Tag: curaçao

«Cruciale rol van Curaçao in de dekolonisatie van Latijns Amerika.» – Brede Kristensen

Column van Brede Kristensen in Amigoe, 11 januari 2025:

(…) In het verleden heeft Curaçao een cruciale rol gespeeld in de dekolonisatie van Latijns Amerika. Voor Simón Bolívar was Curaçao een toevluchtsoord. Manuel Piar was een belangrijke generaal en zonder admiraal Luis Brion was weinig van Bolívar’s plannen terecht gekomen. Staande in die traditie zou Curaçao in serieuze overweging kunnen nemen de oppositie met Edmundo González en María Corina Machado te helpen hier een regering in ballingschap te vestigen. Dat zou, vlak voor de kust van Venezuela, een hart onder de riem van miljoenen Venezolanen zijn, die Maduro liever zien gaan dan komen. Uiteraard met instemming en loyale hulp van het Koninkrijk en de ministers van defensie en buitenlandse zaken plus de EU-buitenlandcommissaris. Het initiatief zou van onze Curaçaose regering moeten komen en in stilte worden uitgewerkt. (…)

Lees hier de column ‘Venezuela en Curaçao’
Meer over Brede Kristensen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Venezuela  op deze site
Zie ook Columns +

«Roman onderzoekt de sociale problemen binnen de Curaçaose gemeenschap.»

Over ‘Contrasten in kleur’ van Joseph Hart voor NBD Biblion, 15 januari 2025:

‘Contrasten in kleur’ is een sociale roman over familie, de Curaçaose gemeenschap, criminaliteit en discriminatie. Nena Sosaria, een alleenstaande moeder op Curaçao, worstelt om haar drie kinderen op te voeden in een omgeving met hoge werkloosheid en criminaliteit. Haar oudste zonen, Nilo en Felis, zijn van haar overleden man en hebben een lichte huidskleur, terwijl haar jongste dochter Maiky, van haar zwarte minnaar Chamon, donkerder is en gepest wordt door haar broers. Ondanks de moeilijke omstandigheden en de verleiding voor de jongens om zich bij jeugdbendes aan te sluiten, blijft Maiky een steun voor haar moeder. De roman onderzoekt de sociale problemen binnen de Curaçaose gemeenschap. In ietwat formele stijl en met gevoel voor drama geschreven. Geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep. Joseph Hart (1940) is een Nederlandse auteur en dichter die geboren werd op Bonaire en opgroeide op Curaçao. Hij was docent Engels aan o.a. de Universiteit van de Nederlandse Antillen. Hij debuteerde in 2000 als dichter met ‘Entrega’, waarna hij meerdere romans schreef.

Bron
Meer over ‘Contrasten in kleur’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Mooie toekomstdroom voor Curaçao of een realistische toekomstvisie? Het goede overwint het kwade in een optimistisch slot.» » – Wim Rutgers

Over ‘Contrasten in kleur’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, 28 december 2024:

(…) Er zijn auteurs die in elk nieuw boek vernieuwing van inhoud en vorm kiezen. Er zijn ook auteurs die zich beperken tot thema’s die hun na aan het hart liggen en in elke volgende publicatie nieuw leven krijgen. Zo is Joseph Harts vierde roman enerzijds meer van hetzelfde maar toch weer anders. (…) Deze vierde roman is weer een verhaal geworden waarin Joseph Hart dicht bij het leven en welzijn van zijn personages komt in hun strijd tot overleving of zelfs overwinning. De romantitel ‘Contrasten in kleur’ heeft betrekking op de negenentwintig jarige Nena met haar drie kinderen, twee lichtgekleurde jongens en een zwart meisje, van verschillende mannen die haar met beloftes paaien en vervolgens in de steek laten, zodat ze het zelf moet zien te redden in haar krotwoning. (…) Nena raakt haar gezag over de twee compleet kwijt. Het meisje, Maiky, is daarentegen een toonbeeld van positivisme. Ze is thuis behulpzaam, krijgt de kans naar het MIL te gaan en naar de universiteit waar ze twee studies weet af te ronden. (…) Verhaallijnen lopen in de romans van Hart langs de lijnen van scherpe tegenstellingen en felle kleuren tussen positief en negatief, goed en slecht, zowel bij de personages als de omstandigheden waarin deze personages functioneren. Wie goed is, is goed; wie slecht, is totaal slecht. (…) Zo is het hele verhaal uiteindelijk op een tegenstelling gebouwd van negatief in de eerste helft naar een positieve wending in het tweede deel. De verteller maakt daarbij gebruik van een cursief gedrukte monologue intérieur als commentaar en overdenking. Een verkiezingswinst van de nieuwe politiek op de oude is het kroonstuk van deze wending. De roman besluit symbolisch op nieuwjaarsdag, waar de gouverneur een optimistische toespraak houdt. (…)

