Tag: extaze

Margriet Westervaarder – Wiggelied. Gedichten

VoorplatWiggelied-75Margriet Westervaarder
Wiggelied
gedichten
gebrocheerd in omslag met flappen.
78 blz., € 18,50
ISBN 978-94-93214-75-0
eerste uitgave september 2022
presentatie 25 september 2022

‘Wie van namedropping houdt kan in de gedichtenbundel Wiggelied verre verwantschappen met Jan Arends, Anna Świrszczyńska en zelfs Elsa Lasker-Schüler lezen, maar Margriet Westervaarder heeft toch vooral haar eigen stijl om de grote thema’s in te verdichten: jeugd, pijn, afscheid en verzoening. De gedichten zijn nuchter en wars van sentiment, waardoor ze des te harder aankomen. Wiggelied is zintuiglijk, zinnelijk, angstaanjagend, ongemakkelijk, ontroerend, hartstochtelijk en vooral: aangrijpend mooi. Flonkerende, diamantscherpe gedichten van een eigenzinnig dubbeltalent.’ – Ingmar Heytze

ik heb een lepel om brood te snijden
roest om de kachel te stoken
grint om een muur te bouwen
rode menie voor mijn lippen

ik heb schriften en diploma’s
zakdoeken met rozengeur
gezellige vazen
bergschoenen en een waterpas

ik heb carbonpapier
voor liefdesbrieven

en mezelf
een meisje voor dag en nacht

‘Alles wil waar zijn’ is een levensprincipe van Margriet Westervaarder dat zijn weerslag vindt in haar poëzie. Ze vertaalt levensthema’s naar herkenbare ervaringen. Haar taal is beeldend. Geen wonder want naast dichter is ze ook beeldend kunstenaar. Zie ook www.margrietwestervaarder.nl. In 1990 verscheen haar dichtbundel lichaam van water in de zee. In 2017 en 2018 publiceerde zij gedichten in het ‘literair tijdschrift Extaze’.
Meer over Margriet Westervaarder bij Uitgeverij In de Knipscheer

Artien Utrecht – Razende stiltes. Essays

VoorplatRazendestiltes-75KaderArtien Utrecht
Razende stiltes
Extazereeks-essays
omslagafbeelding Harry Haarsma
reeksredactie Cor Gout
vormgeving Els Kort
gebrocheerd in omslag met flappen,
166 blz., € 19,50
ISBN 978-94-93214-72-9
eerste uitgave mei 2022

De essays in Razende stiltes vormen een waaier van uiteenlopende culturele, sociale en politieke kwesties, nu eens opschuivend van stil naar roerig, dan weer in een toon die onder de hoofdtoon meeklinkt. De elf opgenomen essays zijn ondergebracht in drie afdelingen: Taal van de stilte, Transities en De stiltes van geweld. Beginnend bij kunst en architectuur, zoals beleefd in Japan maar niet alleen daar, beweegt het schouwspel dat ons geboden wordt zich naar groepen vluchtelingen die zich tussen hoop en vrees naar het noordelijke halfrond begeven.
Sporen terug leiden naar de nalatenschap van het koloniaal racisme in Nederlands-Indië/Indonesië, en heen naar de verwoestende gevolgen van de genocidale massamoorden en verdwijningen in het Indonesië van 1965 en daarna. Nooit staat een beschreven gebeurtenis op zichzelf, altijd ontdekken we daarbij een verbinding met het verleden of de toekomst, die een kleine rimpeling in een mondiale oceaan van soms traag voortrollende, soms woest kolkende golven teweegbrengt. Door het zichtbaar maken van deze verbindingen krijgt de gebeurtenis haar betekenis, iets waar Artien Utrecht zich aan zet en wat ze al doende tot kunst weet te verheffen.
Aan alle essays ligt de persoonlijke ervaring van de schrijfster ten grondslag, nu eens als herinnering aan momenten uit haar eigen leven, dan weer als zintuigelijke beleving of diepgevoelde overtuiging.

