«Een architect bouwt niet, hij verwezenlijkt dromen.» – Otti Thomas

VoorplatDrijfzand1KleinOver ‘Bouwen op drijfzand’ van Ronny Lobo in Ñapa / Amigoe, 18 januari 2014:
Het verhaal heeft veel vaart, want het is grotendeels opgebouwd uit de contacten die Kenzo als vertellende ik-persoon heeft met zijn opdrachtgevers. De keuze voor een ik-persoon werkt vooral goed als Lobo zijn hoofdpersoon zijn liefde voor de architectuur en de natuur laat delen. (…) Waar deze fragmenten het hoofdpersonage tot leven wekken, zijn het de dialogen die de andere personages tot mensen van vlees en bloed maken, aangevuld met de gedachten en gevoelens die Kenzo vervolgens met de lezer deelt. Het kost de lezer weinig moeite om zich in te beelden hoe beide huizen langzaam realiteit worden.

Lees hier en hier de recensie in Antilliaans Dagblad

Meer over Bouwen op drijfzand

«Gloedvolle beschrijvingen, een belangwekkend boek.» – Guus Bauer

VoorplatSupermarktKlein72Over ‘De supermarkt van Vieira’ van Eric de Brabander op Literatuurplein.nl, 17 januari 2014:
De Antilliaanse schrijver Eric de Brabander (1957) zag als kind elke zes weken het ‘statige, enorme marinegrijze gevaarte’ de MS Santa Maria, varend onder Portugese vlag, de haven van Willemstad op Curaçao binnenvaren. En wanneer het schip dan aangemeerd lag, genoot de jonge romanticus vooral van de oplichtende patrijspoorten in de avond en de chique geklede mensen die de loopplanken op en af liepen. (…) In 1961 werd het, nog maar net uit de Annabaai in Willemstad vertrokken, gekaapt door vrijheidsstrijders die een einde wilden maken aan de dictaturen op het Iberische schiereiland. Het repressieve beleid van zowel Franco als Salazar had tot enorme economische malaise geleid. Veel Portugezen vluchtten naar Zuid-Amerika, veelal naar Curaçao.

Lees hier de recensie

Meer over ‘De supermarkt van Vieira’

«Voor het eerst de krijgt kaping van de Santa Maria achtergrond.» – Guus Bauer

VoorplatSupermarktKlein72Over ‘De supermarkt van Vieira’ van Eric de Brabander op Literair weblog Tzum, 16 januari 2014:
De roman opent met de soldaat João Vieira die in 1951 in de Portugese kolonie Angola een groep inlanders moet bewaken die ‘vrijwillig’ voor de overheerser aan het werk zijn. Wanneer een neger de barre omstandigheden niet meer aankan en een steen oppakt tegen João, schiet deze hem dood, eigenlijk geheel en al tegen zijn inborst. Daar wordt zogezegd de basis gelegd voor de vrijheidsdrang van João. Het fascistische bewind van Oliveira Salazar werd voor een groot deel gefinancierd met het geld dat in Angola werd ‘verdiend’ en de jonge soldaat heeft geen zin om te moeten afleren om mens te zijn. (…) Vervolgens switcht De Brabander in uptempo van de tewaterlating van de Santa Maria in Antwerpen in 1953, naar zoon Fransisco op Curaçao in 2011 en terug naar het Angola van 1951 en daarna naar de feitelijke kaping, operatie Dulcinea gedoopt, in 1961. Dan raakt De Brabander tot de kern van de roman. Het leven van João na de kaping. Hij kan niet terug naar zijn vrouw en jonge kind op Curaçao en verkrijgt asiel in Brazilië. Het uptempo van de kaping verwordt langzaam tot dat van ‘sitting on the dock of the bay, watching the time go away.’
Lees hier de recensie
Meer over ‘De supermarkt van Vieira’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij in de Knipscheer

«Haar plezier in taal, haar taalspel werkt aanstekelijk .» – Jeroen Heuvel

VoorplatRodeAppel75dpiKleinOver ‘De rode appel’ van Giselle Ecury in Antilliaans Dagblad, 11 januari 2014:
Giselle Ecury houdt van letters, woorden, zinnen, taal. Haar plezier in taal, haar taalspel werkt aanstekelijk op de lezer. (…) Het hoofdthema van ‘De rode appel’ is de problematiek die zich kan voordoen tussen ouders en kinderen. “Wat máákt iemand in wezen tot een vader, een moeder? Het feit dat je het kind verwekt, dat je het draagt en baart, of is het opvoeden belangrijker?” (p 431). (…) Aan het eind van deze ontwikkelingsroman is over het proces dat leven heet en dat vanuit de werkkamer van de hoofdfiguur op pagina 20 in gang was gezet, nagedacht, is er vrede gevonden. (…) Met ‘De rode appel’, haar derde roman, heeft Giselle Ecury zich stevig van een topplaats in de literatuur van Nederland en Aruba en Curaçao verzekerd.

Lees hier de recensie

Meer over ‘De rode appel’

«Heden en verleden lopen erg mooi door elkaar.» – Anja Schuller

VoorplatRodeAppel75dpiKleinOver ‘De rode appel’ van Giselle Ecury op Boekenwurm en Pleeg, 10 januari 2014:
Het boek begint met een telefoongesprek tussen Elisabeth en Nick. Elisabeth is een vrouw van middelbare leeftijd. Toen ze nog jong was heeft ze als au-pair in Frankrijk gewerkt. (…) Nick realiseert zich al tijdens het telefoongesprek dat in haar leven niet alles is opgelost. (…) Heden en verleden lopen erg mooi door elkaar. De spanning wordt heel goed opgebouwd.

Lees hier de bespreking

Meer over ‘De rode appel’

«Een strenge en imponerende keuze.» – Wim Rutgers

Opmaak 1Over ‘Een droom die ik heb’ van Nydia Ecury in Antilliaans Dagblad, 4 januari 2014:
Een leven en streven tegen middelmatigheid, compromisloos en vol idealisme, maar tegelijkertijd in het besef dat het onbereikbaar is als een ‘droom die ik heb’. Zo blijkt de titel van deze publicatie bijzonder goed gekozen. (…) Vanaf het eerste ooit geschreven gedicht ‘Sekura’ van 1957 kenmerkt de poëzie van Nydia Ecury zich door ironische speelsheid maar vooral ernst, door blijdschap maar ook en vooral teleurstelling én verdriet, door idealisme én mislukking, door menselijke relaties in het algemeen, maar ook het persoonlijke familieverleden én de verre historie van slavernij, zoals in ‘Het bezoek’ met zijn slotverzen: “het bloed dat een zusterschap terugeiste / die aanving / in het ruim van een slavenschip / heel lang geleden…”

Lees hier de recensie

Meer over ‘Een droom die ik heb’

«Kleinschalige openbaring.» – Max Arian

VoorplatSlaaf75Over de opera ‘Katibu di shon / Slaaf en meester’ naar een boek van Carel de Haseth in De Groene Amsterdammer, 24 december 2013:
Maar er waren ook kleinschaliger openbaringen. Sopraan Tania Kross nam het initiatief voor de Antilliaanse slavernijopera ‘Katibu di shon / Slaaf en meester’ naar een boek van Carel de Haseth en met swingende muziek van Randal Corsen. Het project werd geadopteerd door de Nationale Reisopera en gaat nu ook naar de Antillen.

Lees hier het artikel

Meer over ‘Katibu di shon / Slaaf en meester’

«De taal is eenvoudig en hij weet beeldend te schrijven.» – Jerry Dewnarain

VoorplatDrijfzand1KleinOver ‘Bouwen op drijfzand’ van Ronny Lobo in De Ware Tijd Literair, zaterdag 21 december 2013:
Al op de eerste bladzijde geeft de schrijver veel informatie prijs. Zo zijn er drie personages: de hoofdpersoon Karin, haar echtgenoot Roy en de architect Kenzo. Ook wordt meegedeeld dat Karin ooit binnenhuisarchitectuur heeft gestudeerd. De informatie is belangrijk voor de lezer, wekt de nieuwsgierigheid om door te lezen. Lobo slaagt hierin, want het boek leest makkelijk weg. De taal is eenvoudig en hij weet beeldend te schrijven. Met dit boek licht de schrijver-architect een tipje van de sluier op uit het leven van een geslaagde architect. Bovendien is het de schrijver gelukt om in de psyche van de mens (de personages) te kruipen en hun zwakheden bloot te leggen, vooral dat roem en rijkdom geenszins gelukkig maken.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Bouwen op drijfzand’

«De scheidslijn tussen liefde en lust is dun.»

VoorplatRodeAppel75dpiKleinGiselle Ecury in een interview met Damespraatjes.nl n.a.v. ‘De rode appel’, 20 december 2013:
“Aan het einde van een prozacursus moedigde de lerares me met klem aan vooral dóór te gaan met schrijven. Dat was de dichteres Anneke Reitsma, o.a. Neerlandicus, Ida Gerhardt deskundige, oprichter en docent van de Stichting Taal en Letteren. Niet zomaar iemand dus. Ze was zó goed in taal en zo direct en eerlijk in haar kritiek. Als zo iemand jou vervolgens aanmoedigt door te gaan, dan moet je het wel geloven. Zo is Erfdeel ontstaan op basis van vier A4tjes. (…) Als lerares Gezondheidskunde op een plattelandsschool voor meisjes zag ik, dat de tijd had stilgestaan. Ik denk, dat een minder goed verlopen eerste seksuele escapade nog steeds veel impact kan hebben. De scheidslijn tussen liefde en lust is dun. Het onderwerp is nog steeds actueel, ja, al zijn pubers vele malen beter voorbereid.”

Lees hier het hele interview

Meer over ‘De rode appel’

«Zeer de moeite waard.» – C.H. Gajadin

Opmaak 1Over ‘Een droom die ik heb’ van Nydia Ecury voor NBD/Biblion, 17 december 2013:
Voor deze tweetalige bloemlezing werd een selectie gemaakt uit zes bundels geschreven in het Papiaments van de Antilliaanse toneelregisseur, cabaretier en dichteres (1926-2012). … Het ritme van het tropische eiland, een zekere gelatenheid, de hitte, het grote verlangen vormen de onderstroom in Nydia Ecury’s fraaie gedichten.

Lees hier de recensie

Meer over Nydia Ecury