Over ‘Brief aan wie niet bestaat’ van Peter WJ Brouwer op Extaze, 16 april 2017:
Soms blijft na het lezen van een poëziebundel een gevoel over. Soms ook een woord. Dat laatste was bij mij het geval na lezing van ‘Brief aan wie niet bestaat’. Dat woord, of meer precies dat samengestelde woord, is clair-obscur. Het woord verwijst niet naar een object, maar naar een werkwijze, een techniek, die vooral gebruikt wordt in de schilderkunst, de film en de fotografie. Het is een techniek waarbij de licht-donker-contrasten sterker zijn uitgedrukt dan ze in werkelijkheid vaak zijn. Meestal worden de personen om wie of de objecten waarom het in de uitbeelding lijkt te gaan in het licht geplaatst en de achtergrond of de entourage in het (schemer)donker. Brouwer draait dit om. De ruimtes waarin de personages, om wie het lijkt te gaan, zich bevinden of zich bewegen zijn helder beschreven, in vol licht geplaatst, waardoor het totaal tot in ieder detail goed zichtbaar wordt. De kern van het gedicht, de gedachte, het woord of het gevoel waarom het lijkt te gaan, zijn in duister gehuld, soms zelf onuitgesproken en altijd ontdaan van een verklarende context. In dit opzicht doen Brouwer’s gedichten me denken aan het werk van Hendrik de Vries. (…) De gevoelens die Brouwer in het duister laat zijn duidelijk genoeg. Er zijn dingen verdwenen, illusies vervlogen, dierbaarheden ontvreemd en vragen onbeantwoord gebleven. Tot daar spreidt het licht zich uit. Verder gaan dan die grens zou de magie verloren doen gaan.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Brief aan wie niet bestaat’
Meer over Peter WJ Brouwer op deze site
Ga naar de inhoud
kleurrijkste uitgever van Nederland voor avontuurlijke lezers