Tag: Charles Corsen

«Onverwacht en ongedacht nieuw werk van Oda Blinder.» – Wim Rutgers

Over ‘Curaçao bij nacht’ van Oda Blinder in Antilliaans Dagblad, 5 december 2024:

Van de Curaçaose dichteres Oda Blinder, pseudoniem van Maria Yolanda Corsen (1918-1969) is  onverwacht en ongedacht nieuw werk opgedoken, dat overigens al eerder bekend was bij de Arubaanse schrijver-dichter-literair historicus Henri Habibe, die een cassetteband had waarop gedichten van Oda Blinder voorkwamen. Neerlandicus Klaas de Groot hoorde ervan en nam contact op met Henri Habibe om de 35 op een cassetteband gesproken gedichten te beluisteren. De kwaliteit ervan werd hersteld en gedigitaliseerd door Tim de Wolff. Het resulteerde in de onlangs gepubliceerde bundel Curaçao bij nacht; Voorgelezen en andere gedichten, samengesteld en bezorgd door Klaas de Groot. (2024)  De bundel met de 35 voorgelezen gedichten bevat deels eerder verschenen werk, maar vooral nieuwe gedichten. Deze voorgelezen gedichten vormen het grootste deel van de bundel, die aangevuld wordt met proza ‘Wazig landschap’ en enkele vertalingen. De gesproken gedichten dateren uit dezelfde tijd als van Oda Blinder de bundel Brieven  van een Curaçaose blinde en andere gedichten (1968) verscheen, in het jaar voor haar overlijden. (…) Overigens vind ik dat deze gesproken gedichten nu – nog – meer van de persoonlijkheid van deze dichteres laten horen en dat deze uitgave met haar stem en declamatiekracht daarom dus dubbel welkom zijn.(…) De gesproken gedichten kennen soms kleine varianten op de gedrukte versies. (…) Het is een bewijs dat de dichteres haar werk zelf kritisch bleef volgen en dat daarbij voor haar elk woord belangrijk was. Daarom vraagt deze uitgave intensief luisteren maar bovendien ook vervolgens nog herhaaldelijk lezen om het belang van elk woord op waarde te kunnen schatten. (…)

Lees hier of hier de recensie
Meer over Oda Blinder bij Uitgeverij In de Knipscheer
Luister hier naar de gesproken gedichten

«De gedichten over de vader en de moeder lieten mij als lezer sprakeloos. Zo origineel van opzet en vooral ontroerend.» – Brede Kristensen

VoorplatEiland-75Over ‘Het eiland en andere gedichten’ van Michiel van Kempen in Ñapa / Amigoe, 30 januari 2021:
(…) In zijn nieuwste dichtbundel is zijn verbeelding soms knap extreem en regelmatig steekt hij de draak met onze verwachtingen. Te beginnen met een lang beschrijvend gedicht over Aruba. Ik heb ervan genoten. Jammer dat het slechts 7 pagina’s lang is. Wat mij betreft had hij nog wel wat pagina’s door kunnen schrijven. (…) Na het overrompelende prozagedicht over Aruba, volgt een reeks kleinere gedichten, getiteld ‘Eilanden’. Ze bevatten verbeelde herinneringen aan de eilanden en vooral Suriname. (…) Na de reeks ‘Eilanden’, volgen nieuwe reeksen en dan krijgt de bundel weer vaart en diepgang. Dat begint al met de reeks ‘Stupor Mundi’: verbazing der wereld. Tussen haakjes, naar mijn gevoel had de hele bundel zo getiteld mogen zijn. (…) Dan volgt, bijna logischerwijze, de reeks ‘Efemeer’. Het kortstondige. Hier gaat het over liefde en relaties, o zo kwetsbaar, o zo vluchtig. (…) Wat hierna volgt zijn herinneringen, van familie in ‘Genen’ en van vrienden in ‘Verzoeke geen rouwbeklag’. Hier lijken schijn en verbeelding te zijn weggeblazen door de verhevigde werkelijkheid van verlies. De gedichten over de vader en de moeder lieten mij als lezer sprakeloos. Zo origineel van opzet en vooral ontroerend. (…). In de laatste reeks probeert hij in de geest van de overleden dichters zijn herinneringen aan hen te verwoorden. Daarin slaagt hij wonderwel. Het is alsof ze zelf nog even spreken door Van Kempens pen. (…) Misschien geldt dit het sterkst voor Shrinivási, die bescheiden dichter die met een minimum aan woorden zoveel wist te zeggen. Het korte kwatrijn van Van Kempen drukt het feilloos uit, de herinnering aan hem. (…) Wat een onvergetelijk inzicht in vriendschap. Alles overziende denk ik dat deze bundel van Van Kempen inderdaad een gedenkwaardig voorbeeld van ‘ultraïsme’ is in zijn diverse gedaanten. Eerst het scheutje surrealisme dat onze beleving van de vreemde werkelijkheid verhevigt en dan, geleidelijk aan, het besef van een ‘ stupor mundi’, om te besluiten met verlies en de ervaring van het niets dat ons bewustzijn van het ongrijpbare verhevigt, van dat ‘iets’ dat niet meer is.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het eiland en andere gedichten’
Meer over Michiel van Kempen bij Uitgeverij In de Knipscheer