«Liefdevol relaas van een Indonesische vriendschap.» – Jan-Hendrik Bakker

VoorplatMadureseVriend-75Over ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys in Den Haag Centraal, 4 mei 2023:
(…) De vertelling start in Surabaya, waar de schrijver aankomt en zijn lezer vervolgens meeneemt naar de Javaanse badplaats Pasir Putih. Die plaats is de woonplaats geweest van zijn vriend, de schelpenverkoper Djaman, die kort tevoren overleden is en wiens graf de schrijver nu, met pijn in het hart omdat hij nooit afscheid heeft kunnen nemen, wil bezoeken. Pasir Putih wordt pas aan het eind van het boek bereikt, maar voordat het zover is, krijgt de lezer vele paden en zijpaden te bewandelen, die alle een omcirkelende beweging van de uiteindelijke bestemming blijken te zijn. Natuurbeschrijvingen, koloniale geschiedenis, culturele observaties, alles passeert de revue. Ze staan alle in dienst van dit literaire afscheidsritueel. (…) Het is een vriendschap tussen twee mannen waarin gevoelens er niet zijn om uitgesproken te worden, al zíjn ze er wel. Dat is mooi, maar wringt tegelijkertijd ook. De jij-vorm die Ruys voor dit boek koos, maakt het nog wat ongemakkelijker. Toch is dat ongemak op een bepaalde manier ook de kracht van dit boek. De vriendschap tussen de schrijver en Djaman staat model voor die met de Indonesische wereld. De observaties, anekdotes en wederwaardigheden zijn trefzeker en met veel literair vakmanschap geschreven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Madurese vriend’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Deze eigenzinnige, klassiek geschoolde man heeft fantastische muziek gemaakt.» – Frank Jochemsen

CoverHinzeDef2.inddOver Chris Hinze in Jazzism, juni 2022:
(…) Het kan geen kwaad om soms een totaal vergeten muzikant te ontstoffen en te beluisteren. De jazzmuziek zit vol met schimmige personages die op de achtergrond vaak van grote invloed bleken en muziek maakten die nog steeds fris en briljant klinkt. Onderzoeker Frank Jochemsen luistert naar Chris Hinze “met de oren van nu”. (…) Deze eigenzinnige, klassiek geschoolde man heeft fantastische muziek gemaakt, dit schrijf ik uit de grond van mijn hart. Er zitten parels in de discografie van Hinze (1938) voor wie geïnteresseerd is in goede rockjazz, funkjazz en freejazz. (…) Wat voor mij echt een heleboel opgehelderd heeft over de carrière van Chris Hinze is de uitgebreide biografie uit 2015, geschreven door Kees Ruys. Wat een fantastisch boek. (…) Het album Stoned Flute (1970) is een meesterwerk: een van de beste freejazzplaten die in Nederland gemaakt is. Het is moeilijk te begrijpen dat Hinze in die periode door de Nederlandse avant-garde totaal werd uitgekotst, omdat hij daarnaast ook wel muziek wilde spelen die een groot publiek kon waarderen. Dat mocht toen kennelijk niet. Wanneer je de recensies van zijn platen uit die periode leest, val je achterover van verbazing: de vooringenomen zuurtegraad is dermate hoog dat je je nauwelijks voor kunt stellen dat deze scribenten Hinzes albums toen echt hebben opgezet en welwillend beluisterd hebben. (…)
Kees Ruys * Chris Hinze. Een biografie. Gebonden boek + cd. ISBN 978-90-6265-888-6.
Lees hier of hier het artikel
Meer over Chris Hinze. Een biografie
Meer over Frank Jochemsen op deze site

Interview over ‘Keep Swinging’ online op YouTube

MuziekpraatBertVuijsje Klik hier voor de video.

Bert Vuijsje, Frank Jochemsen en Jia Xia in Muziekpraat, juni 2022:
In een geanimeerd gesprek in de Haarlemse Pletterij komt vooral de Amerikaanse jazz van de vorige eeuw voor het voetlicht, hoewel aan het eind (vanaf 1:32:32) de Nederlandse pianist en fluitist Chris Hinze even ter sprake komt. Na de eerste helft van het gesprek volgt (vanaf 33:30) een gastoptreden van de Chinese pianist Jia Xia. Hij start zijn solo-optreden met een vertolking van Thelonius Monks ‘Introspection’, gevolgd door Duke Ellingtons versie van ‘Sound of Love’ van Charles Mingus. Het derde stuk is een eigen compositie van Jia Xia met de titel ‘Keep On II’ en gaat naadloos over in ‘Skylark’ van Hoagy Carmichael. De tweede helft van het gesprek volgt op 58:35 op de tijdlijn.
Kijk hier naar de video op YouTube
Meer over Bert Vuijsje bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Pletterij en In de Knipscheer
Meer over Chris Hinze bij Uitgeverij In de Knipscheer
Muziekpraat!, Frank Jochemsen, Bert Vuijsje, Keep swinging. 33 Jazzmeesters van de 20ste eeuw, jazzjournalistiek, Nederlands Jazz Archief, NJA, Jazz Bulletin, Henk Tijbosch, Jia Xia, Sonny Rollins, Chris Hinze, Thelonius Monk, Introspection, Duke Ellington, Sound of Love, Charles Mingus, Keep On II, Skylark, Hoagy Carmichael,

«Ik zou graag nog eens filmmuziek willen maken.» – Chris Hinze

CoverHinzeDef2.indd
Op 21 mei 2022 speelt fluitist Chris Hinze zijn laatste grote eigen productie ‘Incredible India’ in Eefde (gemeente Lochem bij Zutphen). Organisator/promotor van dit optreden in Eefde is Frank Ong-Alok die vooraf Chris Hinze interviewde. Als jongen ontdekte Chris Hinze de jazz door muzikanten als Bill Evans, Herbie Hancock, Oscar Peterson. Hij begon zijn carrière als pianisten toerde in vele landen als pianist lang voordat hij op zijn 24ste fluit ging studeren. Hij trad op met tal van groten uit de muziekwereld, onder wie onder anderen reggaelegende Peter Tosh, Toots Thielemans. Hij maakte naam met zijn Chris Hinze Combination met John Lee op bas en Gerry Brown op drums. Maar als de naam Chris Hinze valt dan komt vooral het beeld naar voren van een fluitist die, in de tijd van Rick van der Linden’s Ekseption en Willem Duys, klassieke muziek ‘verjazzte’. Zijn reizen over de wereld, met name naar het Oosten zoals naar Japan, Indonesië, India en Tibet, onder invloed waarvan aan zijn improvisatiemuziek een eigen draai gaf. ‘Incredible India’ is alles. India heeft alles, als we het over muziek hebben. India heeft de meest waanzinnige muzikanten. Ook jazzmuzikanten. De cultuur is fascinerend mooi. En dat laat Hinze weten met passende muziek bij fraaie video’s die vertoond worden op een groot scherm. Chris Hinze treedt op zaterdagavond 21 mei op in de Kapel op ’t Rijsselt, Mettrayweg 25, Eefde. Aanvang 20.00 uur.
Lees hier het interview van Frank Ong-Alok met Chris Hinze
Klik hier voor meer informatie en kaarten.
Meer over Chris Hinze bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Frank Ong-Alok bij Uitgeverij In de Knipscheer

Na 50 jaar optreden neemt fluitist, componist en reiziger Chris Hinze (1938) afscheid van het theater.

CoverHinzeDef2.inddChris Hinze met ‘Incredible India’ in Kleine zaal Concertgebouw Amsterdam op 6 december 2019:
In zijn laatste multimedia-soloproductie ‘Incredible India’ neemt Hinze het publiek mee naar de onbekende, fascinerende en kleurrijke wereld van 1,5 miljard Indiërs: hun leven te midden van de overvolle grote steden, hun chaos, armoede en rijkdom, de overweldigende natuur, de talrijke Hindoeïstische tempels en de prachtige stranden en eilanden.. ‘Incredible India’ is een unieke mix van indrukwekkende videobeelden, live improvisaties op backing tracks, en persoonlijke verhalen en anekdotes.
Meer over dit concert
Meer over Chris Hinze. Een biografie’
Meer over Chris Hinze bij Uitgeverij In de Knipscheer

