwen besefte toen al dat het leven de facto een slangenkuil behelsde met vele wonderlijke wezens met dito rituelen, zelfverkozen, aangeleerd of niet. Nee, het zijn eerder de prachtige strofen waarin hij zijn dorre dorstige eiland van toen bezingt. Schitterende sfeerbeelden van iets dat nooit en nimmer meer terugkomt – althans niet in een vorm die wij nu kennen. Er is geen plaats meer voor oude rituelen die in taal worden gebeiteld. (…) Een mooi uitgegeven bundel met treffend werk van Van Leeuwen waarin de contouren zich reeds aftekenen voor zijn latere in zijn romans uitgewerkte thematiek.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tempels in woestijnen’
Meer over Boeli van Leeuwen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Hans Vaders bij Uitgeverij In de Knipscheer