Lees hier en hier de gehele recensie
Meer over ‘Contrasten in kleur’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

Lezing over 100 jaar Nederland als buurland van Venezuela.

Op woensdag 29 januari 2025 geeft de Curaçaose auteur Eric de Brabander in Theater de Vaillant een lezing onder auspiciën van de Dutch Caribbean Book Club over de politieke geschiedenis van Venezuela gedurende de afgelopen 100 jaar, de invloed daarvan op de relatie met Curaçao en op de Venezolaanse en Curaçaose literatuur, vanaf Juan Vicente Gomez (zie de roman ‘Urbina’) tot Maduro. Het grootste buurland van het Koninkrijk der Nederlanden is Venezuela en niet Duitsland zoals door de meeste Nederlanders gedacht wordt. In de tijd van Simon Bolivar was het land , Gran Colombia, veel groter, totdat het zich opsplitste in Venezuela, Colombia en Equador. Vanaf die opsplitsing is het land onophoudelijk het toneel geweest van staatsgrepen, dictatoriale episodes, afgewisseld met democratische, getekend door nepotisme en corruptie. Op dit moment, met de dictator Nicolas Maduro aan de macht, is het niet veel anders. Het programma vermeldt ook een optreden van pianist Alexander Kraft van Ermel. Uitgeverij In de Knipscheer is aanwezig met een boekentafel met werk van o.a. Eric de Brabander. Na afloop kan werk van Eric de Brabander aangeschaft worden en signeert Eric de Brabander zijn boeken. Locatie Theater de Vaillant, Hobbemastraat 120, 2526 JS Den Haag. Inloop vanaf 19.00 uur, aanvang 19.30 uur. Kaarten en vooraf aanmelden via Eventbrite .

Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Venezuela in de boeken van Uitgeverij in de Knipscheer

«Zijn taal kon lachen, huilen, schreeuwen, spotten, schelden, schertsen, álles.» – Fred de Haas

Over Pierre Lauffer door Fred de Haas op Literatuurgeschiedenis.org, 13 november 2024:

(…) Pierre Lauffer (Curaçao, 22 augustus 1920 – Curaçao, 14 juni 1981) had onderwijs van uitstekend niveau genoten van de fraters. Pierre Lauffer en zijn vrienden leerden goed Nederlands spreken en schrijven. Pierre schreef gedichten in het Nederlands die hij aanvankelijk weggooide, maar later publiceerde in het tijdschrift De Stoep dat in de Tweede Wereldoorlog was opgericht door de kunstzinnige arts Chris Engels. Maar het tij zou binnen afzienbare tijd keren ten gunste van het Papiaments, al bleef er daarnaast een bloeiende Nederlandse literatuur  bestaan met schrijvers als  Boeli van Leeuwen, Tip Marugg en Cola Debrot. Pierre Lauffer en zijn vrienden  Jules de Palmen René de Rooy, die als pseudoniem voor hun groep de beginletters van hun naam kozen (Julio Perrenal), vonden dat er in de jaren 1940 alle reden was om een tegenwicht te bieden aan de overheersende Zuid-Amerikaanse, Amerikaanse en Nederlandse liedcultuur. Het was tijd om originele teksten te schrijven in het Papiaments en originele melodieën te creëren op Antilliaanse ritmes. Tegen het heersende klimaat in maakten ze een aantal leuke liedjes, waarvan de versregels rijmden. Pierre Lauffer was, overigens, geen voorstander van rijm. Hij was er zich (onbewust) van bewust dat het Papiaments zich niet zo goed leende voor rijm. Het hoorde niet bij de taal. Het Papiaments moest het hebben van melodie en ritme, de twee onmiskenbare steunpilaren van het Creoolse gedicht en lied! Hun creaties raakten echter in de vergetelheid totdat ze werden herontdekt in de jaren 1970. Ze werden vastgelegd in notenschrift door de Curaçaose musicus Julian Coco (1924-2013). (…) Lauffer ging door met het maken van gedichten in het Papiaments en Luis Daal, de grote verdediger van het Papiaments, stimuleerde hem om hiermee door te gaan. (…) Alles en iedereen op Curaçao inspireert de dichter: de dronkaard, die zijn vrijheid bezingt en wiens illusies gestalte krijgen als de rum hem in zijn borst brandt en de ongevoelige voorbijganger, die niet naar de boodschap van de zee wil luisteren… Alle emoties liggen voor ons vertolkt in de klanken van een taal die door Lauffer met een meesterhand werd gekneed. Zijn taal kon lachen, huilen, schreeuwen, spotten, schelden, schertsen, álles. (…)

Lees hier het artikel ‘Pierre Lauffer: Schrijver, dichter, minnaar van het Papiaments’
Meer over Pierre Lauffer bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Fred de Haas bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een gretig verteller, die zijn lezers steeds weer weet te boeien.» – Wim Rutgers

Over ‘Het Huis van de Dans’ van Chesley Rach op Literatuurgeschiedenis,  15 september 2024:

‘Het huis van de dans’ is vooral een romantisch familieverhaal met tegenstellingen als liefde en verstand, hart en hoofd, individualisme en gemeenschapszin, schijn en wezen, verwijdering en verzoening. De spanning tussen traditie en verandering, stad en platteland, kan eveneens als romantisch gezien worden. De onvermijdelijke modernisering op het eiland roept gevoelens van melancholie op, als de grootmoeder sterft en vervolgens de ouders en de hoofdpersonen sterven – eerst Eliza en helemaal aan het einde van de roman, ook Benedicto op zijn oude dag: “Bij de dansschool aangekomen zag hij een mooie jonge vrouw in een rode baljurk hem tegemoet komen. Ze strekte haar hand naar hem uit en glimlachte. Het was Eliza. Ze droeg de jurk van het feest waar ze voor het eerst samen dansten. Ze pakte zijn hand vast, de betoverende glimlach nog steeds op haar lippen. ‘Ik ben je komen halen, Bennie,’ zei ze.” (p. 262) Chesley Rach blijkt in zijn drie romans – hoewel heel verschillend van inhoud, thematiek en stijl – een gretig verteller, die zijn lezers steeds weer weet te boeien.

Luister naar ‘Aura’, de wals die een belangrijke rol speelt in ‘Het huis van de dans’ van Chesley Rach
Meer over ‘Het huis van de dans’
Kijk en luister hier naar interview met Chesey Rach
a href=”http://www.indeknipscheer.com/?s=chesley+rach”>Meer over Chesley Rach bij Uitgeverij In de Knipscheer

Joseph Hart – Contrasten in kleur. Roman

Joseph Hart
Contrasten in kleur
roman
Curaçao
gebrocheerd in omslag met flappen,
320 blz., € 24,50
ISBN 978-94-93368-18-7
NUR 301
eerste druk 2024

Met Contrasten in kleur voegt Joseph Hart een nieuwe roman toe aan zijn oeuvre van Curaçaose romans. Nena Sosaria is een alleenstaande moeder, die zich moet zien te redden met drie jonge kinderen. Zij weet maar ternauwernood het hoofd boven water te houden. Haar oudste twee zijn Nilo en Felis, de jongens van haar verongelukte man Néto. Zij hebben een vrij lichte huidskleur. Haar jongste kind kreeg ze met haar zwarte minnaar Chamon: haar dochter Maiky. Zij is donkerder, en wordt hierom voortdurend gepest door haar broers. Maiky is ijverig en intelligent, en zij ontwikkelt zich tot de steun en toeverlaat van haar moeder, een ware zegen.

De Curaçaose gemeenschap wordt echter geplaagd door een hoge werkloosheidsgraad, vooral onder de vele jongeren, en criminaliteit. Gezien die miserabele omstandigheden en het gebrek aan vooruitzichten laten ook de broers zich ertoe verleiden zich aan de sluiten bij jeugdbendes. Van deze ingrediënten maakt ‘Jopi’ Hart weer een geëngageerde roman over sociale wantoestanden in een Caraïbisch deel van ons koninkrijk. Lukt het Maiky het hoofd koel te houden en een uitweg uit die penibele situatie te vinden?

Joseph (Jopi) Hart, geboren op Bonaire (1940) en opgegroeid op Curaçao,  was docent Engels aan o.a. de Universiteit van de Nederlandse Antillen. Na zijn pensionering wijdt hij zich volledig aan het schrijven. Hij debuteert in 2000 als dichter met Entrega, een bundel in vier talen en als romancier in het Engels met de romans Election Dance (2006) en The Yard (2010).

Bij Uitgeverij In de Knipscheer verscheen in 2013 Verkiezingsdans, het Nederlandstalige origineel van Election Dance, en in 2015 Kruispunt. Gaat Verkiezingsdans over de structuur van de misdaad en de corruptie in de politiek, Kruispunt verhaalt over het agressieve gedrag van een jonge crimineel. In De wooncirkel (2017), de Nederlandse versie van The Yard, richt Joseph Hart zich op de geschiedenis van de slavernij.

Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

Eric de Brabander houdt Cola Debrotlezing

Zaterdagmiddag 28 september 2024 spreekt Eric de Brabander de negende Cola Debrot-lezing uit.

Eric de Brabander is schrijver, tandarts en wetenschappelijk onderzoeker op Curaçao. Hij schreef romans, verhalenbundels en kinderboeken. Zijn debuut ‘Het hiernamaals van Doña Lisa’ stond op de longlist van de Libris Literatuurprijs. In oktober 2023 verscheen zijn jongste roman getiteld ‘Urbina’, over de  Venezolaanse revolutionair Rafael Simón Urbina (1897-1950). Zijn lezing – met de titel ‘Het wij-zij denken, inclusie in ons koninkrijk’ zal gaan over tijdgebondenheid, locatiegebondenheid en de vergankelijkheid van ethische principes. Hij neemt daarbij racisme en intolerantie – de evergreens van de Nederlandse samenleving en haar voormalige koloniën in de West – onder de loep. Zijn stelling: ‘Als alle negatieve energie die in al de voorbije jaren gestoken werd in het haten van anderen, was omgezet in iets positiefs, dan verplaatsten wij ons allang in vliegende auto’s’. De schrijver zal reflecteren op de innige relatie tussen identiteit en de geldende gewoontes en deugden die moraliteit definiëren. ‘Zo voelt het voor een Caribische man die niet wit is maar de kleur heeft van bedorven melk,’ aldus De Brabander. Locatie: OBA Oosterdok | Oosterdokskade 143 | 1011 DL Amsterdam T: 020-5230900 | E: klantenservice@oba.nl  De lezing vindt plaats in het OBA Theater van 15.00 tot 16.00 uur. De toegang bedraagt € 7,50.

Bestel hier kaarten
Klik hier voor de boeken van Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer

Oda Blinder – Curaçao bij nacht. Gedichten

Oda Blinder
Curaçao bij nacht
gedichten
bezorgd door Klaas de Groot
Curaçao / Nederland
gebonden met stofomslag, 82 blz.,
€ 24,50
ISBN 978-94-93368-12-5
NUR 306
eerste druk 2024

Als ineens een bijzondere stem opklinkt, kan de toehoorder niets anders doen dan de oren spitsen. Dat gebeurde dan ook toen Henry Habibe een paar jaar geleden een audio cassette met poëzie afspeelde om de stem te laten horen van Maria Yolanda Corsen (Curaçao 10 november 1918 – 30 juli 1969). Of was het de stem van Oda Blinder? Onder dat pseudoniem publiceerde Corsen immers haar gedichten. Meer dan dertig gedichten las ze voor. Het luisteren was en is een groot genoegen, omdat het voorlezen grotendeels op een natuurlijke manier gebeurt, een declameertoon ontbreekt. Op een typoscript, bij de cassette gevoegd, staat dat de opnames in 1968 van een spoel op cassette zijn gezet. Dat gebeurde dus nog voor haar overlijden. Inmiddels is het gelukt om het geluid te digitaliseren en zo de gedichten eigentijds te laten horen. De stem leeft nog steeds, en de gedichten klinken. Een jaar voor haar dood kwam haar debuutbundel uit (1968): ‘brieven van een curaçaose blinde’ en andere gedichten. In 1973 publiceerde ze de bundel Incognito. In 1981 verscheen Verzamelde stilte, een uitgebreide keuze uit haar werk. De 35 voorgelezen gedichten uit de tijd van haar debuutbundel verschijnen hierbij voor het eerst in druk onder de titel Curaçao bij nacht.

