discriminatie – Pagina 3 – Uitgeverij In de Knipscheer

Tweede trailer film over Astrid H. Roemer

Beeld Iris Kensmil

Op maandag 7 december 2015 gaat in OBA Amsterdam de film ‘De wereld heeft gezicht verloren’ over Astrid H. Roemer van Cindy Kerseborn in première:
Astrid H. Roemer is een van de grote zwarte feministische vrouwen in Nederland. In de jaren ’70 kwam ze uit Suriname naar Nederland. Haar boeken, dichtbundels en toneelstukken kaartten schurende onderwerpen aan, zoals seksisme, discriminatie, racisme en homoseksualiteit. Geen enkele schrijver uit de koloniën heeft deze thema’s in Nederland zo scherp neergezet in de literatuur. Roemer denkt niet in hokjes; de wereld is van ons allemaal. Haar thema’s zijn nu actueler dan ooit. De première begint om 20.00 uur (zaal open vanaf 19.30 uur) en vindt plaats in het Theater van ’t Woord van de Openbare Bibliotheek Amsterdam, Oosterdokskade 143, 1011 DL Amsterdam. Toegang € 10,- (met oba pas, stadspas en studenten: € 5,- )
Bestel hier kaarten (telefoon 020 523 0900.)
Klik hier voor de eerste trailer
Meer over deze film
Meer over Cindy Kerseborn op deze site
Meer over Astrid H. Roemer op deze site

«Door zijn listige opbouw een literair werk, bomvol informatie.» – Ezra de Haan

Over ‘Kruispunt’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, 26 november 2015:
Kruispunt is een roman die de gevolgen van de invloed die Nederland op het eiland en zijn bewoners heeft, genadeloos beschrijft. Je zou het boek zelfs politiek geladen kunnen noemen. Vooral omdat Hart speelt met de mogelijke effecten van een gijzeling en een opstand op Curaçao. Soms moest ik aan het werk van Boeli van Leeuwen denken. Neem de beschrijving van Frensel als ‘instrument van de dood’, zeg maar als een engel des wrake en de tegenstellingen tussen goed en slecht.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Suspense die je eerder in een thriller verwacht.» – Ezra de Haan

Over ‘Kruispunt’ van Joseph Hart op Literatuurplein, 8 november 2015:
Roman die de gevolgen van de invloed die Nederland op het eiland en zijn bewoners heeft genadeloos beschrijft. Je zou het boek zelfs politiek geladen kunnen noemen. Vooral omdat Hart speelt met de mogelijke effecten van een gijzeling en een opstand op Curaçao. Soms moest ik aan het werk van Boeli van Leeuwen denken. Neem de beschrijving van Frensel als ‘instrument van de dood’, zeg maar als een engel des wrake en de tegenstellingen tussen goed en slecht. (…) ‘Kruispunt’ is, door zijn listige opbouw een literair werk, bomvol informatie geworden, dat meer inzicht geeft in het leven van de Antilliaan dan menig doorwrochte studie.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Jeugdcriminaliteit keihard beschreven.»

Over ‘Kruispunt’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, donderdag 29 oktober 2015:
Joseph Hart laat de problematiek daadwerkelijk ‘voelen’ en maakt de verschillende thema’s duidelijk: seksueel misbruik, lichamelijke mishandeling, discriminatie in Nederland, gevoel van onmacht, woede en inferioriteit dat zich uit in het gebruik van disproportioneel geweld. (…) Voor iedereen die niet begrijpt hoe het zo ver kan komen met de jeugdcriminaliteit is het boek van Joseph Hart een aanrader.
Lees hier het artikel in Antilliaans Dagblad
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Boeiend vanwege zijn poëtische toon, de voordrachten en de muziekfragmenten van Snijders.» – Iwan Brave

Over ‘Aan de Waterkant. Rogeria Burgers praat met Michaël Slory’ in De Ware Tijd Kunst & Cultuur, 24 december 2013:
“Boos op de wereld, op het land en op al die vrouwen die maar niet met u willen zijn?”, vraagt de interviewster dan ook resumerend aan het einde van de dertig minuten. “Vooral in stamverband en groepsverband wordt er ontzettend gediscrimineerd door de Surinamers zelf,” zijn Slory’s openingswoorden. Daarmee is de toon gezet voor een verhaal over een leven vol afwijzingen en ondergewaardeerd voelen. (…) Het blijft boeiend om naar Slory te luisteren, vanwege zijn poëtische toon, de voordrachten en de muziekfragmenten van Ronald Snijders. Slory’s verstrooidheid ontroert en zorgt regelmatig voor een lach. Al met al een pijnlijk relaas van de dichter des vaderlands, wiens naam vele malen groter is dan de waardering die hij ervaart en die gewild had dat zijn liefdespoëzie meer praktijk was.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Aan de Waterkant’

Meer over Michaël Slory

«Curaçao heeft er weer een belangrijke schrijver bij.» – Ezra de Haan

Over ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise op Caraïbisch Uitzicht, 16 november 2012:
Typerend voor het proza dat Elodie Heloise schrijft, is dat het vlot leest en dat de taal in dienst staat van het verhaal. De korte en lange verhalen in ‘Woestijnzand’ geven het leven op Curaçao perfect weer. Door steeds weer nieuwe invalshoeken te kiezen, schetst Elodie Heloise hoe de bewoners van dit Caribische eiland leven en leefden. Vooral in de langere verhalen van de auteur zie je het verteltalent naar voren komen.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Woestijnzand’

«Elodie Heloise is er zonder meer in geslaagd haar Curaçao met zijn bewoners tot leven te brengen.» – Koos van den Kerkhof

Over ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise in Ñapa (Amigoe), zaterdag 20 oktober 2012:
Met haar eerste verhalenbundel ‘Woestijnzand’ heeft schrijver Elodie Heloise een nieuwe bijdrage geleverd aan de Curaçaose literatuur die er mag zijn. Ze beschikt over een natuurlijk verteltalent dat de weg vindt tussen vernieuwing en traditie en het eiland een oorspronkelijke literaire stem geeft. Haar verhalen beginnen vrijwel altijd abrupt in een situatie, maken de lezer getuige van de vertelde werkelijkheid en hebben niet altijd plot. Heloise gaat geen enkel thema uit de weg. Of het nu discriminatie is, vergankelijkheid, overleven, slavernij, overspel of de botsing van magie en artsenij. Alles wat de geschiedenis heeft voortgebracht, opduikt in de hedendaagse realiteit maakt ze tot onderwerp van haar verhalen.

Lees hier de recensie

Meer over Elodie Heloise

«Elodie Heloise maakt in haar bundel een aantal traditionele Curaçaose thema’s opnieuw bespreekbaar.» – Wim Rutgers

Over ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise in Antilliaans Dagblad, 6 oktober 2012:
Met overbekende onderwerpen zoals loten, drugs, bruha, slavernij en discriminatie komt Elodie Heloise bij de argeloze lezer binnen om die overbekende gegevens op een nieuwe en originele manier te vertellen. (…) Uiteindelijk heb ik ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise niet gelezen om zijn vernieuwende inhoud, maar ben ik wel geboeid geraakt door de stijl.

Lees hier de hele recensie of in Antilliaans Dagblad, blz. 14 en blz. 15

Meer over Woestijnzand

Albert Helman – Zomaar wat kinderen

ALBERT HELMAN
Zomaar wat kinderen
Suriname, Roman
Paperback, 92 blz. € 12,50
ISBN 90-6265-422-3
Eerste druk 1995
Nog beperkt leverbaar bij uitgever

Met tegenzin bij zijn komst in Nederland, maar door zijn ouders gedwongen bezoekt de twaalfjarige jongen Richenel een bont bevolkte school in de Randstad. Daar deze uitstekend geleid wordt reageren Richenel en zijn schoolkameraadjes veeleer met humor dan met verdriet of ergernis op de vele uitingen van vooringenomenheid en racisme waaraan zij zijn blootgesteld.
Toch blijkt uit wat Richenel van zijn belevenissen thuis vertelt en zo luchtig, vol zelfvertrouwen van zich afzet, dat deze voorvallen hem wel degelijk pijn doen, net als zijn ouders en de volwassen allochtonen om hem heen. Komt dit doordat zij allen onbewust zich in hun land van herkomst zelf evenzeer aan discriminatie schuldig maakten?
Tragisch wordt dit alles pas wanneer een aardige jongen als Richenel door de illegaliteit van zijn ouders ervaart dat ‘de wetten’ op nog onbarmhartiger wijze dan de racistische mensen ‘discrimineren’ en hij gedwongen is niet alleen de school, maar het hele land te verlaten.

Albert Helman koos voor de behandeling van dit hachelijke gegeven de vorm van een eenvoudige, bijna kinderlijke vertelling in simpele bewoordingen, om deze ‘gevoelige’ materie niet alleen voor de volwassen lezers, maar zelfs voor de jongere boeiend en begrijpelijk te doen zijn.

Albert Helman schreef Zomaar wat kinderen om naar eigen zeggen ‘de cyclus van een lang leven te sluiten’ door daarin het thema ‘onderwijs’ centraal te stellen en te actualiseren. Helman begon zijn loopbaan zowel in Suriname als in Nederland als onderwijzer en was later in Suriname o.a. minister van Onderwijs.