Artien Utrecht (1950), van huis uit stedenbouwkundige, is het grootste deel van haar leven als onderzoeker en projectmedewerker werkzaam geweest in de internationale samenwerking. Altijd binnen het domein van maatschappelijke organisaties. Daarin bekleedde zij posities waarin de strijd voor mensenrechten vooropstond. Opgegroeid in Indonesië, kwam zij op haar twintigste naar Nederland. In 2018 begon zij met het schrijven van essays, waar – van enkele gepubliceerd zijn in het literair tijdschrift ‘Extaze’. Indonesië blijft een rode draad in haar leven. In de jaren ’80 doet ze sociaaleconomisch onderzoekswerk in ruraal West Java. Vanaf de jaren ’90 reist ze veel in o.a. Zuidoost- en Zuid Azië Voor de ontwikkelingsorganisatie Hivos. Zij is mede-organisator van het International People’s Tribunal 1965 (Indonesië) dat eind 2015 plaatsvond in Den Haag. Razende stiltes is haar eerste essaybundel.

‘Razende stiltes’ van Artien Utrecht is de tweede essay-uitgave in de Extazereeks. De Extazereeks-essays is een voortzetting van de Extazereeks voor korte verhalen en romans die sinds 2016 onder redactie van het literair tijdschrift Extaze door uitgeverij In de Knipscheer werd uitgegeven. De redactie en de uitgever bieden talentvolle essayisten de kans hun werk in een zelfstandige uitgave te presenteren. De essay-reeks wordt bezorgd door Cor Gout (redactie) en Els Kort (vormgeving).
Meer over Artien Utrecht bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Extaze-essays

Onno Schilstra – Eh. Essay

VoorplatSchilstraEh-75KaderOnno Schilstra
Eh
Extazereeks-essays
omslagafbeelding Wim Hardeman
redactie Cor Gout
vormgeving Els Kort
gebrocheerd in omslag met flappen,
224 blz., € 22,00
ISBN 978-94-93214-71-2
eerste uitgave mei 2022

In Eh zoekt Onno Schilstra antwoorden op de vraag wat kunst vermag. Een tentoonstelling van Bijbelse zandsculpturen in Elburg is het vertrekpunt voor een dwaaltocht door zijn geheugen die voert van een volksopera in Ransdorp naar de Biënnale van Venetië, van Bunschoten-Spakenburg naar het geboortehuis van Elvis Presley, van patjepejerstijl naar katholieke kunstgeschiedschrijving en van protestantisme in Staphorst naar de protestsongs van Bob Dylan. Wat heeft de kunst nog te bieden in een wereld waarin de morele en fysieke dijken het begeven? Is er een uitweg?

“Zodra mijn vriend een paar woorden heeft uitgesproken, onderbreekt hij zichzelf met een ‘eh’ en begint een nieuwe zin. Van hem hoorde ik voor het eerst over het ‘beletselteken’. Dat is de officiële benaming voor drie puntjes in een geschreven tekst. Hij legde me uit dat elke keer wanneer je eh zegt, je eigenlijk de auditieve versie van het beletselteken gebruikt. Zijn zelfinterrupties, eh, het is eigenlijk, eh, de luisteraar moet ruimte, eh, het is een manier om de eigen verbeelding, eh. In de leegte van de ‘eh’ van de spreker begint de volheid van de creatieve verbeelding van de luisteraar, aldus mijn vriend, die het prima vindt om vaak ‘eh’ te zeggen.”

Onno Schilstra (1961, Zierikzee) is beeldend kunstenaar, muzikant en schrijver. Na een studie kunstgeschiedenis in Leiden volgde hij een opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij werkte als criticus, columnist en vormgever. Voerde zes jaar lang operaties uit om een gebeeldenstormde kerk opnieuw te vullen met beeld. Speelde in bandjes. Bedacht manieren om stereoscopische tekeningen te maken. Werd docent kunsttheorie. Tekent sinds 2006 samen met zijn vrouw Wim Hardeman aan een klein Wandermuseum, genaamd Panopticum Berlin.

‘Eh’ van Onno Schilstra is de eerste essay-uitgave in de Extazereeks. De Extazereeks-essays is een voortzetting van de Extazereeks voor korte verhalen en romans die sinds 2016 onder redactie van het literair tijdschrift Extaze door uitgeverij In de Knipscheer werd uitgegeven. De redactie en de uitgever bieden talentvolle essayisten de kans hun werk in een zelfstandige uitgave te presenteren. De essay-reeks wordt bezorgd door Cor Gout (redactie) en Els Kort (vormgeving).

Meer over Onno Schilstra bij Uitgeverij In de Knipscheer

Cor Gout – 19 x een avontuur van Eendje en Beest

VoorplatEendenbeest-75Cor Gout / Harrie Geelen
19 x een avontuur van Eendje en Beest
Verhalen Cor Gout
Tekeningen Harrie Geelen
Nederland
vormgeving Els Kort
genaaid gebonden in halflinnen band, met foliedruk op rug en kapitaaltje
in 4 kleuren geïllustreerd, 185 x 215 mm, 64 blz., € 24,50
ISBN 978 94 93214 50 7 NUR 301, 646
presentatie 3 september 2022

19 x een avontuur van Eendje en Beest vertelt 19 avonturen van Eendje en Beest. Eendje en Beest leven een leven waarin hun kinderlijkheid niet is verdwenen en ook niet zal verdwijnen. Een zacht fluitend saucijsje, een wit wiefje en Witwas de IJsbeer maken deel uit van hun bestaan. Om zelf geen vreemdeling te zijn in die wereld hebben ze elkaar Eendje en Beest genoemd. Waarom Eendje? Omdat Eendje houdt van dobberen in bad, dobberen in bed (ze bedoelt krioelen en draaien) en omdat ze Katrien Duck leuk vindt. Beest omdat hij geen beest wist te verzinnen, maar wel vindt dat hij iets beestelijks heeft. Bijvoorbeeld wanneer er gieren van het lachen rondvliegen wanneer hij idiote frasen in oude, slechte liefdesboeken aantreft. Het bestaan van de twee is grillig, erotisch en soms ook humeurig. In alle drie die gevallen spatten de vonken in het rond. Eendje houdt van Beest omdat hij malle verhalen kan vertellen. Beest houdt van Eendje omdat ze mooi kan dansen op grijze slofjes. Hij houdt van haar tot in zijn kleine eeuwigheid. 19 x een avontuur van Eendje en Beest is een boek over geluk. Het is na 19 x Bella en de 20e is zoek en 19 x Dans, smalle man, dans de derde ‘19 x’ van Cor Gout (schrijver), Harrie Geelen (illustrator), Els Kort (vormgever) en In de Knipscheer (uitgeverij).

Harrie Geelen is gek op Eendje en Beest. En hoe kan dat ook anders? Ook Harrie’s kinderlijkheid staat nog in volle bloei. Hij, echtgenoot van Imme Dros, is illustrator, schrijver, animator en componist. Hij schreef jeugdseries, regisseerde eigen films en verzorgde nasynchronisaties. Als prozaschrijver publiceerde hij recentelijk de in twee banden verschenen trilogie ‘De weg naar Voorgoed’ (2018) en ‘Voorgoed weg’ (2019), waarin hij de ultieme andere wereld tot leven heeft gebracht uit ‘zijn’ tv-serie ‘Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer?’ (1972–1976). Uitgeverij In de Knipscheer heeft van hem in voorbereiding de uitgave van zijn vertaling van ‘Metamorphoses’ van Ovidius.

Cor Gout debuteerde in 2021 als romanschrijver met ‘Bik’. Hij is neerlandicus, filosoof, schrijver en muzikant. Naast zijn literaire werk schreef hij songteksten en libretto’s voor muziektheaterstukken. Tien jaar lang (2010–2019) stond hij aan het hoofd van het literair-filosofisch tijdschrift Extaze. Voorafgaand aan de ‘19 x’-bundels bracht Uitgeverij In de Knipscheer drie geïllustreerde verhalenbundels van hem uit: ‘Noirette’ (2003), ‘De stilte die volgt op het woord’ (2008) en ‘Korenblauw’ (2015), de poëziebundel ‘De muziek van het huis’ (2012) en samen met anderen: ‘Tien muziekmomenten die mijn leven hebben veranderd’ (2018)..
Meer over ‘19 x Dans, smalle man, dans
Meer over ‘19 x Bella en de 20e is zoek’
Meer over ‘Bik’

Hans Muiderman – De lunchroom. Novelle

VoorplatLunchroom-75
Hans Muiderman
De lunchroom
Novelle
Nederland
Omslag Els Kort
gebrocheerd in omslag met flappen,
122 blz., € 17,50
ISBN 978-94-93214-41-5
eerste uitgave november 2021

Een man schrijft in een lunchroom notities over zijn grootvader, hoe hij die zich herinnert. Eerst vanuit het perspectief van een kind, later vanuit het heden waarin hij ronddwaalt door het lege huis waar zijn grootvader ooit woonde. Hans Muiderman reconstrueert in De lunchroom het verleden niet, maar hij onderzoekt het. Hij schrijft over wat nog rest: de onvolledige vervormde herinnering. Wat niet in je herinnering past vergeet je en wat aan je herinnering ontbreekt verzin je er gewoon bij. Een herinnering is altijd een vorm van verbeelding.

‘Even denk ik dat het onderscheid tussen heden en verleden slechts een illusie is. Dat mijn grootvader hier in de lunchroom binnenstapt en tegenover me gaat zitten en een betoog houdt over taal, dat deed hij graag. ‘Freek, ik zie je hier steeds schrijven, maar besef je wel dat die grammaticale tijd tekortschiet voor de werkelijkheid?’ Meestal wachtte hij na zo’n zin. […] En is het, Freek, weer die onvoltooid verleden tijd die toch steeds de kop op steekt? Is dat niet een beetje flauwekul, de verleden tijd is toch altijd onvoltooid? Het toont ons toch zijn sporen in een foto, een afdruk, of komt langs in een onverwachte gedachte? En hoe zit dat met de tegenwoordige tijd, die kan in de werkelijkheid toch niet bestaan? Op het moment dat je die beet wilt pakken is die al verleden tijd.’

Hans Muiderman (Den Haag) is schrijver van romans en (reis)verhalen. Tijdens het festival Winternachten/Writers Unlimited 2013 werd zijn debuutroman Souvenir Utopia gepresenteerd. Daarna verschenen Ik ben hier geboren (2014, korte verhalen) en Hank & Heinrich (2016, roman). Muiderman is een herinneringen-onderzoeker, in al zijn verhalen onderzoekt hij hoe herinneringen werken, hoe vals en vervormd ze zijn. Dat doet hij ook in zijn reisverhalen Als al het andere voorbij is (2015) en HANZE! daar waar de reis naar toe gaat (2018). Hij is als schrijver/ redacteur nauw betrokken bij verscheidene literaire initiatieven en medeoprichter van het literaire tijdschrift/ platform Elders. Behoudens zijn publicaties in het literair tijdschrift Extaze is De lunchroom het eerste boek van Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer.
Meer over Hans Muiderman op deze site

Niek Bremen – Wat ons raakt. Verhalen

VoorplatRaakt-75Niek Bremen
Wat ons raakt
verhalen
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
246 blz., € 19,50
ISBN 978-94-93214-53-8
eerste uitgave november 2021

In Wat ons raakt vertelt Niek Bremen de verhalen van andere mensen, groot en klein. Onder hen de historische, aangrijpende en delicate geschiedenis van het joodse meisje Dini Wolff, op wier naam hij als stadsgids stuit op een van de Stolpersteine voor een huis in de Putstraat in Sittard. Hij gaat naar het gemeentearchief en besluit op basis van de informatie van een getuige en de historische gegevens haar levensverhaal na te vertellen. Hoe heeft Dini Wolff, in 1923 in Sittard geboren, de oorlog beleefd? De verteller kijkt door haar ogen, en geeft haar een stem. ‘Ik ben doodmoe. Misschien dat ik me daarom verbeeld dat ik mijn moeder zie. Ze heeft me nodig. Ze roept me. Ik antwoord niet.’ Deze kroniek, deze geschiedenis, vormt de kern van deze bundel. Maar er zijn ándere verhalen, microgeschiedenissen misschien, miniaturen, maar niet minder fascinerend, omdat mensen fascinerend zijn.

Niek Bremen toont mensen in al hun kwetsbaarheid. Wat brengt hen in beweging? Wat raakt hen? Wat ons raakt is een rijk mozaïek van grotere en kleinere stenen: van Stolpersteine tot kiezels – stuk voor stuk zijn het kleine monumentjes, gedenkstenen van evenzovele levens. Een eerbetoon aan de mens in al zijn facetten.

Niek Bremen (1947) publiceerde in meerdere verhalenbundels, zoals 24 verhalen (2013), Onveranderd Anders (2015), Wilde flora (2016), Uit & Thuis In Sittard (2018) en in het literair tijdschrift Extaze (2018). In 2019 verscheen zijn debuutroman: Bang voor de liefde.
Wat ons raakt is zijn eerste verhalenbundel.

Over Bang voor de liefde:
«Geslaagde roman over een man die niet kan ontkomen aan een belastende jeugd. Niek Bremen overtuigt in de wijze waarop hij de ervaringen van de man tot leven weet te brengen. » – Theo Jordaan op Alles over boeken en schrijvers

«Niek Bremen schrijft in een frisse stijl met lichte ironie. Er is een afwisseling van heden en verleden, flashbacks en het enigszins bizarre leven op Texel door elkaar, met humor op zijn tijd en een vraag voor wie dat wil. Want wie zijn wij nu eigenlijk? Bang voor de liefde is zijn veelbelovende debuutroman.» – Marjo van Turnhout op Leestafel

Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«‘Bik’ is binnen het Nederlandse literatuurlandschap een volstrekt uniek werk.» – Coen Peppelenbos

VoorplatBik-75Over ‘Bik’ van Cor Gout op Tzum, 23 juli 2021:
(…) Het boek behandelt het leven van Bik, zoon van een Haagse hoedenwinkeleigenaar. Voor een echte biografie – want de hoedenwinkel bestond echt onder de naam Bik in het centrum van Den Haag – zijn veel passages te fictioneel. Aan de andere kant worden de meer fictieve stukken vergezeld van lange stukken waarin de geschiedenis, met name de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog, van nadere context voorzien. (…) Een groot deel van Bik speelt zich af in 1937 in Berlijn. Naast de feiten die Gout door zijn verhaal mengt, lezen we ook de amoureuze avonturen van de jonge Bik die verliefd is op de Duitse Irmina. (…) Als hij aan het begin van de oorlog teruggaat naar de hoedenwinkel van zijn vader dan wordt hem door de Duitsers gevraagd of hij hun vertrouwensman in Den Haag wil worden. (…) Gout laat een paar flarden zien van het leven van Bik in de oorlog en springt gemakkelijk een paar jaren verder naar 1947. De vader van Bik, die ook werkte voor de Duitsers, wordt wel opgepakt, maar Bik zelf is geen schim meer van de man die hij in 1937 was en leidt een beetje aan paranoïde denkbeelden. (…) Wat Gout vooral laat zien is hoe een individu tussen de raderen van de geschiedenis geplet wordt. (…) De lezer mag de verbindende lijnen tussen de punten in de geschiedenis leggen en zijn eigen emoties eraan toevoegen. ‘Bik’ is binnen het Nederlandse literatuurlandschap een volstrekt uniek werk.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bik’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Geprezen omwille van de vaart, de humor en de fijne taal.» – Kees de Kievid

VoorplatRegensoldaten-75Interview met Kristien De Wolf n.a.v. ‘Regensoldaten’ op Boekenbijlage, 17 juli 2021:
(…) ‘Regensoldaten’, dat in 2021 uitkwam, werd in recensies geprezen omwille van de vaart, de humor en de fijne taal in het boek. (…) «Op ‘Regensoldaten’ komen er soms heftige reacties. Sommige lezers vragen of alles wel goed is met me of ze vinden me wreedaardig en blijken ontstemd omdat ik Magda niet gered heb. Iemand zei zelfs: had je haar niet wat kunnen coachen? Maar zo werkt dat niet. Het is al bijna zoals mensen boos kunnen zijn op God omdat hij een ramp had kunnen tegenhouden en dat niet gedaan heeft. Maar ‘Regensoldaten’ had niet anders kunnen aflopen, echt niet. Er is geen leven zonder pijn en dus is er ook geen verhaal als er geen pijn of gemis of verlangen is, en dat spartelen van alles en iedereen, zowel personages als lezers, dat moet dan maar. Dat heb ik er graag voor over, zeg maar, voor het leven én voor de verhalen. (…) Humor is een relativerend principe. Je kunt niet uitvergroten zonder tegelijk afstand te nemen. Net dat maakt het leven draaglijk. Zo kan je het over pijnlijke dingen hebben. Ironie, ook een vorm van humor, veinst onwetendheid, schort het oordeel op en maakt aldus de opening om veel bloot te kunnen leggen. Ik vind beiden, humor zowel als ironie, onmisbaar in het leven, en dus ook in de literatuur.(…)
Lees hier het gehele interview door Kees de Kievid
Meer over ‘Regensoldaten’
Meer over Kristien De Wolf bij Uitgeverij In de Knipscheer

Verslagen

MarkdeHaanBij het overlijden van Mark de Haan [14 februari 1987 – 11 juli 2021]:
«Ze vroeg wanneer zie ik je weer en een stem zei als de wereld er klaar voor is. Ze vroeg je komt toch wel terug en een stem zei als de wereld er klaar voor is. En misschien zei de stem nog wel meer wat ze niet hoorde, of hoorde ze nog wel meer wat wij niet weten.»

Op 9 juli opende ik een e-mail met het onderwerp Bedankt. ‘Binnen dagen tot een week is het afgelopen.’ Ik wist dat de kaart zou komen, vanmiddag is het zo ver. En toch zo verslagen. Is het omdat hij nog maar zo kort bij de uitgeverij was en zo veel beloofde? Is het zijn leeftijd, twee jaar jonger dan mijn jongste zoon? Bevlogen verhalenschrijver staat er op de kaart. Zo zal ik mij hem herinneren.
Het begincitaat is uit het verhaal ‘Hond’ uit ‘Buitenaards koraal’.

Haarlem, franc knipscheer

Meer over Mark de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer

Aly Freije – Een engel aan de deur. Gedichten

VoorplatEngelAly Freije
Een engel aan de deur
gedichten
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
58 blz., € 17,50
ISBN 978-94-93214-18-7
eerste uitgave september 2021

In haar dichtbundel ‘Door het vanggat’ en de novelle ‘De vloeivelden in’ ging Aly Freije op zoek naar de impact van ontheemd raken en cirkelde ze rond de betekenissen van leven met verlies. In deze nieuwe gedichten in Een engel aan de deur dringt ze daar dieper in door. In de spanning tussen spreken en zwijgen stuit ze op de draagwijdte van gemis en rouw. In flarden van stiltes duiken stemmen op. Tussen de polen van verwondering en wanhoop dwaalt ze door aangetaste landschappen, stuit op sporen, is ze op zoek naar een zeker evenwicht.

Wat doet het meisje aan een keukentafel
dat over ijsschotsen de overkant wil halen.
Ze trotseert gezichten, spreekt de honden toe, zingt
zigzagt langs scherpe randen, waagt de sprong…

Veel is in beweging, de fantasie stuwt voort, paarden draven, voertuigen versnellen, een luchtbed verandert in een watervliegtuig. En altijd zijn er de vogels, de gevleugelden die boodschappen overseinen.

Aly Freije publiceerde in 2009 de Groningstalige poëziebundel Wondpoeier, uitgeverij kleine Uil. Daarna volgde Nederlandstalig werk bij uitgeverij In de Knipscheer, in 2016 de poëziebundel Door het vanggat en in 2018 de novelle De vloeivelden in. Poëzie van haar hand verscheen in literaire tijdschriften als Het Liegend Konijn, Krakatau, Brakke Hond, Extaze, Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift (G), Meander en Tzum. Ze trad vooral veel op noordelijke podia op, o.a. bij Dichters in de Prinsentuin, Explore the North, Het Grote Gebeuren en Grasnapolsky.

De pers over haar eerder werk:
«Overrompeld worden door een gedicht. Wie de bundel ‘Door het vanggat’ leest zal deze ervaring meermalen meemaken (…). Wat Freije doet, is een mentale ruimte openen, een ruimte in je geest, waarin je dingen kunt ervaren die de feitelijke werkelijkheid te boven gaan.» – Nels Fahner in het Friesch Dagblad

«Het afgelopen jaar waren er heerlijke eerstgeborenen zoals het romantisch-zwarte ‘Door het vanggat’ van Aly Freije.» –Ellen Deckwitz in De Morgen

«‘De vloeivelden in’ is een prachtig, indringend en aangrijpend prozadebuut(…). Op zeer poëtische en beeldende wijze weet Aly Freije het opgroeien van een uitzonderlijk meisje in de periferie van Nederland te beschrijven. Haar taalgebruik is prachtig, de natuurbeschrijvingen vaak adembenemend en de subtiele wijze waarop ze de ontwikkeling van de hoofdpersoon en haar innerlijke strijd beschrijft is uiterst bewonderenswaardig.» – Theo Jordaan in Alles over boeken en schrijvers

«Ik heb nog nooit gedichten over stiltes gelezen met zoveel geluiden en lawaai.» – Tonnus Oosterhoff

Meer over ‘Een engel aan de deur’
Meer over Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer