«De Gorbatsjov van Cuba.» – Walter Palm

WalterPalmRecensie over Che Guevara’s ‘Met gloedvolle revolutionaire groet. Brieven 1947-1967’ in Antilliaans Dagblad, 27 augustus 2022:
In de jaren zestig prijkte in menig studentenkamer een poster met de iconische foto van Che Guevara en nog steeds zie je het gezicht van deze legende op T-shirts en in het straatbeeld van de eenentwintigste eeuw. Er gaat nog steeds een enorme aantrekking en uitstraling van hem uit. De onlangs gepubliceerde brieven van Che Guevara in Met gloedvolle revolutionaire groet. Brieven 1947-1967 bieden, voor zover brieven daartoe in staat zijn, een boeiend inzicht in het leven en denken van deze bijzondere man. (…) Een intrigerende vraag is hoe deze Argentijnse huisarts zo kon radicaliseren dat hij duizenden kilometers van zijn geboorteland verwikkeld raakte in een guerrilla op Cuba. (…)

Lees hier of hier de hele recensie

Walter Palm (Curaçao, 1951) is een expert op het terrein van integratiebeleid. Vanaf 1982 tot aan zijn pensionering in 2017 was hij werkzaam bij de directie van de rijksoverheid die belast is met integratiebeleid. In de loop der jaren heeft hij zestien ministers mogen adviseren. Met meer dan dertig jaar ervaring op het terrein van integratiebeleid wordt hij na zijn pensionering regelmatig geïnterviewd als expert op het gebied van integratie. Ook publiceert hij vaak over dit onderwerp. Daarnaast maakte Walter Palm naam als dichter in het Papiaments, het Engels en het Nederlands. In 2019 publiceerde Uitgeverij In de Knipscheer zijn essay ‘Het sluipend gif van islamofobie – 1989-2019’. In voorbereiding voor uitgave in najaar 2022 is de titel ‘De vele gezichten van mijn pen’, zijn memoires als dichter en essayist.
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer

Eric de Brabander – De vergankelijkheid der dingen. Roman

VoorplatVergankelijkheid75Eric de Brabander
De vergankelijkheid der dingen

roman
Curaçao
gebrocheerd in omslag met flappen,
272 blz., € 19,50
ISBN 978-90-6265-750-6
eerste druk november 2018

Grenchen, Zwitserland, december 1918. Wanneer ’s lands beste uurwerkmaker Thomas Fischer gevraagd wordt een klokje passend te maken voor een nieuw model polshorloge, betwist hij de haalbaarheid daarvan. Toch kómt dat polshorloge er, een Favre-Leuba. En de wijzers van één exemplaar beginnen een bijkans magisch-realistisch verhaal bij elkaar te tikken.

In De vergankelijkheid der dingen is de mens een speelbal van de tijd, op het letterlijke af. De verhalen, deelverhalen, buitelen over en langs elkaar heen in een tijdsbestek van een eeuw, in een gebied grofweg gesitueerd tussen Zwitserland en Colombia en Curaçao. De Brabander laat zijn personages los zoals gemakzuchtige ouders hun kinderen in een aftands pretpark. Je kijkt ernaar en schudt het hoofd, maar verkneukelt je heimelijk bij wat het noodlot misschien nog in petto heeft. Het glaswerk van het horloge fungeert als raamwerk van de vertelling. De Favre-Leuba gaat van hand tot hand, of eigenlijk van pols tot pols: van pensionado tot antiekhandelaar, van drugsdealer tot schoonmaakster. De tijd als parasiet, als scherprechter. Wanneer stopt bij wie het tikken? En waarom?

De vergankelijkheid der dingen rijgt diverse levens aan elkaar zoals een rozenkrans kralen. Het ene kraaltje wat groter, wat gepolijster dan het andere, en in het tikkend doorschuiven van al die kraaltjes ontvouwt zich een bijzonder literair tijdspad.

Eric C. de Brabander (1953) debuteerde in 2009 met Het hiernamaals van Doña Lisa. Daarna volgden in Hot Brazilian Wax of het Requiem van Arthur Booi in 2011 en De supermarkt van Vieira in 2013 en Het dilemma van Otto Warburg in 2016. De vergankelijkheid der dingen is zijn vijfde roman.

Meer over Eric de Brabander op deze site

«De liefde voor Aruba zit duidelijk diep.» – Mark Weenink

Over ‘Onder de watapana’ van Jacques Thönissen in La Chispa, nr. 366, 2014:
In ‘Onder de watapana’ tekent Jacques Thönissen het eiland Aruba op. In veertien ongecompliceerde en naturel geschreven verhalen geeft hij ‘dushi tera’ weer, waar de noordoostpassaat de noodzakelijke verkoeling biedt. (…) Een tropische, magisch realistisch aandoende sfeer spreekt uit ‘Je moet er in geloven’, waarin de westerse en de latijnse visie op geneeswijzen botsen. In titelverhaal ‘Onder de watapana’ put een naamloze schrijver inspiratie uit de stenen die hem omringen. De watapana – ook wel bekend als dividivi – is als boom het symbool van Aruba, die doordat de wind altijd uit dezelfde hoek komt, naar het zuidwesten groeit. ‘De schepping van Aruba’ is amper twee bladzijden, maar vertelt op mooie wijze het ontstaan van het eiland, waarbij buureilanden Bonaire en Curaçao en passant in de schaduw worden gezet. Met zijn onderwerpen en stijl weet Thönissen Aruba aardig te vatten. De liefde voor Aruba zit duidelijk diep.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Onder de watapana’
Meer over Jacques Thönissen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Hart weet 500 pagina’s lang de aandacht te boeien.» – Brede Kristensen

VoorplatVerkiezingsdans75KleinOver ‘Verkiezingsdans’ van Joseph Hart in Ñapa (Amigoe), 26 oktober 2013:
Joseph Hart schreef een spannend en politiek belangwekkend boek: Verkiezingsdans. Een boek met drie gezichten, dat toch een eenheid vormt. Het eerste gezicht is het gezicht van een thriller, een verhaal over criminele organisaties, gespecialiseerd in cocaïne, opererend vanuit Colombia, Curaçao en Nederland. Curaçao vervult een spilfunctie. Hoe en wie die touwtjes in handen hebben, wordt pas aan het einde van het boek duidelijk, als een belangrijke politicus wordt geliquideerd. Zoals het een goede thriller betaamt. (…) Het boek ontleent zijn titel aan het tweede gezicht, het belangrijkste: de verkiezingsdans kenmerkend voor verkiezingen Curaçaose stijl in de tijd dat de Nederlandse Antillen nog bestonden. Veel populisme, feesten, roddels, media-optredens met spectaculaire onthullingen over dubieuze persoonlijke geschiedenissen, belangen en betrokkenheid bij criminele organisaties. (…) De verborgen psychische problemen van de hoofdfiguur, Matthew, vormen het derde gezicht. Dit verhaal leest als een psychologische thriller. Ogenschijnlijk redelijk en talentvol, blijkt zich achter die façade een vulkaan te bevinden, een onderdrukt oedipuscomplex dat voor gewelddadige explosies zorgt. Zijn relaties met vrouwen lijden daar zwaar onder. Om iets van die uitbarstingen te kunnen begrijpen, moet de lezer wel regelmatig als een voyeur getuige willen zijn van erg expliciet beschreven seksscènes. (…) Ingenieus heeft Joseph Hart de verhalen van die drie gezichten met elkaar verweven. Tussen alle spanning door wordt duidelijk dat Hart een uitgesproken kritische mening over de Curaçaose politieke cultuur etaleert. Eigenlijk zegt hij dat als deze politieke cultuur niet verandert, de toekomst uitzichtloos is en burgers uitgeleverd zijn aan politici voor wie het publieke belang samenvalt met eigen belang. (…) Zeker een boek dat te denken geeft.

Lees hier de hele recensie

Meer over ‘Verkiezingsdans’

Henry Habibe – Vulkanisch samenzijn

Henry Habibe
Vulkanisch samenzijn
Gedichten. Colombia
Voorwoord Frank Martinus Arion
Ingenaaid, 32 blz.,
ISBN 978-906265-636-3 € 12,50
Eerste druk 2008

Henry Habibe (Aruba) publiceerde tot dusver zijn poëzie in het Papiaments. Vulkanisch samenzijn is zijn vierde bundel, maar zijn eerste direct in het Nederlands geschreven.

Vanuit mijn rimpelende herfst
verspreid ik mijn takken
over je golvende brauwen:
wat proberen die spartelende ogen
in mijn bloed te kerven?

«Het thema van deze bundel is een breuk tussen twee geliefden, of het einde van een liefde. De verrassing is dat de bundel niet alleen de droefheid van het verlies of de breuk behandelt, maar vooral ook een poging doet de pracht van de liefde die heeft bestaan en gedeeltelijk nog bestaat, het belang en de waarde daarvan te beschrijven. Zo kijkt men inderdaad vol bewondering op de helling van vulkanische bergen naar de structuren van geweldige rotsblokken, die jaren eerder uit de aarde gespoten werden. De verwarring, de natuurramp zelfs die de uitbarstingen veroorzaakten en het verdriet dat ze veel mensen bezorgden, zijn nu van geen doorslaggevende betekenis meer. De toeschouwer is vooral geïnteresseerd in de prachtige resultaten in het landschap: de spitse rotsblokken; de stukken met vruchtbare lavagrond; de bloemen daartussen.

Om deze afstandelijkheid te realiseren heeft Henry Habibe de ritmiek van zijn Papiamentstalige gedichten laten varen om zich in het Nederlands te hullen in de kosmische beelden van de Zuid-Amerikaanse poëzie.» – Frank Martinus Arion in zijn Voorwoord

Juan Manuel Roca – Een standbeeld voor Niemand

Juan Manuel Roca
Een standbeeld voor Niemand
Gedichten. Colombia
Vertaling uit het Spaans Stefaan van den Bremt
Nawoord Stefaan van den Bremt
Ingenaaid, 104 blz.,
ISBN 978-906265-632-5 € 18,50
Eerste druk 2008

Juan Manuel Roca ís iemand, zelfs in het land van Gabriel García Márquez. Hij is er uitgegroeid tot een nieuwe nationale beroemdheid.

Juan Manuel Roca wordt wel eens gerekend tot de ‘ontgoochelde generatie’ Colombiaanse dichters die debuteren in de jaren zeventig van de vorige eeuw, na het neo-avant-gardistische nadaísmo (niets-isme), toen het sociale en politieke klimaat in Colombia in toenemende mate werd bepaald door het niets ontziende geweld van de drugsmaffia en linkse guerrillabewegingen als de FARC. In een dergelijke context met haar dagelijkse portie ontvoeringen en bomaanslagen deden puur verbale beeldenstormers al gauw misplaatst aan. Al was nietsisme misschien de ideale biotoop om Niemand te doen opstaan als anti-held.

Vraag mij niet wie Niemand is.
Het kan de wind zijn.
Het onbeschreven blad. Kan zijn.

Juan Manuel Roca noemt, als telkens terugkerende motieven die hem altijd hebben geboeid, de vrijheid, de dood, de stilte, het water, het woord, de nacht en ‘de mogelijkheid een monoloog te laten voeren door de ander, over hemzelf en zijn medemensen, en dit alles gevat in wat volgens mij het ene grote thema van mijn poëzie is: de tijd’. Elk gedicht uit de bundel brengt de lezer een stapje dichterbij, dichter bij het land van Niemand dat Nergens is.

Voor de bundel Een standbeeld voor Niemand (Las hipótesis de Nadie – 2006) wordt hem de Colombiaanse staatsprijs voor poëzie toegekend.

Maryse Condé – Kolonie De Nieuwe Wereld

MARYSE CONDÉ
Kolonie De Nieuwe Wereld

Guadeloupe, Roman
Vertaling: Rosa Pollé
Gebonden, 300 blz. € 20,–
ISBN 90-6265-436-3
Eerste druk 1997

Aton probeert zijn leven opnieuw in dienst te stellen van de Zonnegod, wiens zoon hij zegt te zijn, en het geloof in de uiteindelijke terugkeer naar het Beloofde Land Egypte levend te houden. Maar de kiem van verdeeldheid is in kleinste kring al gezaaid: zijn vrouw is hem in Guadeloupe ontrouw geweest met een blanke. De sekte groeit nog wel, met twee Duitsers en met ee nviertal vluchtelingen uit Haïti, maar langzaamaan komt Aton tot het besef dat de verhuizing van de kolonie naar Egypte een utopie is en ziet hij voor zijn sekte nog maar één oplossing.

Kolonie De Nieuwe Wereld is een prachtig gecomponeerde roman waarin Maryse Condé de diversiteit van de vereerders van de Zonnegod, hun onderlinge liefdes en ruzies, van alle kanten belicht en tevens haarscherp de aanvankelijke macht van hun leider en hun uiteindelijke verdeeldheid van de commune toont – als was het een blauwdruk van de tragiek van de Zuid-Amerikaanse en Caribische wereld zelf.

Opnieuw is Maryse Condé erin geslaagd een universeel thema te plaatsen in haar eigen Caribische regio en te verwerken tot een zeer leesbare, volstrekt eigentijdse roman.

Aton is net uit de gevangenis in Guadeloupe ontslagen, waar hij, op beschuldiging van teleurgestelde sekteleden van zijn eens bloeiende commune, een straf heeft uitgezeten wegens vermeend seksueel misbruik van vrouwen en kinderen. Met zijn vrouw en kinderen en nog twee getrouwe volgelingen vertrekt hij naar Colombia. De bewoners van Santa Maria vinden de nieuwkomers – die slechts gekleed gaan in lendendoek, wilde rasta-achtige haren dragen en bizarre rituelen uitvoeren – nogal vreemd en hangen bij wijze van spot aan het hek rond het terrein het bordje Kolonie De Nieuwe Wereld.

De pers over Kolonie de Nieuwe Wereld
«De beschrijving van een sekte die Maryse Condé geeft is adembenemend. De beklemmende sfeer van de broeierige kolonie ‘De Nieuwe Wereld’ in het Colombiaanse Santa Maria doortrekt het verhaal van het begin tot het eind. Hoe fantastisch de figuren ook zijn. Maryse Condé weet ze als doodgewone mensen te laten overkomen.» – Trouw

«Romans over vereerders van de Egyptische Zonnegod, hun onderlinge liefdes en ruzies (Proviniale Zeeuwse Courant), die men ook kan zien als een parabal van de kwalen waaraan de kleine Caribische eilanden te lijden hebben: de altijd sluimerende raciale problemen. Goed gecomponeerd en boeiend geschreven.» – NBD

«De boeken van de Guadeloupse schrijfster Maryse Condé hebben altijd iets bovennatuurlijks, iets metafysisch en Kolonie De Nieuwe Wereld is geen uitzondering.» – Theo de Rooy

«Bij Condé krijgt het straatrumoer onderdak in een meeslepend verhaal. Bij haar krijgt het nuanceringen mee, wort het ontdaan van het alledaagse politieke zwart-wit denken. In Kolonie De Nieuwe Wereld wordt duidelijk waarom zovelen de regio trachten te ontvluchten – in religieus fanatisme of door het vliegtuig te pakken.» – Algemeen Dagblad