Tag: De overmaat van ontbreken

Over ‘De overmaat van ontbreken’ van Margreet Schouwenaar in De Auteur, 24 juni 2020:
De poëzie van Margreet Schouwenaar staat borg voor vakmanschap. (…) Ze bouwde in de loop der jaren een benijdenswaardige reputatie op. Haar laatste bundel ‘De overmaat van ontbreken’ bevestigt die. (…) Veel gedichten dragen in hun eb en vloed herinneringen met zich mee. (…) Voor Schouwenaar is poëzie een manier om zich naar de wereld toe te schrijven. De woorden duwen haar voort, al stelt ze zich sceptisch op ten aanzien van de woorden. Ze beseft dat die niet altijd volstaan, vaak zonder bestemming of bereik blijven. (…) Heel wat in deze bundel speelt zich op het draagvlak van het spreken versus het zwijgen op. (…) Het betreft een vrij lijvige verzameling met één introgedicht en zeven cycli die evenveel verschillende gezichtspunten en stilistische middelen impliceren maar waarbinnen het geheel zich toch een thematische eenheid aftekent. (…)
‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie op het blog van de Vereniging: ‘De Boekhouding’
Meer over ‘De overmaat van ontbreken’
Meer over Margreet Schouwenaar bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘De overmaat van ontbreken’ van Margreet Schouwenaar op LeesKost, 11 april 2020:
Deze nieuwste, uitgebreide bundel, met maar liefst 55 gedichten, bevat bijna uitsluitend beschouwende Poëzie. (…) Ontroerend zijn de gedichten over haar ouders. Waar handen, opgedragen aan haar vader verhaalt van een gezin van boerenarbeiders. De zeven zonen waren vanzelfsprekend arbeiders voor de herenboer. (…) Het slotcouplet gaat over een overleden dochter. Een indrukwekkende strofe. (…) De dichteres heeft haar eigen stijl die behoorlijk afwisselend is. (…) De beeldspraak is fraai en beeldend. (…) Een bijzonder geslaagde bundel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De overmaat van ontbreken’
Meer over Margreet Schouwenaar bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘De overmaat van ontbreken’ van Margreet Schouwenaar op MeanderMagazine, 6 april 2020;
(…) De laatste strofe [van het gedicht ‘Tango’] is een climax. Het woordje ‘Kijk’ kan natuurlijk overdrachtelijk worden gelezen, maar het mooie is dat de dichter er impliciet ook op wijst dat geluk letterlijk een kwestie van kijken is! (…) Wat volgt is zo mogelijk nóg mooier: ‘in enkele stappen wordt bestaan’. Dat kan betekenen dat het geluk in enkele stappen te bereiken is. Maar ook dat ons bestaan zo kortstondig is, dat het maar enkele stappen duurt. We bestaan misschien pas echt als we het leven kunnen zien voor wat het is: puur geluk. En dan is het opvallend dat het reiken naar geluk samenvalt met het ervaren ervan: de ‘stappen’ naar het geluk zíjn het geluk! (…) Schouwenaar kan wat met woorden. (…) Ook de rest van de bundel is de moeite waard. (…)
Lees hier de recensie ‘De opmaat van geluk’
Meer over ‘De overmaat van ontbreken’
Meer over Margreet Schouwenaar bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘De overmaat van ontbreken’ van Margreet Schouwenaar op Poëziecentrum Nederland, 23 maart 2020:
Margreet Schouwenaar is altijd al een productief dichter geweest, maar het lijkt erop dat zij vanaf 2010 met nog meer energie aan het publiceren is geslagen. Deze bundel is de achtste die zij in dit decennium het licht laat zien; daar zitten dan wel twee bloemlezingen uit haar oeuvre tussen, maar toch. Opvallend genoeg valt deze periode samen met haar Stadsdichterschap van Alkmaar, van 2009 tot 2018. Haar onderwerpen zijn divers, haar insteek is vooral romantisch en weemoedig, nostalgisch, maar zij schuwt het engagement evenmin. Zo ontstaat er een caleidoscoop aan beelden, van ‘Het wonder van de boterham’, ‘Waar schepen vergaan ontstond jouw naam’ en ‘Pas als ik je verlaat trekt je water mijn huid strak’ tot ‘Ik laat sporen na, maar weet niet waar ik sta.’ Ook uit deze verzameling wordt duidelijk dat Margreet Schouwenaar haar omgeving benut om gedichten te schrijven, zij heeft maar weinig aanleiding nodig om het te vereeuwigen in een gedicht.
Meer over ‘De overmaat van ontbreken’
Meer over Margreet Schouwenaar bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘De overmaat van ontbreken’ van Margreet Schouwenaar in De Volkskrant, 15 februari 2020:
In haar bundel ‘De overmaat van ontbreken’ van Margreet Schouwenaar staat het gedicht ‘Mijn moeder’, dat eindigt met een vraag. Geen echte, want haar moeder is overleden, zo vertelt de eerste strofe. De dichter denkt daarna terug aan een moment van lang geleden. (…) Met haar woorden legt ze een lus in de tijd, zodat de moeder weer leeft en de dichter weer dochter is. Door uit te komen bij het woord ‘uitkomen’, is haar bede eigenlijk al verhoord. Goede vraag.
Lees hier de column
Meer over ‘De overmaat van ontbreken’
Meer over Margreet Schouwenaar bij Uitgeverij In de Knipscheer