Première korte film over ‘Het leven is snel genoeg’ op boekpresentatie

Op vrijdagavond 8 december 2023 presenteerde Uitgeverij In de Knipscheer in de Haarlemse Pletterij een van haar recent uitgebrachte boeken, te weten de dubbelnovelle ‘Het leven is snel genoeg’ van Hein van der Hoeven, de in Haarlem geboren oud-diplomaat. Én van Diederik Gerlach wiens schilderijen een prominente plaats hebben in het boek. Sterker nog: zonder die schilderijen zou het boek niet geschreven zijn: geen illustraties bij de verhalen, maar verhalen bij de ‘plaatjes’. De vorige roman van Hein van der Hoeven, ‘Jongen met rood vestover een in de oorlog geroofd schilderij van Frans Hals, speelt dan ook in deze contreien en heeft mede daarom  een omslag van de Haarlemse kunstenaar Eric J. Coolen. Uitgeverijredacteur Peter de Rijk praatte met beide auteurs door over hun boek en samenwerking, mogelijk een unicum in de Nederlandse literatuur. Ezra de Haan schreef voor deze gelegenheid een recensie en fotograaf en videomaker Eric de Vries maakte er een  korte film over die deze avond in première ging en met applaus ontvangen werd.

Kijk hier naar de presentatie
Lees hier de recensie van Ezra de Haan
Kijk hier naar de film van Eric de Vries
Meer over ‘Het leven is snel genoeg’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Diederik Gerlach bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Eric de Vries op deze site
Meer over Ezra de Haan op deze site

«Geen detail verwaarloosd.» – Bert Vuijsje

CoverHinzeDef2.inddOver ‘Chris Hinze – een biografie’ van Kees Ruys in Jazzism (‘Vivat Chris Hinze’ in rubriek Bebop Business), mei 2016:
Hoeveel Nederlandse musici worden geëerd met een biografie van 600 pagina’s? Boy Edgar moest het vorig jaar doen met 256 bladzijden. De loopbaan van John Engels werd door Jeroen de Valk in 224 pagina’s beschreven. Mijn eigen levensverhaal van Rita Reys beperkte zich tot 216 bladzijden. En zelfs de eerste 75 jaar van het veelbewogen leven van Hans Dulfer vulden niet meer dan 400 pagina’s.
Dat alles valt geheel in het niet bij de recente biografie van fluitist/componist/pianist Chris Hinze: 608 bladzijden op groot formaat (verschenen bij uitgeverij In de Knipscheer). De auteur Kees Ruys lijkt geen detail te hebben verwaarloosd. (…) De slotmonoloog van het boek is een beknopt credo. (…) ‘Maar als ik in mijn leven één ding heb gedaan, is het muziek maken zoals ik dat heb willen doen, met mensen die ik goed en prettig vond. Hoe die muziek genoemd wordt, interesseert me niet. Jazz, fusion, barok, wereldmuziek… give it a name.’ (…) De jazzcritici, onder wie ik, die zoveel bewondering hadden geuit voor The Present Is Past hadden aanzienlijk minder waardering voor Hinzes barok/jazz, en dat wordt in de biografie breed uitgemeten. (…) Ook bijvoorbeeld Dave Brubeck en Herbie Hancock verkochten gigantische stapels platen, maar bleven zich mateloos opwinden over het handjevol critici dat in jazzbladen met uiterst geringe oplage ongunstig over hun muziek oordeelde.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Chris Hinze. Een biografie’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer