«Belangrijke roman over hedendaags terrorisme, contraspionage en politieke dwarsverbanden.» – Ezra de Haan

VoorplatPOM3_Opmaak 1.qxdOver ‘Pom’ van Kees Broere in Antilliaans Dagblad, 15 juni 2019:
(…) Peter Flinck is de man om wie het allemaal in ‘Pom’ draait. (…) We schrijven het jaartal 1993, Nelson Mandela staat op het punt verkozen te worden als president van Zuid-Afrika. Het is het Afrika dat Kees Broere als journalist dagelijks volgde en dat merk je ook als hij erover schrijft. Waarschijnlijk heeft hij zijn eigen ervaringen naadloos in de dialogen van ‘Pom’ verwerkt. Zo leert Peter Flinck dat taal politiek is. Dat de gruwelen van Rwanda nu ‘les événements’ genoemd worden en beide strijdende partijen ervoor zorgden dat de brouwerij openbleef. ‘Zonder bier geen oorlog’ was het devies. Kees Asten is de journalist die Flinck dit allemaal vertelt. Een grapje van Kees Broere, die zijn pseudoniem van weleer gebruikt voor een personage in het eerste boek onder eigen naam. (…) Als in een thriller zorgt Kees Broere voor cliffhangers die je doen doorlezen. Je weet dat er iets gaat komen. Maar wat? Het moment van confrontatie met zichzelf komt wanneer Peter Flinck het gastenboek van de Chui Lodge doorbladert en zijn eigen naam tegenkomt. Het moet iemand anders met dezelfde voor- en achternaam zijn, want hij is er nooit eerder geweest. Maar dan ziet hij dat zelfs de tekst die deze Peter Flinck schreef overeenkomt met zijn eigen tekst, ooit in een hotel in Colombo op Sri Lanka in een gastenboek geschreven… Het is een variant op het dubbelgangersmotief die je wel vaker in de literatuur tegenkomt. (…) Nu iemand rondloopt met zijn naam en men hem aanspreekt alsof ze hem al jaren kennen, bekruipt hem een ongemakkelijk gevoel. En dat is pas het begin van deze uiterst verrassende roman. (…) Met ‘Pom’ heeft Kees Broere een belangrijke roman over hedendaags terrorisme, contraspionage en politieke dwarsverbanden geschreven waarbij hij vernuftig gebruik weet te maken van alle ervaringen die hij in Afrika opdeed. ‘Pom’ is een roman die om herlezen vraagt. Want wat lag aan de oppervlakte en wat heb je over het hoofd gezien?
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Pom’

«Een warm boek. Knap werk.» – Miriam Grootscholten

Ton_van_Reen_Dochters_Omslag_DefOver ‘Dochters’ van Ton van Reen op De Leesclub van Alles en Afrika Nieuws, 15 juni 2018:
Afrikacorrespondent Lennert Rosenberg is onderweg naar de bruiloft van zijn dochter. In de trein ontmoet hij een intrigerend meisje dat hij ook maar als dochter gaat zien, na spijtig geconstateerd te hebben dat hij toch echt te oud is voor een amoureus contact. Er is ook nog een aangenomen dochter in Kenia en gedrieën staan ze voor de titel van deze roman, die meer lagen heeft dan alleen het verhaal van de dochters. (…) De gelaagde roman gaat over de journalistieke loopbaan in Afrika, zowel in het verleden als het heden. (…) Dan zijn er de dochters, de verschillen in het contact met hen en wat dat met hem doet. (…) Het treinmeisje blijkt van Joodse afkomst, evenals Lennert, en in Zwitserland worden zaken blootgelegd van Duitse Joden die naar Zwitserland gevlucht waren en daar niet al te gastvrij werden ontvangen. Dit is minder een zijspoor dan het lijkt, getuige de epiloog die meer informatie over dit onderwerp verschaft. (…) De Afrikaanse dochter, die werkelijk bestaat, is de hardloopster Susan Chepkemei. (…) Een warm boek. Van Reen heeft een geoefende pen en brengt verschillende verhaallijnen soepel bijeen. Dat is knap werk.
Lees hier en hier de recensie Meer over ‘Dochters’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer

Presentatie roman ‘Dochters’ van Ton van Reen in Steyl

VoorplatDochters-75Op vrijdag 3 november 2017 lanceert Ton van Reen zijn nieuwste roman ‘Dochters’ in het Wereldpaviljoen in Steyl (L):
‘Dochters’ speelt grotendeels in Nederland, Duitsland en Zwitserland, maar het gaat vooral over Afrika. Op de vlucht voor zijn verleden is de hoofdpersoon er gaan werken als correspondent voor De Volkskrant. Op de reis naar de bruiloft van zijn dochter in Zwitserland raakt hij in gesprek met een jonge vrouw. Voor beiden wordt het een louterende ontmoeting. Peter Winkels zal Ton van Reen interviewen over zijn nieuwe boek en zijn levenslange band met Afrika. Al in de jaren zeventig was Ton van Reen initiatiefnemer en uitgever van ‘de Afrikaanse Bibliotheek’ onder redactie van Jan Kees van de Werk bij Uitgeverij Corrie Zelen. Ook schreef hij talloze artikelen over Afrika in kranten als De Volkskrant.

‘Dochters’ wordt gepresenteerd tijdens een gevarieerde avond van de Stichting Lalibela in het Wereldpaviljoen te Steyl-Tegelen. Tijdens de avond is er aandacht voor de stichting die tal van sociale projecten uitvoert in de gelijknamige plaats. De Stichting Lalibela is negentien jaar geleden opgericht door Ton van Reen en zijn twee jaar geleden overleden zoon David van Reen. Bestuurslid Marc van der Sterren zal vertellen over zijn projecten rond kleinschalige landbouw in Afrika. De film over het leven en het werk van David van Reen in Ethiopië, gemaakt door Marijn Poels voor L1-tv voor het programma Limburg helpt, zal worden vertoond. De presentaties worden omlijst door de muzikale inbreng van de Syrische groep Aroa and Friends. ‘Dochters’ is ter plekke te koop en wordt door de auteur op verzoek gesigneerd.

Locatie: Wereldpaviljoen, Sint Michaëlstraat 6a, 5935 BL Steyl. Inloop vanaf 19.30 uur. Programma van 20.00 tot 22.30 uur. Toegang gratis.
Meer over ‘Dochters’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over David van Reen

«Een levendige verteller.» – Jacques de Jong

AdoBroodboom_VP_2Over ‘Ado Broodboom trompet’ van Bert Vuijsje op de Volksknar (nr. 299), 19 april 2017:
(…) De filmfragmenten lieten Broodboom zien als stersolist bij de bandleiders Theo Uden Masman en Boy Edgar. Hij zat er breekbaar bij. Maar eenmaal aan de praat bleek hij een levendige verteller. Dat had Bert Vuijsje enkele jaren eerder al ontdekt toen hij bezig was met het samenstellen van jazzportretten. ‘Die gesprekken met Broodboom waren zo leuk, dat ik besloot zijn levensverhaal in boekvorm te gieten. Dat ging heel soepel. Ik heb zeventien gesprekken met hem gehad. Broodboom mag dan 94 zijn, hij weet nog alles wat hij zeker weet, hij weet ook precies te zeggen wat hij níét weet en waar hij over twijfelt.’ (…)
Lees hier het verslag
Zie voor de presentatie in De Pletterij
Klik hier voor het fotoverslag van de presentatie door Rob Brakel
Meer over ‘Ado Broodboom trompet’

«De waarde van het boek ligt vooral in het zoeken naar een nieuwe vorm die een nieuwe groep jongeren aanspreekt.» – Karin Amatmoekrim

Over Azijn in mijn aderen van Orchida Bachnoe in de Volkskrant, 16-06-2012:
In het tweede deel gooit Bachnoe het roer drastisch om door haar personages te beschrijven alsof ze de hoofdrol spelen in een Bollywoodfilm. Dit kleurrijke, dik aangezette drama werkt vreemd genoeg beter dan het eerste deel. Misschien komt dat doordat Bachnoe hier nieuw terrein betreedt, of misschien zelfs een nieuw type boek creëert; Bollywood-chicklit, of iets dergelijks. Bachnoes debuut vormt daarmee een aanzet tot een interessante ontwikkeling. De waarde van het boek ligt vooral in het zoeken naar een nieuwe vorm die een nieuwe groep jongeren aanspreekt, en het aansnijden van onderwerpen die doorgaans vermeden worden.

«Scholen lopen weg voor de hoge suïcide onder Hindostaanse meisjes, constateert schrijfster Orchida Bachnoe.»

Orchida Bachnoe over Azijn in mijn aderen in gesprek met Jannie Groen van de Volkskrant, 23-05-2012:
‘Al heel lang’ werd schrijfster Orchida Bachnoe in haar directe omgeving geconfronteerd met suïcidale Hindostaanse vrouwen. Ze hoorde verhalen van wanhopige meiden, die geleefd werden, hun dromen hadden opgegeven. Bachnoe schreef de roman Azijn in mijn aderen, die ze vandaag aanbiedt aan het PvdA-Kamerlid Kadija Arib, ‘omdat zij zich al jaren inspant om deze problematiek op de politieke agenda te zetten’. Azijn in mijn aderen is gebaseerd op ware verhalen en speelt zich af in Den Haag en in Mumbai, de stad van de Bollywood. De twee hoofdfiguren, Hindostaanse meiden, zijn beiden gek op Bollywood-filmsterren. Een van de sterren slaat (in een film) de hand aan zichzelf en blijft, als stem, rondspoken in het hoofd van de meisjes. Bachnoe: ‘Die films verheerlijken zelfmoord, meisjes in nood herkennen zich erin.’ […] Volgens Bachnoe lopen scholen met een grote boog om de gevoelige problematiek heen. Ze wilde haar boek aan Arib op een Haagse middelbare school aanbieden, waar de doelgroep rondloopt. Maar drie keer kreeg ze nul op het rekest. ‘Zoals de COC homoseksualiteit bespreekbaar maakt op scholen, zo zou het met zelfmoord ook moeten. Maar de scholen willen niet meewerken. Ze vrezen kennelijk imagoschade.’ Ze vindt dat ‘doodzonde’, want uit cijfers van de Kinderombudsman blijkt dat suïcide, na verkeersongelukken, de meest voorkomende doodsoorzaak is onder jongeren. Bachnoe: ‘1.500 zelfmoorddoden per jaar, dat zijn drie jongeren per dag. Hoog tijd dat jongeren wordt geleerd hiermee om te gaan.’

Lees hier het hele artikel.

Edgar Cairo – Als je hoofd is geboord. Krantencolumns 2

90-alsjehoofdisgeboordEdgar Cairo
Als je hoofd is geboord. Krantencolumns 2

Suriname/Nederland. Columns
Paperback, 160 blz.
ISBN 90-6265-089 9
Eerste druk 1981
Uitverkocht

Van iemand die slecht z’n dinges onthoudt, iemand die niet in de gaten heeft, waar mensen ‘t in een bepaalde kwestie over hebben, zegt men Zijn hoofd is geboord – hij heeft als het ware een gat in z’n verstand.

Zo begint Edgar Cairo zijn inleiding tot deze tweede bundeling Volkskrant-columns, waarin hij andermaal ingaat op de Surinaams-Nederlandse taalsituatie, o.a. middels het uitgebreide essay ‘Een bufferkultuur voor minderheden’ dat in 1981 werd gepubliceerd in het weekblad De Groene Amsterdammer.

Enkel al ‘die vrijpostige, heerlijksappige, hoofdbrekerige, schandaalbarige, ogenopende, krasdadige, allemachtig wreedadig mooie stukjes uit de Volkstrant’ waarin de Surinaamse en Nederlandse actualiteit op de voet gevolgd wordt, zijn een bundeling waard. Maar juist de combinatie met de inleiding, waardoor theorie en praktijk samengaan, maakt Als je hoofd is geboord tot een volwaardig boek en een ideale introductie voor hen die zich niet eerder aan een roman van Edgar Cairo hebben ‘gewaagd’!