«Het wordt soms echt te zwaar gemaakt voor de coureurs.»

VoorplatEtappe-75Interview met Hans van Hartevelt n.a.v. het verschijnen van ‘De fatale etappe’ op Boekenbijlage, 26 september 2020:
Interview door Kees de Kievid over het schrijverschap van Hans van Hartevelt waarin niet alleen ‘De fatale etappe’ ter sprake komt, maar ook enkele van zijn andere titels en de auteurs die hij bewondert. (…) “Harry Mulisch dweepte nogal met Dostojewski, dus toen ik alles van Mulisch had gelezen begon ik aan deze grote Russische schrijver van wie ik natuurlijk nog nooit gehoord had. Deze Dostojewski was weer beïnvloed door de filosoof Schopenhauer, dus in hem ging ik mij ook verdiepen. Schopenhauer was op zijn beurt onder de indruk van de Indiase Upanishads waarover hij zei: ‘De meest verheffende lezing die mogelijk is in de wereld.’ Deze Upanishads dateren van de negende tot de zesde eeuw voor Christus en zijn filosofische verhandelingen die in het Sanskriet zijn geschreven, het begrip ‘ziel’ komt hier ter sprake. Mijn besluit stond vast, ik zou Sanskriet gaan studeren en mij specialiseren in de Indiase wijsbegeerte. Mijn hoogleraar, ik had in mijn doctoraalfase als enige student privécollege, overtuigde mij ervan dat ik ook kennis moest nemen van de boeddhistische wijsbegeerte, ook dat heb ik gedaan, maar dan moest ik nog wel Tibetaans ‘erbij nemen’ omdat zoveel Sanskriet werken vertaald waren naar het Tibetaans voordat ze werden verbrand. Dus Tibetaans ‘nam ik er ook bij.’ Ik ben dus opgeleid in de wijsbegeerte.” Over ‘De fatale etappe’: “Het wordt soms echt te zwaar gemaakt voor de coureurs. Het ontbreekt er nog maar aan dat ze de Himalaya worden ingestuurd, met een finish op de Mount Everest.” (…)
Lees hier het interview ‘Hans van Hartevelt wil steeds iets nieuws doen’
Meer over ‘De fatale etappe’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer

«‘Vreemd eten’ is in alle opzichten een literair werk.» – Susanne Lammers

Over ‘Vreemd eten’ van Hans van Hartevelt in Leidsch Dagblad, 19 november 2008:
De doordachte volgorde van de verhalen werkt effectief, net als de stilistische trucs waarmee Van Hartevelt je krijgt in de hoek waar hij je hebben wil. Zoals in het openingsverhaal, een dag uit het leven van een ‘partymanager’ die een koninklijk banket moet organiseren. De adrenaline spuit uit de zinnen, maar op een manier die je niet direct kunt plaatsen.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Vreemd eten’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer