Over ‘Het nooit geschreven verhaal’ van Ton van Reen, 14 april 2022:
(…) Het verhaal van de hoofdpersoon dat de schrijver Ton van Reen in werkelijkheid uit gesprekken met een psychiatrisch patiënt in Wassenaar had vernomen, past wonderwel in het scenario van zijn roman ‘Het nooit geschreven verhaal’. Waarom? Omdat vergelijkbare drama’s zich, in het katholieke zuiden, met de regelmaat van de klok afspeelden. Het is daarom, denk ik, dat ik niet kon ophouden met lezen. (…) Het gaf mij voldoening omdat zo heel goed duidelijk wordt wat de impact is geweest op zoveel mensen, zoveel gezinnen van de hypocrisie van de kerk en van het superieure gedrag van de zogenaamde rijken. (…) Het boek bracht mijn jeugd in Limburg terug, de vernederingen, het verdriet en de onmacht, de daardoor gemiste kansen, maar ook de kracht die ik juist daardoor heb opgedaan. Het is bovendien een beleving voor alle zintuigen zo mooi en beeldend als het is geschreven. Het voerde mij langs vogels en velden, langs kermis en bier, langs de kanalen tot in de kleine boerderij van mijn grootouders in Weert. Ik hoorde de Selvera’s zingen, waar mijn vader zo trots op was, omdat ze uit Weert komen en ja die Bruno, ook heel herkenbaar. ‘küsse mich und kwele mich denn ich liebe nur dich’. Oh Laila!
Marije Hendrikx is beeldend kunstenaar en dichter en woont in Scheveningen.
Bron
Meer over ‘Het nooit geschreven verhaal’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: de Selvera’s
Ton van Reen – Het nooit geschreven verhaal. Roman
Ton van Reen
Het nooit geschreven verhaal
roman
vormgeving omslag Carmen Arends
gebrocheerd in omslag, 240 blz. € 19,50
ISBN 978-94-93214-68-2
eerste uitgave 2022
Het is een zomerse dag. Het is warm op de kermis in Helden. In hun zomerse jurkjes zijn de meisjes mooier dan ooit. De jongens kijken hun ogen uit. Er wordt flink gedronken. De terrassen zitten vol, vooral met jong volk. In danszaal De Klomp zitten de wat oudere mensen, de paren die lang voor de oorlog jong waren, en elkaar toen op de kermis hebben gevonden. Voor hen speelt het befaamde accordeon-duo Schriebl en Huppertz. Er wordt gezongen over ‘mijnwerkers in donkere schachten die denken aan hun vrouwen daarboven die op hen wachten’, en over de liefde die voor eeuwig is. Bij café De Sport zingen de Selvera’s, meisjes uit Weert, over de liefde van een postbode voor de dochter van een kastelein in Tirol, waar tussen berg en dal het geschal van zijn posthoorn klinkt en haar hartje begint te zingen. Bij café Hendriks zingt Bruno Majcharek, de zingende mijnwerker, smartelijke liedjes over het meisje Laila dat zo zinnelijk was. En over de gruwelijke moord op een meisje uit Raamsdonkveer. Afijn, bij alle vrolijkheid hoort ook een somber randje chagrijn. Het nooit geschreven verhaal moést daarom geschreven worden.
Ton van Reen schreef onder meer romans, kinder- en jeugdboeken en journalistiek werk. Bekend zijn de romans Het winterjaar, Roomse meisjes en Concert voor de Führer. Gestolen jeugd is het ware verhaal van jongens en mannen die aan het eind van de Tweede Wereldoorlog als dwangarbeiders naar Duitsland werden gevoerd. De lichtverkoper werpt licht op een donker tijdperk in de geschiedenis van de kinderarbeid in de negentiende eeuw. De verdwenen stad is de werdegang van een advocaat. Dochters is het levensverhaal van een journalist in Afrika. Katapult is een verhaal over gewone mensen in roerig Amsterdam in de vorige eeuw. De bende van de bokkenrijders werd verfilmd tot een veelbekroonde tv-serie. In Frankrijk spelen zijn boeken Vlucht uit Montaillou, Bevroren dromen, Landverbeuren en In het spoor van de camisards.
Meer over ‘De lichtverkoper’
Meer over ‘De verdwenen stad’
Meer over ‘Dochters’
Meer over ‘Katapult’
Meer over ‘Vlucht uit Montaillou’