Haar gedichten zag Blinder als simpel, en tegelijkertijd wist ze heel goed waartoe zij dichtte, zoals blijkt uit ‘Een handvol leegten’. Haar gedichten waren ook de neerslag van een strijd. Dat poëtische gevecht zorgde ervoor dat zij als eerste vrouw een belangrijke stem werd binnen de Nederlandstalige Curaçaose literatuur.

Een handvol leegten

geronnen moed
heb ik gevochten,
gezocht een
doelwit voor mijn
stollend bloed;
ik nam in trotse
wanhoop mee
een handvol leegten
als trofee.

Frank Martinus Arion: «‘Voor sommige dichters is elk gedicht dat zij schrijven, een hoogtepunt in hun leven; een hoogtepunt of een dieptepunt; in elk geval zijn de gevoelens, in hun poëzie tot expressie gebracht, óf zwart óf wit; (…). Deze dichters zingen of schreien; ze zijn een bron van lachende vreugde of ze dalen diep in de putten van verdriet. (…); de woorden krijgen óf de kracht van hamerslagen óf zij worden juichende tonen. Tot dit type dichters behoort naar mijn gevoel ook de Antilliaanse dichteres Oda Blinder.»

Curaçao bij nacht, nog aangevuld met het geïllustreerde prozagedicht ‘Wazig landschap’ en enkele in vertaling verschenen gedichten), is samengesteld en bezorgd door Klaas de Groot. Klaas de Groot (Leiden 1942) was in de jaren 80 van de vorige eeuw leraar Nederlands op Curaçao en Aruba. Hij publiceerde bij Uitgeverij In de Knipscheer de bloemlezingen Vaar naar de vuurtoren en Grenzenloos  en bezorgde voor deze uitgeverij samen met Aart G. Broek poëzie-uitgaven van Aletta Beaujon en Boeli van Leeuwen. Ook stelde hij  Because en andere gedichten van Carla van Leeuwen samen. Daarnaast schrijft hij regelmatig over met name Caraïbische literatuur in tijdschriften en op Caraïbisch Uitzicht.

Meer over Oda Blinder op deze site
Meer over Klaas de Groot bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Frank Martinus Arion op deze site
Meer over Henry Habibe op deze site

«Om een mooi verhaal te krijgen – en dat is ‘Urbina’ – is ook fantasie nodig, en daarover beschikt de schrijver in ruime mate.» – Adriaan Vermeulen

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander op Conserves Leessite, 3 augustus 2024:

Rond 1929 wonen er op Curaçao – what’s new – veel Venezolanen, legaal en illegaal. Vaak gevlucht voor het regime van Gómez. Veelal werken zij bij de raffinaderij, voor een schamel loontje. Een staking is niet ondenkbaar. Ook zou het eiland, dat was eerder gebeurd, kunnen gaan dienen als uitvalsbasis voor een bewapende beweging die Venezuela zou moeten verlossen van zijn wrede president. Henri Deterding heeft de Nederlandse regering hier diverse keren voor gewaarschuwd, (…) maar Nederland reageert lauw. En dan wordt het 8 juni 1929. Minstens honderd Spaanssprekende mannen luisteren naar de laatste instructies van Rafael Urbina, die 45 mannen aanwijst die in de laadbakken van vrachtwagens moeten plaatsnemen. De rest verdeelt hij over een groep die naar de olieraffinaderij gaat en een die zich verspreidt over strategische plekken in de stad. Het doelwit, Fort Amsterdam, waar wapens en geld te halen zijn, is in no time overmeesterd. Er vallen enkele doden en gewonden. De overvallers vluchten met het schip de Maracaibo naar Venezuela. (…)  Het is voor Nederland, officieel bevriend met Venezuela, een blamage. (…) De Brabander baseert zijn roman op feitelijke gebeurtenissen en personen. Maar om een mooi verhaal te krijgen – en dat is ‘Urbina’ – is ook fantasie nodig, en daarover beschikt de schrijver in ruime mate. Het genre is faction gaan heten: een mengeling van facts en fiction. ‘Urbina’ is een geslaagde en boeiende roman, alweer de zevende van de waarschijnlijk productiefste auteur van het eiland.

Lees hier verder
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij In de Knipscheer