Nieuwe theatertoer fluitist/componist Chris Hinze

HinzetourChris Hinze in Concert met Mr. Richard Parker: Road of Hope, vanaf 6 oktober 2017:
[Een samenwerking tussen fluitist, producer en componist Chris Hinze, toetsenist, componist en producer Coen Molenaar en het grote talent, zangeres Maya Lisa.] Mr. Richard Parker is de tijger in het boek en de gelijknamige film ‘Life of Pi’, waar wanhoop en hoop hand in hand gaan. De voorstelling ‘The Road of Hope’ is een blauwdruk van de tijd, waarin we nu leven. En tevens een zoektocht naar liefde, verloren idealen en een nieuwe toekomst. We leven in roerige tijden. Angstige tijden ook, waarin de wereld een soort tikkende tijdbom is, die ieder moment kan ontploffen. Oorlogen, vluchtelingen, terroristische aanslagen, milieurampen, haat, racisme, die wereldwijd op grote schaal plaatsvinden. Maar -om met de Dalai Lama te spreken-: ‘there is always hope’. Want uit al deze negatieve elementen is er ook een positieve ontwikkeling gaande. Zoals: internationale verbroedering (“Je suis Charlie”), een groeiend milieubewustzijn (COP 21 Het Klimaat akkoord van Parijs), samenwerkingsverbanden, life aid-concerten, een groeiend aantal hulporganisaties etc. Dus er is ‘Hope’! Dat gegeven was ook de aanleiding voor Chris Hinze, fluitist, componist en wereldreiziger en toetsenist en producer Coen Molenaar (o.a. bekend als keyboardman van Jan Akkerman) om hun krachten te bundelen. Met als resultaat ‘Mr. Richard Parker: The Road of Hope’. Een voorstelling, waarbij de unieke combinatie van intrigerende beelden en muziek als een film aan je voorbij trekt en waarbij je van begin tot eind op het puntje van je stoel zit. De zojuist uitgebrachte CD en dit concert zijn dan ook opgedragen aan al die mensen, waar ook ter wereld, die werken aan een betere wereld en daarmee een beter leven. Er is altijd hoop op ‘The Road of Hope’.
Klik hier voor de optredens
Lees hier meer
Klik trailer in English
Klik introductie video
Lees de biografie van Chris Hinze door Kees Ruys
Meer over Chris Hinze bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een luisterrijke loopbaan en een verworvenheid als het BN’erschap.» – Coen de Jonge

CoverHinzeDef2.inddOver ‘Chris Hinze – een biografie’ van Kees Ruys in Jazzbulletin nr. 99, 1 juni 2016:
Toen Hinze de plaat ‘Concorde’ van het Modern Jazz Quartet had gehoord ging hij helemaal om: hij nam bij Frans Elsen les om ook deze muziek te leren spelen. Eigenlijk wilde hij altijd criminologie studeren, maar de toegang tot die studie werd geblokkeerd door zijn middelbare school; hij werd op zijn 21ste van het Haagse Thorbecke-lyceum getrapt omdat hij a) vader was geworden en b) de leider was van een nachtcluborkest. Een paar weken later hoorde Hinze de plaat ‘Opus de Jazz’ van Milt Jackson. Vooral de fluitsolo’s van Frank Wess spraken hem zeer aan. De combinatie fluit en jazz, dat was het. Voorlopig nam hij nog allerlei andere baantjes aan, zoals in de groep King Boys, een schlagerorkestje. En hij pielde nu en dan wat op de Grassi-dwarsfluit die hij had gekocht. Met zijn zijn pianospel zou hij nooit de top bereiken; dat voelde hij wel aan. Daarom ging hij vanaf 1963 klassiek fluit studeren. In 1965 deed hij toelatingsexamen voor het Koninklijk Conservatorium. Zijn leraar daar werd Frans Vester van het Danzi Quintet. Later mocht hij ook nog in Boston studeren, aan het beroemde Berklee College of Music. (…) Chris was gewoon een echte Indische jongen: sportwagens, scheuren, kekke kleren, grote huizen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Chris Hinze. Een biografie’

«Het is een erg egoïstisch beroep.» – Chris Hinze

CoverHinzeDef2.inddChris Hinze op Ikon-tv (NPO2) op zondag 22 mei 2016, 1.15:
Fluitist en componist Chris Hinze onderbrak begin jaren negentig zijn carrière en reisde af naar Azië om zich te bezinnen. Een gesprek met programmamaakster Colet van der Ven over spiritualiteit en het ego van de muzikant naar aanleiding van zijn door Kees Ruys geschreven autobiografie. Een tweede nachtzoen van Chris Hinze.
Kijk hier naar de uitzending
Meer over ‘Chris Hinze. Een biografie’

Boeken van In de Knipscheer op Tong Tong Fair

AdvertentieIndischAndersweb-75Zoals altijd veel (nieuwe) boeken van Uitgeverij In de Knipscheer op de Tong Tong Fair (v/h Pasar Malam Besar) op het Malieveld in Den Haag van 28 mei t/m 5 juni 2016 op de stands van Boekhandel Van Stockum en/of op de stand van Tong-Tong-Theater.
O.a. ‘Koude Sambal’ van Peter Andriesse (‘een zeer mooie verhalenbundel, die schittert in zijn eenvoud!’) en ‘Rood en wit met blauw’ van Barney Agerbeek (‘Indo’s in Holland: opnieuw is een standbeeld voor u opgericht.’) en ‘Chris Hinze – Een autobiografie’ van Kees Ruys (‘de nu bijna 78-jarige Indische dirigentenzoon, die kind was op Java en daarna in Europa een onwaarschijnlijke carrière maakte.’) en een handvol titels van de onvolprezen tweede generatie Indoschrijver Alfred Birney. Laatstgenoemde en Barney Agerbeek, alsook letterkundige Michiel van Kempen, zijn geprogrammeerd in het Tong-Tong-Theater.
Meer over Peter Andriesse
Meer over Barney Agerbeek
Meer over Kees Ruys / Chris Hinze
Meer over Alfred Birney

«Geen detail verwaarloosd.» – Bert Vuijsje

CoverHinzeDef2.inddOver ‘Chris Hinze – een biografie’ van Kees Ruys in Jazzism (‘Vivat Chris Hinze’ in rubriek Bebop Business), mei 2016:
Hoeveel Nederlandse musici worden geëerd met een biografie van 600 pagina’s? Boy Edgar moest het vorig jaar doen met 256 bladzijden. De loopbaan van John Engels werd door Jeroen de Valk in 224 pagina’s beschreven. Mijn eigen levensverhaal van Rita Reys beperkte zich tot 216 bladzijden. En zelfs de eerste 75 jaar van het veelbewogen leven van Hans Dulfer vulden niet meer dan 400 pagina’s.
Dat alles valt geheel in het niet bij de recente biografie van fluitist/componist/pianist Chris Hinze: 608 bladzijden op groot formaat (verschenen bij uitgeverij In de Knipscheer). De auteur Kees Ruys lijkt geen detail te hebben verwaarloosd. (…) De slotmonoloog van het boek is een beknopt credo. (…) ‘Maar als ik in mijn leven één ding heb gedaan, is het muziek maken zoals ik dat heb willen doen, met mensen die ik goed en prettig vond. Hoe die muziek genoemd wordt, interesseert me niet. Jazz, fusion, barok, wereldmuziek… give it a name.’ (…) De jazzcritici, onder wie ik, die zoveel bewondering hadden geuit voor The Present Is Past hadden aanzienlijk minder waardering voor Hinzes barok/jazz, en dat wordt in de biografie breed uitgemeten. (…) Ook bijvoorbeeld Dave Brubeck en Herbie Hancock verkochten gigantische stapels platen, maar bleven zich mateloos opwinden over het handjevol critici dat in jazzbladen met uiterst geringe oplage ongunstig over hun muziek oordeelde.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Chris Hinze. Een biografie’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer