Dansen/Baliamentu – Uitgeverij In de Knipscheer

«Het zijn telkens zéér mooie gedichten.» – André Oyen

Over ‘Mijn lief mijn leed’ van Clyde R. Lo A Njoe op Iedereenleest.be, 12 juni 2015:
Het zijn telkens zéér mooie gedichten waar flarden van bekende liederen in verweven zitten. Een prachtig voorbeeld hiervan is Een tijdloos lied waarin zinnen van La vie en rose van Edith Piaff in terug te vinden zijn. (…) Een juweeltje dat de kunst en het heimwee der jaren verzameld heeft. Uit ‘Ode aan de dode dichter’:

Die meedogenloze plaag sloop in je lijf als een dief
en jij liet ons verzen na – soms geheel uit het gareel –
met ook wel een bezinning op de dingen om ons heen.
Ne me quitte pas, ‘laat me niet alleen’,
wordt nooit meer door jou voor het voetlicht gebracht.

Lees hier en hier de vermelding
Meer over ‘Mijn lief mijn leed’
Meer over Clyde Lo A Njoe bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Er valt qua vorm en inhoud heel wat te beleven.» – Wim Rutgers

Over ‘Mijn lief mijn leed’ van Clyde R. Lo A Njoe in Antilliaans Dagblad, 4 juni 2015:
Poëzie is in zijn voordracht klank en beeld op papier (…) De vernieuwing in ‘Mijn lief mijn leed’ zit in de verwerking van bekende liederen van diverse componisten en zangers waarvan betekenisvolle fragmenten de thematische kracht van de gedichten versterken. Deze opgenomen songs vormen zo een essentieel onderdeel van het gedicht. De dichter maakt de balans van zijn leven op in zijn poëzie, terwijl hij tegelijkertijd in en door zijn dichtwerk leeft: dichten is leven, leven is dichten. (…) Er valt qua vorm en inhoud heel wat te beleven aan dit openingsgedicht dat op een eerste blik nogal eenvoudig aandoet. De dichter gebruikt op het eerste oog eenvoudige woorden, maar een nauwkeuriger blik toont de zorgvuldige compositie met stijlverschijnselen als antithese, synesthesie en chiasme bijvoorbeeld. Het parlandokarakter wordt gestructureerd door alliteraties en het gebruik van een gevarieerd rijm met afwisseling van binnenrijm en een eindrijm dat verspringt en omarmt. (…) Clyde Lo A Njoe eigent zich in deze bundel de wereldliteratuur ofte wel de wereld van de literatuur toe en maakt die tot verkenning van zijn eigen creativiteit, waardoor hij het mondiale karakter van wat literatuur voor hem is in het in lokale context gegronde persoonlijke integreert. (…) In de gedichten resoneren leven en dichten als onlosmakelijk met elkaar verbonden, lichtvoetig verwoord maar ernstig. (…) Een bundel om te lezen en te luisteren, een bundel om te hebben!
Zie hier de recensie in Antilliaans Dagblad
Lees hier de recensie in word
Meer over ‘Mijn lief mijn leed’
Meer over Clyde Lo A Njoe bij Uitgeverij In de Knipscheer

«En in Perdu bleek hij dus ook een voordrachtskunstenaar.» – Klaas de Groot

Over Clyde Lo A Njoe met ‘Mijn lief mijn leed’ in Theater Perdu op Caraïbisch Uitzicht, 7 maart 2015:
Zondag 22 februari was er een bijzondere poëziemiddag in Theater Perdu aan de Kloveniersburgwal in Amsterdam. Het komt vaker voor dat dichters hun werk combineren met muziek, maar het optreden van Lo A Njoe was een nieuwe manier om beide kunstvormen te combineren. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ook de dans aan bod kwam. Tijdens het optreden kon je zien dat de dichter moeite had om zijn danslust te beheersen en af en toe kon hij die drang niet bedwingen. (…) De stem van Lo A Njoe paste uitstekend in deze mengvorm van muzikale en verbale klanken. Door een onnadrukkelijke dictie en goede verstaanbaarheid was het duidelijk dat er in de dichter ook een voordrachtskunstenaar aanwezig is. (…) Muziek, woorden, beelden, dat zijn de drie motoren van het werk van Lo A Njoe. En in Perdu bleek hij dus ook een voordrachtskunstenaar.
Lees hier het artikel
Meer over Clyde R. Lo A Njoe bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Zoals het in Dansen/Baliamentu gaat om de dans, zo speelt de muziek in Mijn lief mijn leed een grote rol.» – Klaas de Groot

Poëzie-performance van Clyde R. Lo A Njoe op zondag 22 februari 2015 in Perdu Amsterdam:
De beeldend kunstenaar en dichter Clyde Roël Lo A Njoe (Aruba 1948) publiceerde in 1982 de bundel Dansen / Baliamentu bij In de Knipscheer te Haarlem. Twee jaar later werkt hij mee aan Doodwerf, uitgegeven door de Kofschip-Kring (Hilversum/Brussel). Zijn derde publicatie heet Echolood en dateert van 1989. Deze bundel werd verzorgd door Kwadraat in Utrecht. (…) Gelet op de jaren van uitgave kan men zeggen dat Lo A Njoe wel erg lang niets van zich heeft laten horen. Daar komt nu gelukkig een eind aan en wel op twee manieren. Binnen afzienbare tijd zal Uitgeverij In de Knipscheer een nieuwe bundel op de markt brengen en op zondag 22 februari 2015 zal Lo A Njoe in verband hiermee een optreden verzorgen in Theater Perdu, Kloveniersburgwal 86 in Amsterdam. Interessant is dat de nieuwe bundeling, met de werktitel Mijn lief mijn leed, verwant schijnt aan het debuut uit 1982 Dansen / Baliamentu. Het gaat weer om grote en soms brede gedichten die geregeld dicht bij een vertelling liggen. En zoals het in de eerste bundel lijkt te gaan om de dans: de meeste gedichten hebben een dans in de titel: tarantella, salsa, bolero; zo speelt de muziek in Mijn lief mijn leed een grote rol. Maar de dichter heeft de muziek via delen van teksten bij die muziek sterker geïntegreerd in zijn werk. Van Otis Redding tot L’amour de moy, van smartlap tot het volkslied van Aruba en een volksliedje uit Suriname. Het laatste komt te voorschijn in een gedicht dat vernoemd is naar de rivier de Tapahoni. De gedichten worden niet alleen door de muziek verbonden. De woorden lief en leed komen ook vaak terug en gaan daardoor als refrein werken.
Datum: zondag 22 februari, 15.oo uur, zaal open 14.30 uur, toegang € 5,00
Locatie: Perdu, Kloveniersburgwal 86, Amsterdam.
Lees hier het artikel van Klaas de Groot
Meer over Clyde R. Lo A Njoe
Meer over Dansen / Baliamentu

Clyde Lo-A-Njoe– Dansen/Baliamentu. Gedichten en grafiek

CLYDE LO-A-NJOE
Dansen/Baliamentu
Nederland, Aruba
Gedichten. Tweetalig Nederlands-Papiamentu
Gebrocheerd, 104 blz., incl. 8 blz. grafiek in 4-kleuren
1982
ISBN 90-6265-058-9
Uitverkocht

Clyde Roël Lo-A-Njoe (1948) werd geboren te Santa Cruz, Aruba. Na zijn opleiding tot tekenaar-schilder werkte, woonde en reisde hij in vele landen van Europa en Azië. Uit zijn recente grote exposities in het Caribisch gebied (1981), op de Hannover Messe (1982, als enig exposerend beeldend kunstenaar), en in ‘t Speelhuis, Helmond (eveneens 1982) blijkt hoe hij met grote trefzekerheid een volstrekt eigen grafische uitdrukkingswijze bereikt, steeds meer teruggebracht tot geometrische en kinetische concepten; een artistiek proces waarmee hij steeds meer internationale erkenning vindt. Proeven van zijn nieuwste grafisch werk zijn als illustraties opgenomen in Dansen/Baliamentu, zijn eerste dichtbundel.
Deze gedichten, ontstaan tijdens zijn omzwervingen door de Oude Wereld, en onmiskenbaar producten van een beeldend kunstenaar, zijn echter oneindig meer dan uitvloeisels van het grafisch werk. In effectieve beelden en klanken, verwijzend naar dans en muziek als nog absoluter en nog lichamelijker kunstvormen dan grafiek of taal, zoekt de kunstenaar zichzelf tussen dodendansen, ballroom-geschuifel en wervelende Caribische ritmen en geeft hij, zichzelf, eenmaal gevonden, weer prijs, aan anderen of aan ‘de doordringende helderheid van de duisternis’ (A Capella)

Luis H. Daal (1919-1997) heeft zich zijn hele leven gewijd aan de emancipatie en consolidatie van het Papiamentu. Hij deed dat als journalist (onder meer als hoofdredacteur van La Prensa, 1947-1950), als filoloog (als romanist en nederlandist had hij met zijn spellingsvoorstellen voor het Papiamentu grote invloed), als uiterst productief vertaler, als dichter (Kosecha di Maloa, 1963; KuAwa naWowo, 1971; Sinfonia di Speransa, 1975; en de verzamelbundel Te Juister Stonde/Na Ora Oradu, 1976), en sinds 1975 ook als hoofd van de afdeling Kulturele Zaken van het Kabinet van de gevolmachtigde minister van de Nederlandse Antillen, Den Haag.
De dichter van Dansen/ Baliamentu kon zich geen groter compliment wensen dan dat Luis Daal bereid bleek deze in het Nederlands geschreven gedichten te herscheppen in hun beider moedertaal. De precisie en de poëtische kracht waarmee de vertaler zich van zijn zelfopgelegde taak gekweten heeft, maken Dansen/ Baliamentu tot een authentieke bijdrage aan de Antilliaanse literatuur.