«Elk met een eigen verhaal, een eigen beleving van Rogi Wieg of zijn gedichten.» – Ernst Jan Peters

VoorplatWiegKringOver ‘In de kring van menselijke warmte. Hommage aan Rogi Wieg (1962 – 2015)’ van Peter de Rijk (samenstelling), op MeanderMagazine, 11 juli 2017:
(…) De lang aangekondigde dood van Rogi Wieg heeft menig vers teweeg gebracht. Die gedichten zijn verzameld door Wiegs uitgeverij In de Knipscheer en gebundeld in de bloemlezing ‘In de kring van menselijke warmte. Hommage aan Rogi Wieg (1962 – 2015)’. Op de 154 bladzijden staan 107 gedichten van 100 dichters, gesorteerd op de alfabetische volgorde van hun voornaam. (…) Elk van de in de hommage opgenomen dichters heeft een eigen beeld op Rogi Wieg, op zijn leven, op zijn dood of op zijn werk. En het mag allemaal naast elkaar staan. Menno Wigman doet in het gedicht ‘Pijn’ een poging om ons als buitenstaanders duidelijk te maken welke heftige pijnen Rogi moet hebben gevoeld: ‘Half vijf. Hoe moet ik slapen op een mes? / Half vijf. Hoe kom ik uit dit lichaam weg?’ Daartegenover schrijft Walter Palm in het gedicht ‘Voor wie suïcide overweegt’ dat wie overweegt om te stoppen met het leven moet bedenken dat ‘ook jij weer kunt opbloeien / als deze tegenwind draait en je zeilen bollen’.
Lees hier de recensie
Meer over ‘In de kring van menselijke warmte. Hommage aan Rogi Wieg’
Meer over ‘Even zuiver als de ongeschreven brief’
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer

«* * * Gedichten vol wrange charme.» – Erik Menkveld

KhazarenbloedOver Khazarenbloed van Rogi Wieg in de Volkskrant, 13 oktober 2012:
In zijn bundel ‘Khazarenbloed’ noemt Rogi Wieg zichzelf iemand die ‘oncomfortabel nadenkt’ en noemt hij zijn werk ‘oefeningen in talentvolle gekte’. Het zijn eufemismen voor de depressies die Wiegs leven al vijftien jaar ontregelen en voor zijn schrijven daarover. (…) ‘Dit is geen groot kunstwerk’, constateert hij in een ontroerend gedicht voor de naamdag van zijn geliefde. ‘Ik ben bezig voor je / als iemand die bezig voor je is /…/ iets maakt voor je, voor zijn leven.’ Juist dat Gorter-achtige, noodzakelijke, quasi-onbeholpene, samen met Wiegs onuitroeibare gevoel voor humor geeft deze therapeutische poëzie een wrange charme.

Lees hier de recensie

Meer over Rogi Wieg