Cola Debrotprijs – Uitgeverij In de Knipscheer

«Zeer de moeite waard voor de lezer die niet bekend is met het wel en wee op de Nederlands Caraïbische eilanden.» – Eric de Brabander

Over het werk van Ronny Lobo op Literatuurgeschiedenis, 24 oktober 2023:

Ronny Lobo werd in 1954 geboren op Curaçao waar hij ook opgroeide. Ronny’s Surinaamse ouders hadden zich ruim voor Ronny’s komst op Curaçao gevestigd, waar Ronny’s vader als chemicus voor de Shell ging werken. Ronny Lobo zelf studeerde in 1978 als architect af aan de Technische Universiteit van Delft in Nederland. Hij keerde terug naar Curaçao en werkte als architect voor de lokale overheid en bij een bestaand architectenbureau voordat hij in 1985 met zijn eigen architectenbureau begon. In 1991 won hij een prijs met een ontwerp voor sociale woningbouw, en een jaar later ontving hij voor zijn architectonisch werk de belangrijkste culturele prijs van Curaçao, de Cola Debrotprijs. In de roman ‘Bouwen op drijfzand’ smeedt Ronny Lobo zijn liefde voor de Nederlands-Caraïbische eilanden en zijn liefde voor de architectuur samen met het liefdesleven van zijn personages. (…) Ter verbeelding van de titel werd voor de foto op de omslag een mislukt project uit de jaren zestig gekozen op een van de mooiste plekken op het eiland. De natuur waar het project gerealiseerd moest worden was ongeschonden en lag aan een prachtige binnenbaai. Op deze idyllische plek verrezen plots spookachtige heipalen voor de bouw van een hotel. De bouw werd gestaakt na de opstand van 30 mei 1969, die Willemstad in brand zette. Tot op de dag van vandaag zijn de betonnen palen, die als kreeftenpoten uit de modder, het drijfzand steken, te zien.(…) ‘Tirami sù’ is een vervolg op Lobo’s eerste boek. Het verhaal over identiteit, over kleur, over afkomst leverde een meerlagige roman op. (…) Ronny Lobo’s derde roman, ‘De bouwval’ is een familiegeschiedenis over sociale stijging, over het overschrijden van grenzen, het betalen van een morele prijs, over illusies en ontgoocheling. (…) In de drie door Lobo geschreven romans is een ontwikkeling te zien van de architectuur naar de sociale, raciale en politieke dilemma’s op de Nederlands Caraïbische eilanden. (…)

‘Literatuurgeschiedenis’ is een initiatief van Koninklijke Bibliotheek en Taalunie en gericht op bovenbouw van het voortgezet onderwijs.

Lees hier het artikel
Meer over ‘Bouwen op drijfzand’
Meer over ‘Tirami sù’
Meer over ‘De bouwval’
Meer over Ronny Lobo bij Uitgeverij in de Knipscheer

«Prachtige ‘feestbundel’ om kennis te maken met een groot Nederlandstalig schrijver uit de Caraïben.» – André Oyen

VoorplatWieDenkJe-300 Over ‘Wie denk je dat ik ben? Een biografische bloemlezing’ van Boeli van Leeuwen op Ansiel, 8 december 2022:
(…) Als schrijver debuteerde Boeli van Leeuwen in 1959 met de roman ‘De rots der struikeling’. Binnen dit werk speelt het leven op Curaçao een belangrijke rol. Dit wordt veelal gekoppeld aan belangrijke Bijbelse thema’s rondom schuld, seksualiteit en verantwoordelijkheid. De paradoxen tussen individu en sociale omgeving worden hiermee uitgedrukt. (…) In 1961 kreeg Van Leeuwen voor deze roman de Vijverbergprijs (tegenwoordig de F. Borderwijkprijs). In 1983 werd hij voor zijn literaire werk bekroond met de Cola Debrotprijs, de belangrijkste Antilliaanse culturele onderscheiding. En op zijn 85e verjaardag, 10 oktober 2007, kort voor zijn overlijden, kreeg Van Leeuwen de bijzondere oeuvreprijs van het Nederlandse Fonds voor de Letteren op het paleis van de gouverneur van de Nederlandse Antillen.
Om het feit te vieren dat de auteur honderd jaar geleden, op 10 oktober 1922, werd geboren is een nieuw boek gemaakt: ‘Wie denk je dat ik ben?’ Voor deze gelegenheid is er naast eerder verschenen werk ook materiaal opgenomen dat niet eerder in boekvorm is verschenen. (…) Voor vele Vlamingen is Boeli Van leeuwen een onbekende naam. Voor hen is deze prachtige ‘feestbundel’ een uitstekende gelegenheid om kennis te maken met een groot Nederlandstalig schrijver uit de Caraïben. Gekozen en bezorgd door Klaas de Groot met een voorwoord Sheila Siltalsing.
Bron
Meer over ‘Wie zeg je dat ik ben?’

Boeli van Leeuwen – De rots der struikeling

Opmaak 1 Boeli van Leeuwen
De rots der struikeling
roman
Nederland / Curaçao
genaaid gebonden met leeslint en manchet
gesealed, 188 blz., € 17,90
Heruitgave, 7de editie, 2018
ISBN 978-90-6265-975-3

De rots der struikeling is een klassieker uit de Nederlandse literatuur. De roman is wellicht het enige werk dat, behalve in de originele gebonden en paperbackedities, in drie pocketreeksen werd gepubliceerd, te weten als Salamander pocket, als Rainbow pocketboek en als Ooievaar.

Eddy Lejeune komt in Venezuela op raadselachtige wijze aan zijn eind bij het zoeken naar diamanten. Deze opmerkelijke roman vertelt dit relaas in een sterke dagboekvorm en begint bij het einde van zijn leven. Daarvóór wordt zijn schooltijd beschreven, zijn opgroeien in een pleeggezin, de oorlog die hem als student overvalt, het kamp. Met name zijn oorlogservaringen blijken van grote invloed te zijn op zijn denken.

Voor De rots der struikeling ontving Boeli van Leeuwen (Curaçao, (1922-2007) in Nederland de Vijverbergprijs (de tegenwoordige F. Bordewijkprijs). In 1983 werd hij voor zijn literaire werk bekroond met de Cola Debrotprijs, de belangrijkste Antilliaanse culturele onderscheiding. Na zijn pensionering dat jaar werkte hij als pro-deoadvocaat in de armenwijken die hij ‘schaduwzijde van the neat Dutch treat in the Caribbean’ noemde. Ook wijdde hij zich opnieuw aan het schrijven, wat onder meer resulteerde in de romans Schilden van leem (1985), Het teken van Jona (1988) en zijn befaamde columnverzameling Geniale anarchie (1990) waarmee hij een nieuwe lezersgeneratie aan zich wist te binden. Het Fonds voor de Letteren kende hem in 2007 als waardering voor zijn hele oeuvre een Eregeld toe.

In 2007 is Uitgeverij In de Knipscheer begonnen met opnieuw gezette heruitgaven van Boeli van Leeuwens werk in uniforme gebonden edities. De rots der struikeling is het zesde boek uit het oeuvre van Boeli (dr. mr. W.C.J.) van Leeuwen dat op deze wijze verschijnt. De roman (1959) is samen met de romans Een vreemdeling op aarde (1962) en De eerste Adam (1966) wel ‘de trilogie van een displaced person’ genoemd.

«Een schrijver, met een zeer eigen stijl, een eigen visie, een bewonderenswaardige taalbeheersing en het vermogen om van de stof, die hem zo na aan het hart ligt, afstand te kunnen nemen.» – Miep Diekmann
«Levendig en met evenveel vaart als intelligentie geschreven. – Vrij Nederland
«Een van onze grootste schrijvers.» – Tommy Wieringa

Ronny Lobo – Bouwen op drijfzand (2de druk)

RONNY LOBO
Bouwen op drijfzand. Roman
Curaçao
Gebrocheerd, 344 blz., € 19,50
ISBN 978-90-6265-830-5
september 2013
Tweede druk 2015

Bouwen op drijfzand is het debuut van Ronny Lobo die, net als zijn alter ego in het boek, architect is. Met Erich Zielinski en Frank Martinus Arion als inspirators moest de auteur wel tot een roman komen waarin zijn liefde voor het Caribisch gebied en zijn andere passie, die van de architectuur, samensmolt. Hoeveel ratio blijft er overeind als passie de leiding neemt? Dat is een van de vele vragen die in deze bijzonder inventieve roman aan bod komt.

«Ronny Lobo is de jongste loot aan de Curaçaose literaire stam. Hij is architect en heeft uit zijn ambacht geput voor zijn boek. Op een idyllische plek verrijzen plots spookachtige heipalen van een verlaten project voor een hotel. De bouw is gestaakt na de opstand van 30 mei 1969, die Willemstad in brand zette.» – Jean Mentens in De Volkskrant

«Ronny Lobo, een met de Cola Debrotprijs onderscheiden architect, schreef een roman waarin zijn beroep een belangrijke rol speelt. (…) Jaloezie en achterdocht nemen steeds grotere vormen aan in een driehoeksverhouding waarvan vele andere spelers in dit boek niet eens op de hoogte zijn. (…) Ronny Lobo speelt niet alleen een spel met zijn personages maar ook met de lezer die keer op keer wordt verrast.». – Ezra de Haan op Literatuurplein

«Ik zag bij de tweede lezing hoe knap het verhaal is opgebouwd en hoe belangrijke elementen daarin worden voorbereid en uitgebouwd. (…) Een ode aan het cultureel en artistiek verantwoorde bouwen: de architect en de professionele architectuur.» – Wim Rutgers in Antilliaans Dagblad

«Het boek leest makkelijk weg. De taal is eenvoudig en de auteur weet beeldend te schrijven. (…) Bovendien is het de schrijver gelukt om in de psyche van de mens (de personages) te kruipen en hun zwakheden bloot te leggen, vooral dat roem en rijkdom geenszins gelukkig maken.» – Jerry Dewnarain in De Ware Tijd Literair

«Dit alles is in prachtige taal beschreven. Zowel historisch als verhalend is het een boek dat diepe indruk maakt.» – Dettie H. Hengeveld

Over ‘Slaaf en meester / Katibu di Shon’ van Carel de Haseth op Leestafel, 19 juli 2013:
De mannen zijn samen opgegroeid, zij speelden samen en zagen het verschil in huidskleur niet totdat hun omgeving steeds meer om onderlinge afstand vroeg. Op gegeven moment staan ze zelfs recht tegenover elkaar in plaats van naast elkaar. De verbindende factor tussen beide mannen is slavin Anita, waar ze beiden een enorme liefde voor hebben opgevat. De confrontatie kan niet uitblijven. Anita kiest voor de slaaf, Louis, maar ze houdt in feite van beide mannen. (…) En nu zit Louis gevangen, vanwege zijn deelname aan de opstand, en zal de volgende dag terecht gesteld worden. Wilmoe gaat naar hem toe en wat volgt is het schrijnende en ontroerende gesprek tussen beide mannen die uiteindelijk de weg naar elkaar weer weten te vinden. Het is een verhaal dat je bijblijft.

Lees hier de recensie

Meer over Slaaf en Meester / Katibu di Shon

Boeli van Leeuwen – Schilden van Leem

Boeli van Leeuwen
Schilden van Leem Curaçao – Roman
Ingenaaid 174 blz., 11,50
ISBN 90 6265 186-0
Eerste druk 1985

Boeli van Leeuwen (1922) debuteert in Curaçao, net terug van de in Nederland doorgebrachte oorlogsjaren, op 24 jarige leeftijd met een dichtbundel en een op de ochtend van zijn huwelijk geschreven korte roman, die beide onvindbaar zijn geraakt. In hetzelfde jaar verlaat hij voor een tiental jaren de Antillen voor een rechtenstudie en advocatenpraktijk in Nederland, Spanje en Venezuela.
In de periode 1959-1967 schrijft hij de drie romans De rots der struikeling (bekroond met de Vijverbergprijs), Een vreemdeling op aarde, De eerste Adam, de novelle Een vader, een zoon en het scenario voor de film Corsow (bekroond met de Nederlandse Staatsprijs voor Filmkunst). Sedertdien beklede topfuncties bij de overheid blijken onverenigbaar met zijn literaire activiteit.
In 1983 gaat mr. dr. W.C.J. van Leeuwen met tropenpensioen, wordt voor zijn literaire werk ‘postuum’ onderscheiden met de Cola Debrot-prijs en verruilt kort daarop zijn maatschappelijke status voor een vestiging als pro deo-advocaat in de armenwijken van Curaçao – de schaduwkant van `the Dutch treat in the Caribbean’. In 1984 schrijft Boeli van Leeuwen Schilden van Leem

«Een verrassende roman die doet denken aan het proza van de grote Zuid-Amerikanen, waarbij vooral de vergelijking met Honderd jaar eenzaamheid zich opdringt.» – Dagblad voor Noord-Limburg

«Er is in Nederland veel belangstelling voor Latijns-Amerika, zowel politiek als literair. Alle reden dus om kennis te nemen van het werk van een schrijver van gerijpt talent, die even Nederlands als Latijnsamerikaans is.» – De Volkskrant

«Een bijzonder boek, door de zuivere eerlijkheid ten opzichte van alles en iedereen, en door de vorm, waarin vooral de zeggingskracht van de beelden de lezer fascineert.» – Prisma Lectuurvoorlichting

«Zelfs wanneer je de recente Nederlandse literatuur vrij aardig overziet, kun je op een lacune betrapt worden. Zo sprak ik met twee literatuurfanaten over de vraag wat het beeste boek van de afgelopen jaren was. Wat ik dacht van Boeli van Leeuwens Schilden van leem?» – Jaap Goedegebuure in HP, 1987

«Roman – door een groot literair talent – over leven in een kolonie die waar is in elke betekenis van het woord: Het Zuidamerikaanse surrealisme, visionaire en mystiek-religieuze is er op een overtuigende manier in verenigd met de geschiedenis van banale profiteurs en politieke zwendelaars op Curaçao.» – Vrij Nederland

«Het is een prachtig boek, nergens zoetsappig of melodramatisch maar geschreven in een betoverende veelheid van stijlen: soms hallucinerend, soms komisch, soms zachtaardig en melancholisch, dan weer snel en avontuurlijk. Het lijkt nauwelijks op de Nederlandse literatuur die langs de Noordzee wordt geschreven, eerder op het vertaalde werk dat wij kennen van Zuidamerikanen zoals García Márquez.»