Over ‘Verkiezingsdans’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, 10 april 2014:
In de drie delen van de meer dan vijfhonderd pagina’s tellende roman beschrijft de verteller het leven van de bevlogen docent Matthew die met een aantal vrienden een discussiegroep start, die het doel heeft de noodzakelijke politieke en sociale vernieuwing op het eiland door te voeren. (…) Op jonge leeftijd werd Matthew seksueel al ingewijd door de dienstmaagden, was hij zijns ondanks getuige van de wrange relatie die tussen zijn ouders bestond. Zijn vader was een incestueuze dronkaard die zijn dochter misbruikte en zijn vrouw in zijn delirische toestanden seksueel vernederde. Matthew haatte als een klein oedipusje zijn vader en hing aan zijn moeder, een afwijking waaraan hij op latere leeftijd nog bijna te gronde gaat omdat het hem nachten van demonische dromen bezorgt. (…) Die jeugdige haat-liefde bepaalt in sterke mate Matthews leven als volwassene in zijn huwelijk in Nederland en zijn relatie tot zowel zijn grote liefde voor de moeder van een van zijn leerlingen, tot hij eindelijk de ware liefde ontdekt. Aanvankelijk lijkt Matthew met zijn charismatische politieke stijl wel een superman, tot zijn traumatische ervaringen uit zijn jeugd zijn ondergang dreigen te worden, die hij echter door vriendschap en het vermogen echte liefde te geven en te ontvangen overwint.
Lees hier de recensie in de krant of hier als tekst
Meer over ‘Verkiezingsdans’
Tag: curaçao
Curaçao en Suriname kiezen bij Inktaap 2014 voor Ruth San A Jong
Op maandag 10 maart werd in Suriname De Inktaap 2014 afgesloten. SchoolTv filmde deze feestelijk dag. De Inktaap is de opvolger van de Jonge Gouden Uil, die uitgereikt werd van 1997 tot en met 2000. Voor de Jonge Gouden Uil lazen jongeren de boeken die waren genomineerd voor de literaire prijs De Gouden Uil en kozen daaruit hun winnaar. Sinds 2002 gaat de wedstrijd bij De Inktaap tussen de winnaars van de drie ‘grote’ literaire prijzen in het Nederlandse taalgebied. Deze drie grote prijzen zijn: de Gouden Boekenuil, de AKO Literatuurprijs en de Libris Literatuur Prijs. Aanvankelijk waren de deelnemers alleen afkomstig van Nederlandse en Vlaamse scholen. Gaandeweg zijn ook scholen uit Suriname en Curaçao gaan meedoen aan deze jurywedstrijd voor jongeren. Met ingang van De Inktaap 2014, de dertiende editie van deze literaire prijs, is er ook een nominatie vanuit het Nederlandstalige Caraïbische gebied en zijn er dus vier boeken die kans maken op De Inktaap. De Surinaamse schrijfster Ruth San A Jong was met haar prozadebuut ‘De laatste parade’ de eerste Caribische genomineerde.
Kijk hier naar de Inktaapafsluiting op Curaçao op 14 maart 2014
Meer over ‘De laatste parade’
«Wat een heerlijk boek heb ik gelezen!» – Helma Ketelaar
Over ‘De rode appel’ van Giselle Ecury op Damespraatjes.nl, 24 maart 2014:
‘De rode appel’, het nieuwe boek van Giselle Ecury, moest me even veroveren. (…) Die tijd kun je het boek geven, want het verhaal geeft je heel veel terug. (…) De invoelbaarheid wordt vergroot doordat ook in dit boek Giselle Ecury je het verhaal bijna persoonlijk vertelt. Dat maakt dat het verhaal je steeds meer pakt en onder je huid kruipt. (…) Kortom: wat mij betreft is ‘De rode appel’ van Giselle Ecury een ware aanrader.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De rode appel’
Meer over Giselle Ecury
«Ronny Lobo speelt met de lezer die keer op keer wordt verrast.» – Ezra de Haan
Over ‘Bouwen op drijfzand’ van Ronny Lobo op Literatuurplein, 11 maart 2014:
Ronny Lobo, een met de Cola Debrotprijs onderscheiden architect, schreef een roman waarin zijn beroep een belangrijke rol speelt. (…) Jaloezie en achterdocht nemen steeds grotere vormen aan in een driehoeksverhouding waarvan vele andere spelers in dit boek niet eens op de hoogte zijn. Het noodlot kan niet uitblijven. En dat gebeurt ook, echter op een heel andere wijze dan de lezer dacht. Ronny Lobo speelt niet alleen een spel met zijn personages maar ook met de lezer die keer op keer wordt verrast. (…) Bonaire en Curaçao zorgen voor droomlocaties die Lobo met verve tot leven wekt. (…) Naarmate het boek vordert stapelen de wendingen en verrassingen zich op. Er is sprake van bedrog, ontrouw en er vallen zelfs doden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bouwen op drijfzand’
«De spannend geschreven roman ‘Verkiezingsdans’ van Jopi Hart is een regelrechte aanklacht tegen de politiek op Curaçao.» – Jeannette van Ditzhuijzen
Over ‘Verkiezingsdans’ van Joseph Hart in Ñapa (Amigoe), 30 november 2013:
De beschrijvingen in de roman van troosteloze gezinnen en drugskoeriers in arme buurten zijn gebaseerd op Harts ervaringen in het onderwijs. Hij was jarenlang docent Engels aan het Radulphus College. Net als Matthew Bartels in ‘Verkiezingsdans’ hoorde hij op ouderavonden het nodige over de soms schrijnende thuissituaties van zijn leerlingen.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Verkiezingsdans’
Meer over Jeannette van Ditzhuijzen
