Tag: De donkere kamer

Over ‘De donkere kamer’ van Aly Freije en Annemarie van Buuren op  Elders literair, 4 november 2023:

(…) Licht en donker lijken ideale woorden om Freijes poëzie te omschrijven. Soms is ze lichtvoetig, dan weer zwaar als naderend onweer. Maar altijd is er het feest van de taal, nauwkeurig gekozen en exact geplaatst. (…) Freije schrijft poëzie waarvan je de regels koestert. Neem: ‘Een vis leunt tegen het riet’, een regel zo leuk, zo lief en wellicht zelfs juist… Of is speels een betere omschrijving? Heerlijk en grappig is ‘Met bezwaarde vleugels/ sopt de engel de duinen in’. Een magisch wezen durven te omschrijven als een verzopen kat, daarvoor moet je bij Freije zijn. (…) Tussen de gedichten zijn er rustmomenten: de foto’s van Annemarie van Buuren, momentopnamen die licht te pakken hebben genomen. Ze staan volledig op zichzelf, zijn allesbehalve een illustratie van de poëzie, maar vormen er een mooie eenheid mee. Dromerig komen ze over, vragen soms om interpretatie. Mogelijk is puur genieten nog het verstandigste als je ze bekijkt. (…) De afdeling ‘Grondoefeningen’ beviel mij nog het meest van ‘De donkere kamer’, mogelijk omdat dit wederom beschrijvingen zijn van het ontluikende meisje, een thema waarvan Aly Freije de meester is. (…) Hier lezen we poëzie die ‘schoon’ is, volgens het Vlaamse begrip, hier toont zich een dichter die diepgaat en de taal eindelijk eens zijn werk laat doen. Ik word er stil van als ik dit soort gedichten lees. (…) Met ‘De donkere kamer’ heeft Aly Freije heerlijke poëzie aan de Nederlandse literatuur toegevoegd.

Lees hier de recensie op Elders literair
Lees hier de onverkorte recensie ‘Het geheugen vormt een requiem’
Meer over ‘De donkere kamer’
Meer over Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Annemarie van Buuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘De donkere kamer’ van Aly Freije en Annemarie van Buuren in Dagblad van het Noorden, 26 oktober 2023:

Een selfie maken valt niet meer weg te denken uit onze digitale cultuur. Je pakt je mobiel, je gezicht kijkt naar het scherm en hupsakee, daar sta je dan midden in je eigen foto. Het is een snelle manier van een foto maken en het gaat om niks anders dan jezelf laten zien. Wie de nieuwe dichtbundel ‘De donkere kamer’ van Aly Freije (Veelerveen, 1944) ter hand neemt, ontdekt dat er andere manieren zijn om te laten zien wie je bent. Samen met fotografe Annemarie van Buuren maakte ze een intrigerende zoektocht naar wie we zijn op deze chaotische planeet en ook hoe eindig dat is.  Het motto van de bundel staat in een gedicht: ‘een dichter moet als een fotograaf / de donkere kamer in om aan het licht / te brengen, verlies een grond te geven’. In gedichten die overrompelen met metaforen en diffuse zwart-witfoto’s wordt dat verlies in kaart gebracht. Dat een engel, als lichtdrager en gevederd wezen daar een belangrijke rol in speelt is geen toeval. Zijn komst is dubbelzinnig: ‘ze betrekt een zeecontainer / krijgt een engel aan de deur die hoest / ze weten beiden van de dissonanten / een knarsend slot, wrakhout’. Ze gaan het avontuur aan, het is schimmig net als de foto’s en tot slot brengt de engel tekens als de ‘ik’ bijna verdrinkt. (…)
‘De donkere kamer’ is een bijzonder geheel van foto’s en gedichten die laten associëren en verbinden. De foto’s tonen randen van landschappen, dingen, maar ook het lichaam van een vrouw, een plant. Deze beelden laten langzaam dingen tevoorschijn komen, een groot contrast met de snelle selfie. Dit is een bundel voor wie wil zoeken, reflecteren en dan weer rustig ademhalen.

Lees hier de recensie
Meer over ‘De donkere kamer’
Meerover Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Annemarie van Buuren bij Uitgeverij In de Knipscheer