Over ‘Irma. Een mikado van boze goden’ van Kees Broere in Antilliaans Dagblad, 6 november 2021:
De roman’ Irma. Een mikado van boze goden’ van Kees Broere is een merkwaardig, intrigerend, veel-lagig boek; een boek dat zich ontvouwt als een huis dat aan de binnenkant veel groter blijkt dan het van buitenaf leek. (…) Toen je om het huis heen liep, had je niet de indruk dat het al die ruimtes en verdiepingen, doorgangen en lagen, kón bevatten. Dat maakt het onwerkelijk – surrealistisch, misschien wel magisch-realistisch. (…) Irma Weever is een jonge Surinaams-Curaçaose vrouw. (…) Zij heeft (ik citeer) ‘zwart bloed’. (…) Paul Fadel is een betrouwbare, hoffelijke, veilige vriend, een soort broerfiguur; en seculiere moslim. (…) Irma wil rechten gaan studeren omdat zij al van jongs af aanvoelde dat alles in de wereld draait om het overtuigen, niet om wie het beste verhaal heeft, maar om wie dat het best weet te brengen. (…) Later komt Irma in New York te wonen. (…) Hier verliest zij haar vriend Paul aan een verslaving. Hij verdwijnt in de nevelen, in de rook van een crackpijp. Of toch niet? Want in deze roman is niets wat het lijkt, en vooral: is niemand wie hij lijkt. (…)
Lees hier de complete recensie
Meer over ‘Irma. Een mikado van boze goden’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: detective
«Een listig, vindingrijk spel met genres.» – Willem Thies
Over ‘Irma. Een mikado van boze goden’ van Kees Broere in Pletterij, 11 oktober 2021:
‘Irma. Een mikado van boze goden’ is een veel-lagige roman, een matroesjka: een reeks van in elkaar passende poppen. Wát is de láátste pop, de pop uit één stuk, de naadloze pop? Je zou ‘Irma’ een surrealistische of magisch-realistische roman kunnen noemen; maar met evenveel recht een postmoderne roman. In de roman worden verschillende genres vermengd: één laag of genre is dat van de sterk geëngageerde roman: niet alleen maatschappelijk betrokken en urgent, maar veelal ook universeel filosofische vragen worden gethematiseerd en geproblematiseerd. Kun je iemand werkelijk kennen? (…) Wat is identiteit? Heeft die een kern of vele lagen? En wat als een laag meer naar binnen de laag daarbuiten ontkent of tenietdoet? Is de binnenste pop uit één stuk en naadloos, of bevat de laatst geopende pop enkel leegte, niets? Een andere laag is die van een misdaadverhaal, een detective, een thriller: een spannende te ontrafelen plot of intrige tegen de achtergrond van het geweld van de orkaan Irma en de aanslagen op de Twin Towers. Nóg een andere laag is die van een hedendaags sprookje, of het eerder genoemde magisch-realistische verhaal. Kees Broere speelt een listig, vindingrijk spel met genres. In ‘Irma’ volgt wending op wending op wending, pop ontspringt aan pop. Ik citeer: ‘Het is een spel. Een schaakspel. Wit begint, maar met de juiste zetten kan zwart evengoed winnen.’ Ja, het is een spel: een schaakspel én een mikadospel in één. Het vergt strategisch inzicht en vernuft, maar ook tact en delicate, voorzichtige vingers, én een dosis geluk: de stokjes moeten één voor één ontward worden, zónder de ándere in beroering te brengen, en dat op meerdere tafels. Als er een ander stokje gaat rollen, is het spel verloren. Broere toont zich in ‘Irma’ een simultaanmikadospeler én schaakspeler in één.
Lees hier de complete recensie
Meer over ‘Irma. Een mikado van boze goden’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Whodunnit geeft inkijk in het wel en wee van het wielrennen.» – Marinus van de Velde
Over ‘De fatale etappe’ van Hans van Hartevelt op ThrillZone, 10 januari 2021:
(…) Van Hartevelt biedt een interessante inkijk in de buik van het peloton en gebruikt daarvoor fictie en non-fictie door elkaar. (…) Van Hartevelt schrijft op een goede manier. Hij neemt de rust om in het begin alle hoofdrolspelers te introduceren. Zodoende leert de lezer de personages kennen. Daarna voert de auteur de snelheid steeds wat meer op, helemaal wanneer er een dodelijk ongeval (?) gebeurt. De grote vraag rijst dan: wat is er gebeurd, en vooral: wie heeft het gedaan? (…) Wat Van Hartevelt goed doet, is een inkijk geven in het wel en wee van het wielrennen. De onderlinge concurrentie en steeds ook de vraag; is, wat gebeurt, en is het wel eerlijk? (…) Ook het ploegensamenspel wordt door de auteur goed neergezet. Daarmee is ‘De fatale etappe’ een interessant boek voor de liefhebbers van het wielrennen, en ook voor de niet-liefhebbers; voor hen zal het allemaal nieuw zijn. (…) Van Hartevelt heeft een interessante whodunnit geschreven tegen de levendige achtergrond van het peloton.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De fatale etappe’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Sportieve misdaadroman.» – Lilian Brugel
Over ‘De fatale etappe’ van Hans van Hartevelt op Thrillers & More, 6 december 2020:
Met ‘De fatale etappe. Vergelding in de Vuelta’ schreef Hans van Hartevelt een literaire thriller én ‘wielerroman’ in één. Het is zijn tiende boek bij Uitgeverij In de Knipscheer. Van Hartevelt was lange tijd directeur van de 250 jaar oude bibliotheek van het Koninklijk Instituut voor de Tropen in Amsterdam, totdat vanwege overheidsbezuinigingen tot veler verbijstering het doek viel voor de wereldberoemde bibliotheek. Over het hoe en waarom schreef Hans van Hartevelt in 2014 de roman ‘De verkwanseling van een kroonjuweel’, die veel stof deed opwaaien.
Klik hier voor origineel bericht
Meer over ‘De fatale etappe’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Je slaat soms zelf buiten adem een bladzijde om.» – Alexander
Over ‘De fatale etappe’ van Hans van Hartevelt op Thrillers & More, 3 december 2020:
Een wielerroman en thriller in één? Daar kon ik als wielerliefhebber geen nee tegen zeggen. Terwijl de renners van La Vuelta op televisie de neutrale zone uit rijden, zit ik het eerste gedeelte van de rit met mijn neus in ‘De fatale etappe’. (…) In het eerste deel maken we kennis met de wielrenners Marco en Miguel Muñoz, een identieke tweeling in de ploeg van La Tienda de Salud. Twee toptalenten die al vele ritzeges hebben weggekaapt voor het overige peloton, ze lijken wel onverslaanbaar. Maar gaat alles wel eerlijk? De concurrenten zijn ervan overtuigd dat er vuil spel wordt gespeeld. (…) Er is maar één manier om dit een halt toe te roepen en dat is ongeschreven wielerwetten overtreden. Het tweede deel (…) lijkt wat meer op een detectiveroman. Het wordt voornamelijk verteld vanuit het perspectief van hoofdcommissaris Santos Escartin en inspecteur Leticia Gil Parra, vroeger zelf een verdienstelijk wielrenster. (…) De ronde stopt voor niemand, dus het duo moet snel reageren voordat het circus met de zuiderzon is vertrokken. ‘De fatale etappe’ zal menig wielerliefhebber aanspreken. Een geromantiseerde blik op de wielerwereld met een dosis spanning, maar ook een verhaal dat zich richt op het tactisch schouwspel die de camera’s nooit zien. (…) De schrijfstijl is bevlogen. (…) De gebruikte wielertermen zijn herkenbaar voor iedereen die op de racefiets zit en zorgen ervoor dat je zelf soms buiten adem een bladzijde omslaat. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De fatale etappe’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Niet alleen voor Edgar Allen Poe-fans is dit een must.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Mallura’ van Clyde Lo A Njoe op Leestafel, 20 augustus 2018:
