Leon de Winter – la Place de la Bastille. Vertelling

LEON DE WINTER
La Place de la Bastille
Nederland, Vertelling
Paperback met flappen 128 blz.,
ISBN 90-6265-082-1
Eerste druk oktober 1981
UITVERKOCHT

Ik wilde een foto van haar op la Place de la Bastille, een kaal en koud plein waar nooit iets heeft plaatsgevonden, een lelijk plein dat geplaveid is met duizenden keien waarop autobanden en schoenzolen slijten, maar niet de historie.

Net als in De (ver)wording van de jongere Dürer en Zoeken naar Eileen W. heeft Leon de Wionter ook in La Place de la Bastille het verloop van zijn vertelling geconcretiseerd in een reis.
De hoofdpersoon, een joodse leraar geschiedenis, is per trein op weg naar Parijs. Zijn huwelijk lijkt gestrand en zijn werk op school is hem steeds meer gaan tegenstaan. In hoofdstukken over een vorig bezoek wordt langzaam maar zeker duidelijk dat hij ditmaal niet op reis is voor zijn hobby (een studie over een voorval tijdens de Franse revolutie waarmee hij de willekeur van de geschiedenis wil aantonen), maar om een man te zoeken die voor hem de zin en zinloosheid van het verleden, en dus van het heden, symboliseert. Hij heeft de man, een in de oorlog verdwenen familielid, nooit gezien, en toch houdt hij vna hem – het is de hoop die hij zoekt, Das Prinzip Hoffnung.
De treinreis is een reis door de barbaarsheid van de geschiedenis, gecentraliseerd rond het joodse volk. En la Place de la Bastille is de naam van een kaal en tochtige plein, waar niets meer aan de bestorming en de hoop herinnert.
La Place de la Bastille is een beklemmende en toch ook tedere vertelling, omdat het verdriet en het isolement van de hoofdpersoon bestreden worden met verlangens en verwachtingen.

Leon de Winter (1954) debuteerde in 1976 met de verhalenbundel Over de leegte in de wereld. Daarna volgden de romans De (ver)wording van de jongere Dürer (1978; in 1979 bekroond met de Reina Prinsen Geerligsprijs) en Zoeken naar Eileen W.  (1981), en, in samenwerking met René Seegers en Jean van de Velde, de speelfilms De verwording van Herman Dürer (1979) en De afstand (1981) en het toneelstuk Junkieverdriet (1981).

Over De (ver)wording van de jongere Dürer:
«Een boeiend geschreven roman, knap van stijl en psychologie, met een even hedendaagse als belangwekkende thematiek.» (juryrapport Reine Prinsen Geerligsprijs 1979)

Over Zoeken naar Eileen W.:
«De Winter wekt bewondering door zijn vaardigheid om essentiële thema’s een menselijke vorm te geven.» (Vrij Nederland, Carel Peeters)
Meer over Leon de Winter
Meer over La Place de la Bastille

Léon de Winter – De (ver)wording van de jongere Dürer. Derde druk

Léon de Winter
De (ver)wording van de jongere Dürer
Nederlands, Roman
Paperback, 188 blz.
Eerste druk mei 1978
Tweede druk juni 1979
Derde druk februari 1980
ISBN 978 90 6265 014 7
UITVERKOCHT

Dürer is negentien, werkloos en de zoon van ouders die hem niet begrijpen. Hij rijdt een gestolen taxi total loss en belandt in een jeugdgevangenis. Als hij wordt vrijgelaten, besluit Dürer toe te geven aan zijn grote droom: hij moet op reis, naar Italië, hij moet de wereld in om het grote geluk en het paradijs te vinden. Leon de Winter vertelt het verhaal van de rijping en ondergang van de jongere Dürer, een verhaal van liefde en verlangen, een verhaal van alle tijden. Een hoogst intrigerend romandebuut, dat bij verschijning in 1979 lovend werd ontvangen en werd onderscheiden met de Reina Prinsen Geerligsprijs.

«De lezer, die in het begin nog moeite wil doen om in Dürers huid te kruipen, lukt dat steeds minder naarmate het boek vordert. Hij raakt steeds meer van Dürer weg, maar begrijpt hem steeds beter, zie hem steeds helderder. Dat achteruitlopen met de camera tijdens het leesproces loopt parallel met Dürer steeds groter wordende afstand ten opzichte van de wereld, zijn steeds groter wordende vereenzaming: De vorm is zelf de inhoud!
– Doeschka Meijsing (Vrij Nederland)
Lees meer

Léon de Winter – De (ver)wording van de jongere Dürer. Tweede druk

Léon de Winter
De (ver)wording van de jongere Dürer
Nederlands, Roman
Paperback, 188 blz.
Eerste druk mei 1978
Tweede druk juni 1979
ISBN 978 90 6265 014 7
UITVERKOCHT

«In De (ver)wording van de jongere Dürer leest de hoofdfiguur twee boeken: Het ene is Aus dem Leben eines Taugenichts van de romantische schrijver Von Eichendorff; het ander De angst van de doelman voor de strafschop van Peter Handke. De ‘Werdegang’ van Dürer verloopt tussen deze twee romans.
Pas als Dürer het hemelsbreed verschil dat tussen deze twee werelden ligt heeft afgelegd is hij geworden tot wat hij moest worden: een zwijgende zonderling in een krankzinnigengesticht, die de wereld de rug heeft toegekeerd.
Het verhaal is eenvoudig genoeg. De werkloze jongere Dürer (zonder voornaam) keert in het begin van het verhaal terug uit een jeugdgevangenis waar hij twee maanden heeft gezeten wegens joy-riding met een taxi. In de gevangenis heeft hij het boek van Von Eichendorff glezen dat grote indruk op hem maakt omdat het vertelt van een mooiere wereld dan die waarin Dürer na twee maanden terugkeert. Die laatste bestaat uit de ouderlijke woning van Dürer in de buitenwijken van A., waar rijen flats, parkeerplaatsen, winkelcentra en zinloosheid het voor het zeggen hebben. Er gebeurt niets in die wereld, alles, de televisieprogramma’s, de nieuwsberichten bestaan uit een ‘kwaadaardige onbeweeglijkheid’. Zodra Dürer beseft dat hij evenals de held Taugenicht uit de roman die wereld moet ontvluchten. In de voetsporen van Taugenicht vertrekt hij liftend op weg naar Italië. In München echter strandt hij en maakt hij mee wat alle lifters uit ervaring kennen: het dagenlang rondhangen langs uitvalswegen, zonder dat er een automobilist stopt. Bovendien komt hij er in München, door enkele opmerkingen van Italiaanse gastarbeiders, achter dat het Italië dat hij uit het boek van Taugenicht gedroomd had, helemaal niet bestaat. Hij keert terug naar Nederland, heeft een vijfendertig uur durende liefde voor een meisje dat hij in de trein ontmoet heeft, gaat in hongerstaking en steekt een taxichauffeur dood. Het boek eindigt als Dürer zwijgend in een inrichting zit.
Met moet van goede huize komen wil men zo’n – toch saillant gegeven hanteren. Léon de Winter komt van goeden huize.»
– Doeschka Meysing (Vrij Nederland)

Léon de Winter – De (ver)wording van de jongere Dürer. Roman

Léon de Winter
De (ver)wording van de jongere Dürer
Nederlands, Roman
Paperback, 188 blz.
Eerste druk mei 1978
ISBN 978 90 6265 014 7
UITVERKOCHT

Na zijn opvallende intrede in de Nederlandse literatuur met de bundel prozateksten Over de leegte in de wereld presenteert Léon de Winter nu zijn eerste roman, die garant staat voor zijn definitieve doorbraak naar het Nederlandse lezerspubliek.

De hoofdpersoon van De (ver)wording van de jongere Dürer is een intelligente, net volwassen geworden jongeman, die door opvoeding en milieu niet tot ontplooiing is kunnen komen. Het boek begint als hij vrijkomt uit de jeugdgevangenis, waar hij twee maanden heeft gezeten voor het stelen van een taxi. In de gevangenisbibliotheek is hij zich voor het eerst bewust geworden van zijn gevoelens, waarbij de werken van de Romantici een krachtige invloed uitoefenden. Zijn, met name aan Jozef von Eichendorff’s Aus dem Leben eines Taugenichts ontleende, termen blijken echter niet geschikt om zijn ervaringen en relaties in de ‘vrije wereld’ voor zichzelf te verwoorden. Er ontstaat een conflict tussen wat Handke de Buitenwereld en de Binnenwereld noemt, een noodlottig conflict dat hem uiteindelijk terugbrengt tot wat hij in ht begin was: een wezen zonder macht over het woord, een dier. De vraag die overblijft is of dit laatste wording of verwording genoemd moet worden.

De (ver)wording van de jongere Dürer is vooral een zeer eigentijdse roman die, zonder ook maar even modieus of aan actualiteit gebonden te zijn, een indringend beeld geeft van het leven op de grens van de volwassenheid, op de drempel van de jaren tachtig, in de buitenwijken van de grote stad, waarin eenzaamheid, onleefbaarheid, werkeloosheid en jeugdcriminaliteit al bijna vertrouwde problemen zijn.