«Volmaakte eenvoudige poëzie, waarom is die zo zeldzaam?» – Levity Peters
Over ‘Een droom die ik heb’ van Nydia Ecury op MeanderMagazine, 18 februari 2014:
Het wonderlijkste van de poëzie van Nydia Ecury is dat je haar kunt blijven lezen; ze bevat blijkbaar dat mysterieuze aspect dat je keer op keer tot je wilt nemen, ook al ken je de gedichten van buiten. Het is, om Nijhoff te parafraseren, alsof je meer leest dan er staat. (…) Zulke volmaakte, eenvoudige poëzie, in die volgorde: volmaakte eenvoudige poëzie, waarom is die zo zeldzaam? Omdat zulke poëzie niet gemaakt wordt, maar geboren. Nydia Ecury had haar hart op de tong, en de taal leefde in haar hart; anders kan ik het levende van haar gedichten niet verklaren. Behalve met nog iets: Liefde. Wat mij het meeste raakt is de warmte waarmee elk gedicht geladen is. Ook het verdrietigste. Het zijn de gedichten van een vrouw die sterk genoeg was om haar zwakheid te kunnen blootgeven; dat gaat verder dan aanvaarden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Een droom die ik heb’
«Je kunt ‘De supermarkt van Vieira’ alleen een Antilliaanse roman noemen omdat de auteur een Curaçaoënaar is.» – Hans van der Heijde
Over ‘De supermarkt van Vieira’ van Eric de Brabander in Leeuwarder Courant, 14 februari 2014:
De Brabander ontrukt met deze roman de geschiedenis van die scheepskaping aan de vergetelheid. Maar die mag dan het aangrijpingspunt zijn voor het in een sobere stijl geschreven verhaal, hoofdthema is het steeds aanwezige, maar zelden expliciet benoemde schuldgevoel van João. Over het in de steek hebben gelaten van zijn vrouw en kind, over zijn betrokkenheid als jonge soldaat bij de ongelukkige dood van een dwangarbeider in Angola, toen nog een Portugese kolonie, en over de kaping zelf, waar een scheepsofficier bij omkwam, en die wel opzien baarde, maar de Portugese dictatuur niet aan het wankelen bracht.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De supermarkt van Vieira’
,
«De slavernij heeft Janny de Heer altijd beziggehouden.» – Marja Berk
Over ‘Gentleman in slavernij’ van Janny de Heer in Ñapa Literatuur (Amigoe), zaterdag 8 februari 2014:
De schrijfstijl van Janny de Heer is prettig, direct en helder. (…) Janny de Heer is van mening dat het verhaal van de slavernij een gezamenlijke geschiedenis is. “Het was een maatschappij waarin blank en zwart samen opgroeiden. Zowel blanke als zwarte kinderen die tijdens de slavernij werden geboren, wisten niet beter. Dat is enerzijds uiteraard triest, aan de andere kant wel de realiteit waar je je ogen niet voor dient te sluiten.” Eigenlijk heeft die slavernij De Heer altijd beziggehouden. “Ik heb zelf vier jaar op Curaçao gewoond en raakte steeds meer geïnteresseerd in die periode. Zo ontstond ‘Landskinderen van Curaçao’. (…) Ik ben veel in Suriname geweest en heb een diepe liefde voor dat land ontwikkeld. (…) ‘Gentleman in slavernij’ is voor een deel fictie, maar gebaseerd op het leven van Johann Dieterich Horst. Ik heb heel veel research gedaan, ben er jaren mee bezig geweest maar ben tevreden met het eindresultaat.”
Lees hier het interview
Meer over Janny de Heer
«Lobo heeft een prettige manier van vertellen.» – Ko van Geemert
Over ‘Bouwen op drijfzand’ van Ronny Lobo in Parbode, jaargang 8 nr. 94, februari 2014:
De succesvolle Curaçaose architect Kenzo Schmidt ontwerpt gelijktijdig een huis op Curaçao voor een Hollands echtpaar uit Mexico en voor een nog ongetrouwd stel op Bonaire. Schmidt raakt betrokken bij het leven van deze mensen, een betrokkenheid die hem niet in de kouwe kleren gaat zitten. (…) Lobo heeft een prettige manier van vertellen, het verhaal gaat over invoelbare relationele problemen en op zichzelf is het interessant om eens een roman te lezen die zich in de wereld afspeelt van het bouwen en inrichten van huizen. Collega-schrijver Eric de Brabander sprak in zijn recensie van het boek (in het Antilliaans Dagblad, 14 september 2013) over een sympathiek debuut. Dat is naar mijn oordeel een juiste typering.
«Het levert literatuur op van hoge kwaliteit.» – Peter de Rijk
Over ‘De supermarkt van Vieira’ van Eric de Brabander op Antilliaans Dagblad, 1 februari 2014:
Eric de Brabander maakt in dit boek dankbaar gebruik van een waar gebeurd verhaal, dat van kaping van het Portugese passagiersschip de Santa Maria in 1961. Maar zijn roman gaat verder dan die kaping. Eric de Brabander bedacht de gevolgen voor hen die meededen aan die kaping, mensen zoals João Vieira. (…) Het verhaal start in 1951, in Angola, in het Afrika van Portugal. We maken kennis met João Vieira die op dat moment nog in dienst van het leger is. Hij wordt een moordenaar tot zijn eigen verbijstering, en die van de lezer die amper twee bladzijden gelezen heeft. (…) Zijn familie kwam pas vijftig jaar na de beruchte kaping achter zijn verblijfplaats en wat er van hem was geworden…
Lees hier de recensie in Antilliaans Dagblad (blz. 16 en blz. 17)
Meer over ‘De supermarkt van Vieira’
Meer over Eric de Brabander