Edgar Allan Poe (Boston 1809 – Baltimore 7 oktober 1849) was een Amerikaans schrijver en dichter. Poe beoefende het genre ‘gothic novel’ en heeft een grote invloed gehad op horror- en fantasy-genres. Bij leven kreeg hij evenwel nauwelijks de erkenning die hem na zijn dood ruimschoots ten deel zou vallen. (…) Clyde Lo A Njoe heeft zijn eigen ideeën over de dood van Poe, die hij uiteenzet in een spannende detective met als hoofdpersonen een plantagehouder uit de Dominicaanse Republiek en een journalist uit New York. (…) Waar was Poe gedurende de laatste dagen van zijn leven? (…) In een stijl die past bij de tijd waarin het verhaal speelt, beschrijft Clyde Lo A Njoe de speurtocht van de twee mannen. (…) Slavernij werd pas in 1860 officieel afgeschaft, maar onlusten waren er al eerder. Mede daarom is slavernij een thema dat aan de orde komt in dit boek. Zowel Poe als Dempsey en Mallura zijn tegenstanders. (…) Niet alleen voor Edgar Allen Poe-fans is dit een must, het boek geeft een prima beeld van de tijdgeest in die jaren in Noord-Amerika, met een uitstapje naar de Caraïben. En de plot zit goed in elkaar, al zegt de journalist ergens: ‘Misschien is het wel beter als Poe’s dood een mysterie blijft, want daarin kan de geschiedenis zich voor eens en altijd verbergen. Vaak is de schijn veel milder en vol begrip, terwijl de waarheid – net als ik nu – onverbiddelijk en onvergeeflijk kan zijn.’
Lees hier de recensie
Meer over ‘Mallura’
Meer over Clyde Lo A Njoe bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Laat zich lezen als een historische detective.» – Jaap Timmers
Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven in Haarlems Dagblad, 20 februari 2018:
(…) Er vallen geen doden, het is ook geen aaneenschakeling van spektakel, maar het boek is wel een pageturner. Het is vernuftig opgebouwd, zodanig dat de schrijver de lezer hongerig houdt naar de afloop. (…) Hein van der Hoeven krijgt het voor elkaar een fictief verhaal over roofkunst aannemelijk te vertellen. Het draait om een schilderij van Frans Hals dat tijdens de Tweede Wereldoorlog is verdwenen. (…) Het boek laat zich lezen als een historische detective. (…) Knap hoe de schrijver verhaalt over de morele en juridische verwikkelingen bij het terug claimen van roofkunst en welke impact die op nabestaanden kunnen hebben. Ondertussen verhaalt hij even zo fraai over de kunstgeschiedenis. (…)
Lees hier interview en recensie
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer
Clyde R. Lo A Njoe – Mallura. Roman
Clyde Lo A Njoe
Mallura
roman
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
392 blz., € 22,00
ISBN 978-90-6265-992-0
Eerste druk 2018
Is Edgar Allen Poe vermoord, en zo ja, waarom? In Mallura reconstrueert Clyde Lo A Njoe met sterke en levendige dialogen de schimmige dood van Edgar Allen Poe. Mallura wordt zo een whodunnit, een ‘detective’ met een spannende plot.
Er is altijd van uitgegaan dat niemand wist waar de Amerikaanse schrijver en dichter Edgar Allen Poe zich bevond tussen 28 september en 3 oktober 1849, enkele dagen vóór zijn dood. Poe, inmiddels landelijk bekend door gedichten als ‘Lenore’ en ‘The Raven’, wordt in de vroege morgen van 3 oktober in beklagenswaardige staat aangetroffen in de stad Baltimore: ziek en in andermans kleding. Als hij op 7 oktober 1849 komt te sterven in het Washington College Hospital, ontstaan twijfels bij Mallura, een plantagehouder die in korte tijd een innige verstandhouding met de markante schrijver heeft ontwikkeld. Mallura heeft de overleden Poe amper vierentwintig uur daarvóór nog tot diep in de nacht gesproken, waarbij de laatste een gloedvolle monoloog afstak.
Na een jaar keert Mallura voor zaken weer terug naar Baltimore. Toevalligerwijs ontmoet hij de jonge journalist Robert Q. Dempsey, die voor een gerenommeerd New Yorks tijdschrift de opdracht heeft aangenomen om een plausibele verklaring te vinden voor het mysterieuze overlijden van de geprezen dichter en schrijver. Er volgt een boeiende gezamenlijke ontdekkingsreis. Poe was drankzuchtig en mogelijk gebruiker van de pijnstiller laudanum (opiumtinctuur). Hij droeg altijd grote hoeveelheden geld bij zich. Is hij bezweken aan een ziekte als cholera of tuberculose? Of een aandoening aan de hersenen? Een overdosis? Of is hij door een misdrijf om het leven gekomen? Gaandeweg denken beide mannen hét aanknopingspunt te hebben gevonden, waarmee de oorzaak van de dood van Poe definitief kan worden ontsluierd.
Beeldend kunstenaar Clyde R. Lo A Njoe (Aruba, 1948) debuteerde in 1982 als dichter en ‘pas’ in 2016 als romanschrijver (met ‘Parelmoerpoeder’). Mallura, zijn tweede roman, is een tot het einde intrigerende roman.
Meer over Clyde Lo A Njoe bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Detective in de hard-boiled traditie of is het een pastiche?» – Norma Montulet
Over ‘De dronken detective’ van Craig Strete voor NBD | Biblion, 24 december 2016:
(…) Een detective in het genre van Amerikaanse hard-boiled schrijvers als Chandler en Spillane. (…). Het verhaal ontvouwt zich volgens de regels van deze detectives: een goedgebekte, dronken privédetective, een (zwangere) dame in nood, een verdwenen echtgenoot, veel foute politieagenten en veel vijanden die doodgeschoten worden. Het is de rol van de vrouw om te koken, boos en hysterisch te zijn en slecht auto te rijden en van de man om hard te zijn, goed te kunnen schelden en een klein hartje te hebben. (…) Het boek is in een rechttoe rechtaan stijl geschreven die past bij de inhoud, de vertaling leest prettig. Vraag blijft: is het een detective in de hard-boiled traditie of is het een pastiche?
Lees hier de recensie
Meer over ‘De dronken detective’
Meer over Craig Strete op deze site
«In ‘De dronken detective’ komt alles samen wat een goede detectiveroman moet hebben.» – Theo Jordaan
Over ‘De dronken detective’ van Craig Strete op Alles over boeken en schrijvers, 5 december 2016:
(…) Met ‘De dronken detective’ (My Gun Is Not so Quick) heeft Craig Strete nu een ‘hard-boiled’ detectiveroman geschreven. En met succes. Hij is erin geslaagd om een originele, levendige, humoristische en spannende detectiveroman te schrijven die volledig recht doet aan de kwaliteit die het genre kan hebben. De hoogzwangere Lynne Michelle verzoekt privédetective Jack haar verdwenen man op te sporen. Jack is zijn werk als privédetective eigenlijk meer dan zat en probeert zich staande te houden door zijn ellende in alcohol te verdrinken. Desondanks neemt hij de opdracht aan en vanaf dat moment komt het onwaarschijnlijke duo in een achtbaan van gebeurtenissen terecht. (…) Vanaf de eerste zin weet Craig Strete je in het verhaal te trekken. Zijn taalgebruik is beeldend en de lengte van de zinnen en het ritme van de taal en, niet te vergeten, de ironie waarmee de roman is doorspekt, maken het een waar genoegen om te lezen. Het is Craig Strete gelukt om de onwaarschijnlijke gebeurtenissen waarmee twee hoofdpersonen worden geconfronteerd op een pakkende, humorvolle, geloofwaardige en soms zelfs tedere wijze te beschrijven. In ‘De dronken detective’ komt alles samen wat een goede detectiveroman moet hebben. (…) ‘De dronken detective’ is een ware aanwinst voor het genre en krijgt van de redactie ++++ (uitstekend) een wordt uitgeroepen tot Thriller van de Maand.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De dronken detective’
Meer over Craig Strete op deze site