«Veel meer dan een in het verleden gesitueerd (liefdes)verhaal.» – Liliane Waanders

voorplateleonora-75Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga op Hanta, 20 oktober 2018:
Zij – de naamgever, maar niet per se het hoofdpersonage, die eer moet ze delen met troubadour Thomas van Blondel – leefde van 1122 (het kan ook 1124 geweest zijn) tot 1204. Zij: Eleonora van Aquitanië.
In Eleonora en de liefde (2016) van Pim Wiersinga is zij behalve wat ze in de geschiedenis was – hertogin van Aquitanië, koningin van Frankrijk en Engeland, en moeder van Richard Leeuwenhart en Jan zonder Land – beschermvrouwe van de minnezangers. De schrijver laat haar in zijn historische roman de liefde in allerlei vormen en toonaarden beleven. En haar – net als in de werkelijkheid – meer dan eens bedrogen uitkomen. Zij is niet de enige in de roman die de romantische liefde tot in haar verste uithoeken leert kennen. (…) Dat waar het mij in deze historische roman om gaat – geloofwaardig fabuleren binnen de beperkingen die een historische context nu eenmaal oplegt en vervolgens de lezer laten geloven dat iedereen echt bestaan heeft en alles waargebeurd is – bleef onaangetast.’(…) ‘Hanta’ is een multimediaal online literair magazine.
Lees hier de column
Meer over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over Pim Wiersinga bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Subtiel schildert Wiersinga Eleonora.» – Cor Gout

voorplateleonora-75Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga op Extaze.nl, 11 juni 2017:
De Eleonora in het forse (610 pagina’s) boek van Pim Wiersinga is Eleonora van Aquitanië (ca 1122-1204), dochter van Hertog Willem X van Acquitanië en Eleonora Châteleraut. (…) Het hofleven van Acquitanië is verfijnd. Vooral dankzij Eleonora floreren de dicht- en zangkunst van de troubadours, het discours van de geleerden en de theorie en de praktijk van de hoofse liefde. Haar begunstiging van de kunsten en wetenschappen en haar liberale houding tegenover mensen die het gezag van Rome weigeren te erkennen (ketters, joden, mohammedanen) is een doorn in het oog van hovelingen en geestelijken. Dit motief weegt zwaar in de thematiek van Wiersinga’s roman, waarin de strijd van Eleonora als ‘Vorstin van de Minne’ en de ontwikkelingsgang van Thomas de Blondel van leerling-troubadour tot meester en van jeugdige Minnezanger tot halfvolwassen jongeman die het zinnengeluk deelachtig wordt in een liefdesverhouding met zijn ‘domna’ Berengarína, de boventoon voeren. (…) Subtiel schildert Wiersinga Eleonora als een verstandige, geestige, sensuele, daadkrachtige vrouw, wier pijnlijke ervaringen in het verleden haar alleen maar sterker hebben gemaakt. (…) Door Wiersinga’s verhaal meegevoerd, waande ik mij in twee periodes tegelijkertijd: In 11e en 12e eeuw vanzelfsprekend en, het is nogal een sprong, in de rumoerige jaren zestig van de vorige eeuw, de tijd waarin het hippiedom Europa en Amerika in zijn ban hield, de tijd van de vrije liefde, de doorbraak in de acceptatie van homo- en bisexualiteit, het feminisme, het verzet tegen de verstarring van de sociale en politieke structuren en de daaruit voortvloeiende repressie, de teach-ins, het belang van de muziek, in het bijzonder van de rock’n’roll, de grote popfestivals, het pacifisme, de vrije gedachten en meningsuitingen, verdraagzaamheid, het verkennen van onbekende streken en oorden, het libertarisme, het spel (de spelende mens), nostalgie en pastiche, love, peace and understanding. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over Pim Wiersinga bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het middeleeuwse hofleven is knap neergezet.» – Livia Visser-Fuchs

voorplateleonora-75Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga op NBD | Biblion, 8 maart 2017:
Thomas de Blondel, hoofdpersoon van deze dikke roman, was volgens de legende de minstreel die met zijn gezang ontdekte waar Richard I Leeuwenhart van Engeland (1157-1199) gevangen zat. Richards moeder, de beroemde Eleonora van Aquitanië, de tweede hoofdpersoon, presideerde over een hof vol kunst en literatuur, liefde en seks. Het boek is voor een groot deel goed historisch onderlegd, de ontdekkingsscène en het hofleven worden knap neergezet. (…) De vele en gevarieerde lichamelijke relaties (…) suggereren dat koningen, prinsessen en hun dienaren niets anders te doen hadden dan in steeds verschillende combinaties het bed of het mos te delen. Het wat geaffecteerde taalgebruik maakt het lange relaas aantrekkelijk. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Eleonora en de liefde’

«Pim Wiersinga heeft weer een meesterwerk geschreven.» – Peter de Rijk

voorplateleonora-75Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga in Straatjournaal, 1 januari 2017:
In een tijd waar wat swipen op Tinder een partner op kan leveren zou je bijna vergeten dat het ooit anders was. In de middeleeuwen gebruikte men het ‘Traktaat der liefde’ als leidraad in de minnekunst.
Eleonora en de liefde, de jongste roman van Pim Wiersinga, beschrijft met veel flair die periode van de geschiedenis aan de hand van de avonturen van Thomas de Blondel. We stappen in het verhaal wanneer hij nog leerling-troubadour is. Richard Leeuwenhart, de zoon van Eleonara van Aquitanië, is op kruistocht en tijdens zijn afwezigheid wordt zijn land wordt bedreigd. Thomas die meester in de minnelyriek wil worden, krijgt met Eleonora, de Minnevorstin, te maken. Ondanks hun leeftijdsverschil vat ze een grote genegenheid voor hem op. De jonge minstreel is daar echter nog niet aan toe. Groen als gras moet hij nog de diverse vormen van de liefde leren kennen voor hij die zó kan bezingen dat het anderen zal bekoren. (…) Eleonora en de liefde is het ideale boek voor een lange, koude winter. Het aantal pagina’s en de broeierige scenes zullen de lezer lang warm houden. Pim Wiersinga die eerder met de romans Honingvogels, Gracchanten en Het paviljoen van de vergeten concubines opviel als buitengewoon schrijver en die, heel terecht met Couperus en Vestdijk werd vergeleken, heeft weer een meesterwerk geschreven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over Pim Wiersinga op deze site

«De geraffineerde pen van Pim Wiersinga brengt hoofd lezer op hol.» – André Oyen

voorplateleonora-75Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga op Ansiel, 24 december 2016:
(…) Pim Wiersinga brengt ons in dit lijvige boek terug naar de tijd van de beroemde Eleonora van Aquitanië (ca. 1122 – Abdij van Fontevraud, Frankrijk, 1 april 1204). Zij was hertogin van Aquitanië en achtereenvolgens koningin van Frankrijk, van Engeland, en regentes van Engeland. Eleonora is door de eeuwen heen een dankbaar onderwerp geweest voor historici, of ze nu een moralistische, romantische, nationalistische, socialistische of feministische achtergrond hadden. En ieder heeft een beeld van haar geschilderd dat goed bij de eigen overtuiging paste. Eleonora is vanaf de negentiende eeuw een populaire figuur in historische romans en films, met alle verzinsels die daarbij hoorden. (…) ‘Eleonora en de liefde’ is een prachtige historische roman waarin de verschillende facetten van de liefde, zoals de hartstocht, wellust en liefde, vriendschap en liefde centraal staan. Voor Eleonora is het trouwens ook niet belangrijk wanneer en waar de vonk oplicht, en of zo’n lichaam nu een man of een vrouw toebehoort. En in dit verhaal denkt haar zoon Richard Leeuwenhart er ook zo over. Eleonora van Acquitanië en haar gevolg brengt absoluut het hoofd van de lezer op hol dank zij de geraffineerde pen van Pim Wiersinga.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over Pim Wiersinga op deze site

«De twaalfde eeuw invoelbaar gemaakt.» – Jelle Jeensma

voorplateleonora-75Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga op ScriptPlus, 15 december 2016:
‘Eleonora en de liefde’ heet de nieuwe roman van Pim Wiersinga. Het is een kloek boek, maar die lengte wordt door de inhoud gerechtvaardigd. Verhaald wordt over de ‘minneliefde’ zoals die eind twaalfde eeuw werd vertolkt door troubadours. Een ‘oneigentijdse’ vertelling. (…) ‘Eleonora en de liefde’ is in de eerste plaats een historische roman met een universeel thema, dat van de liefde. Pim Wiersinga belicht, met veel esprit, de verschillende facetten van de liefde, zoals de hartstocht, wellust en liefde, vriendschap en liefde. (…) Van de historische Eleonora wordt gezegd dan zij zogenoemde liefdestribunalen oprichtte. (…) Pim Wiersinga is een begenadigd stilist. Zijn roman kent levendige beschrijvingen en rake dialogen. Daarnaast weet hij een sfeer te creëren die de twaalfde eeuw invoelbaar maakt. Dat is knap. (…) ‘Eleonora en de liefde’ is een synthese tussen ‘Gracchanten’ en ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’, omdat deze lijvige roman een plot heeft die nergens ontspoort. De minne, die gepassioneerde liefde, soms wel en soms niet uitgeleefd, is in dit boek verheven tot kunstvorm. Een thema dat, zoals gezegd, van alle tijden is.
Lees hier verder
Meer over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over Pim Wiersinga op deze site

«Een grootse roman.» – Alek Dabrowski

voorplateleonora-75Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga op Uitgelezen Boeken, 12 december 2016:
Pim Wiersinga is geen schrijver van eigentijdse romans. Hij kiest zijn onderwerpen nauwkeurig en situeert zijn verhalen in een historische context. ‘Eleonora en de liefde’ speelt zich af in het West-Europa van de twaalfde eeuw. Eleonora van Aquitanië is de historische persoon. De tweede hoofdpersoon is de troubadour Thomas de Blondel. In 600 pagina’s weet Pim Wiersinga een wereld op te bouwen vol intriges, machtsstrijd, liefde en seksualiteit. Het boek kun je een historische roman noemen. De thema’s zijn universeel.
Lees hier verder
Meer over ‘Eleonora en de liefde’

Pim Wiersinga – Eleonora en de liefde. Roman

voorplateleonora-75Pim Wiersinga
Eleonora en de liefde

Historische roman
Nederland
Gebrocheerd in omslag, 612 blz., € 24,50
Eerste druk oktober 2016
ISBN 978-90-6265-910-4

Nu de positie van leerling-troubadour Thomas aan het voorheen zo veilige hof van gravin Marie in Troyes onhoudbaar is geworden, komt zijn streven naar meesterschap – zowel in zijn eigen kunst als in de hoge kunst der Minne – op scherp te staan. Het oordeel van de oude Eleonora van Aquitanië, die nog altijd faam geniet als Minnevorstin, wordt nu een zaak van leven of dood. Wanneer Thomas’ ster later rijzende is, beticht een ketterjager hem van majesteitsschennis, blasfemie en overspel; opnieuw moet de jongeman de wijk nemen. Intussen wordt hertogin Eleonora, die een grote genegenheid voor hem heeft opgevat, vermorzeld tussen ‘het rijk van de noodzaak’ en ‘het rijk van de vrijheid’.
Velen vinden dit vonnis te licht, onthult de oude hertogin in haar onorthodoxe en ietwat scandaleuze geheime kronieken. Alleen ik weet hoe vreselijk de ‘lichte’ ballingschap voor Thomas zelf is, ik ervaar het aan den lijve: in feite heb ik hem en mij een eendere straf opgelegd, door een wig te slaan die ons uit elkaar drijft.

In Eleonora en de liefde bewijst Pim Wiersinga opnieuw zijn talent om de geschiedenis tot leven te brengen in kleurrijke personages en fantasierijke taferelen – niet voor niets is hij in het verleden vergeleken met auteurs als Couperus en Vestdijk. In episodes van epische allure schetst hij de geboorte van de romantische liefde zoals wij die nog altijd kennen, al was het maar in de herinnering: groots en teder, loyaal en overspelig.

Pim Wiersinga debuteerde in 1992 met Honingvogels en bouwt sindsdien aan een uniek oeuvre. Over het historische karakter van zijn werk zegt hij: ‘Fictie is de herinnering aan wat nooit is gebeurd. De feiten mogen kloppen, maar de fantasie moet kloppen.’ De pers over Wiersinga’s Het paviljoen van de vergeten concubines, dat in 2014 bij In de Knipscheer verscheen:
«Wiersinga weet niet alleen het China van die dagen tot leven te wekken, hij beheerst de merites van de correspondentie tot in alle finesses.» (Literatuurplein), «De schrijver is soeverein in zijn stijl.» (NBD| Biblion), «Mooi vind ik het subtiele machtsspel en het steeds verschuivende perspectief.» (Radio Rijnmond).
Klik voor meer achtergrondinformatie over deze roman
Meer op deze site over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’