corruptie – Uitgeverij In de Knipscheer

«Een roman over geweld binnen het gezin, over schuld en vergeving. En over de cultuur op Curaçao die op een enkel vlak net iets anders is.» – Marjo van Turnhout

“De ziekte van de blauwe tomaten, zo noemde ze het. Jouw kindervingers omcirkelden de blauwe ovalen op haar huid. Verwonderd was je als na een paar dagen hun patroon veranderde. Van duidelijk omgrensd naar willekeurig uitvloeiend. Vaag kartelige omlijningen met al dan niet aangehechte spatten ver van het oorspronkelijke blauwe gebied. ‘Hoe kan dat, mama?’ vroeg je. Ze stond op en liep naar de keuken. Kwam terug naar buiten met een overrijpe tomaat in haar hand. ‘Kijk goed,’ zei ze. Met een plof kwam de tomaat tegen de muur terecht. Spatte uiteen. Duidelijk omlijnde rode plekken op de muur. Voor even. Zo lang alles op zijn plek bleef zitten. En toen begonnen de vlekken te verschuiven. Druipende lijnen. Een vaag rozerood spoor. Afdrukken van losse druppels bleven achter. Het hart van de tomaat gleed naar de grond. ‘Niet aankomen,’ zei ze. ‘Alles precies zo laten liggen en kijk de komende dagen maar eens wat ermee gebeurt.’ En je ontdekte dat rood naar bruin kleurde. Dat grijsblauw en groezelig wit op het tomatenhart groeiden. En groenige draden maar ook gele stippen. ‘Bij mij gebeurt dat van binnen. Soms,’ zei ze. ‘En net zoals deze tomaat straks helemaal verdwenen is, zo trekt het bij mij ook vanzelf weer weg.’ Ademloos was je. Vol verbazing. Het was iets heel bijzonders dat jouw moeder had.” (…)
Een roman over geweld binnen het gezin – letterlijke klappen, maar ook psychisch geweld. Over misbruik. Over schuld en vergeving. En over de cultuur op Curaçao die op een enkel vlak net iets anders is, hoewel het allesoverheersende belang van geld overal geldt.

Lees hier de recensie
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het vereist moed om zo’n complexe thematiek te kiezen en dat zo te doen dat de lezer niet afhaakt.» – Ko van Geemert

Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Napa / Amigoe, 2 september 2023:

(…) De omvangrijke roman (394 bladzijden) wordt bevolkt door getourmenteerde, beschadigde personen, door Elodie Heloise levensecht beschreven. De schrijfster heeft het zich niet makkelijk gemaakt: huiselijk geweld, verkrachting, schuldgevoel, vergeving, corruptie, verslaving, onmacht, liefde – het zit allemaal in ‘Blauwe tomaten’. Over de titel: “De ziekte van de Blauwe Tomaten, zo noemde ze [moeder Hannah] het toen Dominique ernaar vroeg. Later kwamen het ‘gestruikel, stom hè’, ‘hoofd gestoten tegen het keukenkastje’, ‘dom geweest, uitgegleden in de badkamer’ die ze als verklaring opvoerde voor blauwe plekken, schrammen en korsten. En nooit besprak ze met Dominique wat er echt gebeurd was.” (…) ‘Blauwe tomaten’ is een moedig boek. Het vereist moed om zo’n complexe thematiek te kiezen voor een roman, met zoveel personages die door het leven geslagen zijn en geheimen met zich meedragen. En dat op zo’n manier te doen dat de lezer niet afhaakt. Elodie Heloise schroomt niet onderwerpen aan te roeren die, bij althans een deel van de maatschappij, nog altijd moeilijk bespreekbaar zijn, zoals misbruik van kinderen en seksuele misstanden in de kerk. (…)

Bron 1, Bron 2
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Knap boek met een diepe liefde voor de rafelranden van de samenleving.» – Margo Groenewoud

Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise op Caraïbisch Uitzicht, 2 oktober 2023:

In haar nieuwe roman ‘Blauwe tomaten’ behandelt de Curaçaose auteur Elodie Heloise zware thema’s met grote maatschappelijke relevantie. Ze doet dat in een page-turner die leesplezier geeft, vol humor en warmte zit, én laat nadenken en napraten. De roman begint met enkele tientallen bladzijden feest van herkenning voor iedereen die bekend is met een Caribisch eiland ‘waar dag zeggen even onontkoombaar is als het leven zelf ’. (…) Het boek heeft een filmische spanningsboog en is in vlot en mooi Nederlands geschreven. Nergens wordt de context zo specifiek dat het alleen voor kenners van Curaçao te volgen is. (…) Heloise toont in haar schrijverschap een diepe liefde voor de rafelranden van de samenleving, voor de gemarginaliseerde mens, en het leven in pure rauwe vorm. Dit resulteert in een roman die vol licht is zonder de donkerte te schuwen. Nergens wordt het zoet, ook niet als de lezer meegenomen wordt in de verwachting dat er iets goed gaat komen. Dit levert een cruciale scene op waarin eerst het tempo wordt teruggebracht, om vervolgens ruimte te maken voor een diepe en rake beschouwing op de werking van vergeving in relaties. (…) In alle levens die de roman ons presenteert is de pijn voelbaar van grenzen die zijn overschreden door macht, privileges en fysieke kracht. Zo realistisch als dit geweld aan de lezer wordt gepresenteerd, zo geloofwaardig is ook de hoop die er tegenover wordt gesteld. De boomhut die ooit gebruikt werd als plek ‘om te vergeten, en ergens anders te zijn’ blijkt aan het einde van de roman gesneuveld. De resten liggen er nog wel, onder de tamarindeboom, naast een tomatenplant. Blauwe tomaten is een knap boek dat een breed lezerspubliek verdient.

Lees de recensie Om te vergeten, en ergens anders te zijn
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De realiteit van het leven op Aruba in een klein verhaal.» – Marjo van Turnhout

Over ‘Op weg naar Nos Plaser’ van Ken Mangroelal op Leestafel september 2023:

Een zakenman is terug op zijn geboorteplek: Aruba. Hij heeft er een huisje – een kunukuhuisje – gekocht om er in de winterperiode te wonen. Zijn woonplaats is in feite Amsterdam. Het gaat hem om een rustig verblijf, weg van het jachtige leven in Nederland. Helaas voor hem blijft zijn verblijf niet rustig… (…) Maar als het verleden hem niet met rust laat en zijn herinneringen in flarden terugkomen, beseft hij: sommige herinneringen zijn inderdaad welkom, andere had hij liever niet gehad. Ze gaan met name over de vrouwen die er in zijn leven waren. (…) Nee, een idylle is het eiland niet meer. Dat is het al niet meer sinds de Europeanen de oorspronkelijke bewoners, de Indianen wegvoerden en het land overnamen voor hun eigen gewin. Een klein verhaal dat onderbroken wordt door flarden herinneringen en dromerijen. Maar ook door de realiteit van het leven op Aruba: de toeristen die een idylle verstoren, de criminaliteit en de daarmee samenhangende corruptie. (…)
Lees hier de recensie
Kijk hier naar de presentatie vanaf 4:10 tot 1:05:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Op weg naar Nos Plaser’
Meer over Ken Mangroelal bij Uitgeverij In de Knipscheer

Lezersactie ‘Blauwe tomaten’ op Bazarow

VoorplatBlauweTomaten-75 Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise op Bazarow Magazine, nr. 11, 16 juli 2023:

Het digitale boekenplatform Bazarow wijdde aan de roman ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise een lezersactie. Het plaatste als leesfragment hoofdstuk 10 van de roman en verlootte onder haar lezers 3 exemplaren van ‘Blauwe tomaten’. Oordeel zelf of ‘Blauwe tomaten’ de grote Curaçaose roman is van de generatie na Boeli van Leeuwen, Tip Marugg en Frank Martinus Arion.

Bron https://bazarow.com/voorpublicatie-met-lezersactie/
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een rauw en een liefdevol boek met ingenieus plot.» – Hein van der Hoeven

VoorplatBlauweTomaten-75 Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise op Elders Literair, 21 augustus 2023:
(…) ‘Blauwe tomaten’ is een rauw boek, het is een liefdevol boek. Rauw is de beschrijving van het leven op Curaçao: armoede, verslaving aan drugs en drank, verkrachting, mishandeling binnen het huwelijk, afscheid zonder woorden, een chicanerende minister die zich onaantastbaar acht, een pater op een internaat die zich vergrijpt aan een leerling. Liefdevol is het leven op het eiland waar vrouwen zich inzetten voor een tehuis voor daklozen, een leraar een leerling in huis neemt om hem te beschermen tegen de stiefvader, een pastoor met zijn kalme stem een radeloze Antilliaan weet te kalmeren, en een dochter hartstochtelijk met haar vader in het reine probeert te komen. De roman heeft een ingenieus plot met subplots en is opgebouwd uit korte hoofdstukken waarin veel gebeurt. Bij de beschrijving worden details in telegramstijl (‘Wat regent het hard. Vier uur. Ze ziet het op Marlons wekker.’) afgewisseld met langere zinnen, zoals bij de beschrijving van Dominiques aankomst op de luchthaven van Willemstad: ‘Dominiques paspoort lag in de hand van een vrouw met onwaarschijnlijk lange nagels. De hand had vlak daarvoor aangegeven dat ze moest wachten achter de lijn. Geen woorden, alleen dat gebaar, een oponthoud aankondigend waarvan de reden voor niemand duidelijk was met een venijnigheid erin verweven alsof het de schuld van de wachtenden was dat de rij langer werd. Even daarvoor had ze hém zo doorgelaten. (…) En nu deed ze alsof ze dringende berichten op haar telefoon moest beantwoorden. Pa malu (= expres; achterin wordt het Papiaments vertaald), gewoon omdat Dominique niet tot haar slag behoort.’ Mooi beschreven, ik zie het voor me. Het boek past bij het motto van Elders. Het verhaal speelt zich niet hier af, en de overleden oma van Dominique geeft vanuit een andere wereld commentaar (in cursief gezet) op wat haar kleindochter denkt en doet. (…)

Bron https://www.eldersliterair.nl/elders-bespreekt-blauwe-tomaten-van-elodie-heloise/

Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Roman over schuld, boete en vergeving.»

VoorplatBlauweTomaten-75 Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise voor NBD Biblion, 14 juli 2023:
‘Blauwe tomaten’ is een roman over schuld, boete en vergeving. Het verhaal speelt zich af op Curaçao waar shon Mi in de binnenstad een opvang voor zwervers bestiert, Kevin zijn kleine zusje probeert te beschermen, pastoor Bree zich geconfronteerd ziet met misbruik, de drankverslaafde Wesu zijn oude beroep oppakt om een al lang uitstaande rekening te vereffenen en Dominique tegen wil en dank haar weg vindt. Toegankelijk geschreven. Met expliciete scènes. Elodie Heloise (1968) woont en werkt op Curaçao, het eiland waar ze opgroeide. Ze is de auteur van ‘Herinneringen aan Curaçao’ (2006), ‘Carnaval op Curaçao’ (2011), de verhalenbundel ‘Woestijnzand’ (2012) en het jeugdboek voor alle leeftijden ‘Shusu en Sir Raylison’ (2019). ‘Blauwe Tomaten’ is haar eerste roman.
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Boeiende vertelstructuur in Antilliaanse literaire traditie.» – Wim Rutgers

VoorplatBlauweTomaten-75 Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Antilliaans Dagblad, 8 juli 2023:
In de eerste helft van ‘Blauwe tomaten’ blijken mensen slachtoffer van het verleden, maar de tweede helft opent nieuwe perspectieven voor de toekomst, waar luide echo’s tot stilzwijgen gebracht worden. Was het eerste deel een toneel van strijd, het tweede deel bevat verzoening. Erkenning leidt tot heling. Familiaal geweld tussen ouders onderling en naar kinderen toe met alle ellende als gevolg, verbreden zich in het tweede deel van de roman naar sociale dimensies met scherpe tegenstellingen. (…) ‘Blauwe tomaten’ wordt verteld met felle contrasten, waarbij de personages bepaalde specifieke kenmerken vertegenwoordigen tussen negatief en positief, tussen schurken en helden, fout en goed, arm en rijk, lust tot macht en streven naar recht, woede en berouw, dader en slachtoffer. Zo worden potentiële karakters in feite gereduceerd tot typen met gepersonifieerde kenmerken. Zo staat de priester met zijn seksuele misbruik tegenover de nagenoeg heilige pastoor Bree. Zo verzinkt jurist Dimitri door tegenslagen tot een mensonterend choller-schap, waarvan hij echter ‘geneest’ als hij een taak opvat als verdediger van de rechtvaardige zaak ten bate van Kuida Próhimo. Zo komt Hannah ertoe het eiland nog een keer te bezoeken en verzoening te bewerkstelligen met haar dochter Dominique. (…) De ballast van het verleden dat de personages meedragen wordt geheeld. (…) De roman kent een boeiend en de lezer geboeid houdende caleidoscopische vertelstructuur in negen delen met elk een aantal korte hoofdstukken, waarin wisselende vertelperspectieven vanuit de verschillende personages geconcentreerd lezen vragen. Cursieve fragmenten geven achtergrondinformatie over verleden en gevoelsreacties over het heden, vanuit de diverse personages in de vorm van innerlijke gedachtestromen als monologue intérieur. Dat brengt me ten slotte tot een laatste vorm van echo’s, de impliciete invloed die hier en daar in het verhaal aanwezig is door de stemmen van onze literaire traditie. Dat zijn in het begin de echo’s van de oude passantenromans met hun beschrijvingen van aankomst, het grimmige welkom van de autoriteiten, de warmte en het wennen aan zo veel familie om je heen, maar ook zwakke echo’s van Joseph Hart en diens roman ‘De Wooncirkel’ waarin vergelijkbare problematiek als die rond Kuida Próhimo kritisch besproken wordt. Het naar een positief einde toe geschreven verhaal echoot eveneens als kenmerkend voor de Caribische literatuur, zoals Frank Martinus Arion die zag. Te midden van al die stemmen weet Elodie Heloise met ‘Blauwe tomaten’ haar eigen positie te verwerven door haar empathie en inlevende wijze van schrijven, die een lange echo voorwaarts verdient.
Lees hier of hier de recensie
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

Eerste lezersreacties op ‘Blauwe Tomaten’ van Elodie Heloise

VoorplatBlauweTomaten-75 Over ‘Blauwe Tomaten’ van Elodie Heloise, juni 2023:

De eerder deze maand verschenen roman zal nog even moeten wachten op de eerste recensies. Maar de eerste reacties van lezers zijn binnen en zijn lovend.

«Ik heb vandaag je prachtboek uitgelezen. Wat een mooi en belangrijk boek. Heel waar en ontroerend. Dank.» – Margje Kuyper.

«Een boeiende, goed gestructureerde roman. Een vaak somber en zelfs grimmig boek, dat niemand spaart – en toch op zoek gaat naar compassie.» – Kees Broere

Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«***** Weergaloos verhaal over vriendschap.» – Jan Stoel

VoorplatMadureseVriend-75 Over ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys in Bazarow, week 24, 13 juni 2023:
(…) De Madurese vriend is meer dan een reisverhaal of -verslag. De reis is een metafoor voor de zoektocht, de ‘persoonlijke’ reis naar wat de vriendschap met Djaman voor Kees Ruys heeft betekend én wat de impact van Indonesië op zijn leven is geweest. Djaman vertelt dat hij steeds voelde dat Kees Ruys naar Indonesië kwam, zag hem in een droom naderen. De twee hebben letterlijk die vriendschap naar elkaar niet uitgesproken, maar hun vriendschap is diep. Zwijgen vertelt meer dan spreken. (…) Afstand en nabijheid wisselen elkaar af. Het verhaal wordt verteld vanuit het ik-perspectief van Kees Ruys. Hij richt zich in de jij-vorm direct tot Djaman. Een afscheidsbrief? Daardoor wordt het verhaal nog persoonlijker en komt Djaman en alles wat ze samen hebben meegemaakt nog dichterbij. (…) Je voelt wat er speelt, je verbeeldingskracht wordt aan het werk gezet, de auteur vult niet alles in, laat ruimte voor je eigen interpretatie, voor het maken van je eigen verhaal. (…) Ruys geeft middels Djaman een inkijk in de cultuur van Indonesië (en de verschillen tussen de verschillende eilanden) en doet dat op een manier die al je zintuigen prikkelt: je hoort het kabaal van de straat, je ruikt de geuren, je ervaart de magie, de ‘stille kracht’. (…) En Ruys is een meer dan begaafd stilist en zet je aan het denken. (…) Ruys heeft een weergaloos boek geschreven dat je raakt, dat verwondering en verbazing oproept, dat nazindert. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Madurese vriend’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer