Fort Amsterdam – Uitgeverij In de Knipscheer

«Om een mooi verhaal te krijgen – en dat is ‘Urbina’ – is ook fantasie nodig, en daarover beschikt de schrijver in ruime mate.» – Adriaan Vermeulen

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander op Conserves Leessite, 3 augustus 2024:

Rond 1929 wonen er op Curaçao – what’s new – veel Venezolanen, legaal en illegaal. Vaak gevlucht voor het regime van Gómez. Veelal werken zij bij de raffinaderij, voor een schamel loontje. Een staking is niet ondenkbaar. Ook zou het eiland, dat was eerder gebeurd, kunnen gaan dienen als uitvalsbasis voor een bewapende beweging die Venezuela zou moeten verlossen van zijn wrede president. Henri Deterding heeft de Nederlandse regering hier diverse keren voor gewaarschuwd, (…) maar Nederland reageert lauw. En dan wordt het 8 juni 1929. Minstens honderd Spaanssprekende mannen luisteren naar de laatste instructies van Rafael Urbina, die 45 mannen aanwijst die in de laadbakken van vrachtwagens moeten plaatsnemen. De rest verdeelt hij over een groep die naar de olieraffinaderij gaat en een die zich verspreidt over strategische plekken in de stad. Het doelwit, Fort Amsterdam, waar wapens en geld te halen zijn, is in no time overmeesterd. Er vallen enkele doden en gewonden. De overvallers vluchten met het schip de Maracaibo naar Venezuela. (…) Het is voor Nederland, officieel bevriend met Venezuela, een blamage. (…) De Brabander baseert zijn roman op feitelijke gebeurtenissen en personen. Maar om een mooi verhaal te krijgen – en dat is ‘Urbina’ – is ook fantasie nodig, en daarover beschikt de schrijver in ruime mate. Het genre is faction gaan heten: een mengeling van facts en fiction. ‘Urbina’ is een geslaagde en boeiende roman, alweer de zevende van de waarschijnlijk productiefste auteur van het eiland.

Lees hier verder
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij In de Knipscheer

«Deze roman zorgt voor een periode van leesgeluk.» – Peter de Rijk

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander in Pletterij, 3 februari 2024:

(…) Het scala aan onderwerpen waarover Eric de Brabander schrijft is enorm divers. Het gaat van kwakzalverij tot de arbeidersstaking van 1969 te Curaçao, een schipbreuk in 1678 of de kaping van een Portugees passagiersschip in 1961. Maar evengoed over de experimenten op mensen tijdens de Tweede Wereldoorlog als over een Favre-Leuba, een zeer bijzonder Zwitsers polshorloge. Opvallend vaak schetst hij het lot van de kleine man als speelbal van aardse zaken. (…) Curaçao vormt het middelpunt van onze aarde, blijkt uit de boeken die De Brabander schreef. Het is de spil waarom alles draait. De geschiedenis, met name alle opstanden, revoluties en kapingen die De Brabander beschrijft zijn de katalysator waardoor zijn verhalen op gang komen. (…) In ‘Urbina’ is een couppoging van groot belang. Deze keer koos de auteur voor Venezuela als speelveld. (…) De Brabander weet met een paar regels niet alleen de arrogante en latente houding van Nederland te schetsen, maar zorgt meteen voor suspense die je het best kunt omschrijven met de titel van zijn verhalenbundel ‘Het geluid van naderend onweer’. (…) Wie betrokken raakt, wordt slachtoffer, zoals zo vaak in De Brabanders oeuvre. Dat levert een spannende roman op, maar evengoed een gedreven geschiedenis van het Caribisch gebied dat voor menig Nederlandse lezer onbekend terrein genoemd mag worden. Dat Venezuela zo dicht in de buurt van Curaçao lag en dat men daarvan in 1929 meer bewust had moeten zijn, net als nu, wist ik niet. (…) Als kenner van de Cariben, en de geschiedenis daarvan, weet hij van de hoed en de rand. Het heeft hem ontnuchterd, zoals blijkt uit de regel: ‘Hij besefte dat een mens altijd op zoek is naar een geluk dat groter is dan dat wat hem toekomt.’ Wellicht is het daarom juist raadzaam zijn boeken te gaan lezen, en te beginnen met ‘Urbina’. Deze roman zorgt voor een periode van leesgeluk en het totaal vergeten van je omgeving. En wie langer wil genieten kan zijn hele oeuvre gaan verorberen.
Lees hier verder
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Mooie roman over een relatie tussen een slaaf en een meester op Curaçao.» – David Serphos

Over ‘Slaaf en meester /Katibu di Shon’ van Carel de Haseth op Jonet, 5 april 2022:
Voor wie een mooie roman wil lezen over een relatie tussen een slaaf en een meester op Curaçao, raad ik ‘Katibu di Shon’ aan, van Carel de Haseth; de Nederlandse vertaling luidt: Slaaf en Meester. Het is de basis voor de eerste Papiamentstalige opera van Tania Kross. De in 1988 gepubliceerde novelle vertelt het verhaal van slaveneigenaar Wilmoe en slaaf Luis, twee jongens die samen opgroeiden, en hun grote liefde voor slavin Anita. Deze driehoeksverhouding mondt uit in een confrontatie tussen de twee jongens, tussen de slaaf en de meester. Anita houdt van beide mannen, maar kiest uiteindelijk voor een liefdesrelatie met Luis. De mannen komen lijnrecht tegenover elkaar te staan. Deze strijd van macht en onmacht; van verstoorde menselijke relaties, wordt uitvergroot in de Grote Slavenopstand van 17 augustus 1795 op Curaçao. Het verzet van slaaf Luis en Anita wordt parallel verteld in het aanzwellende roep om vrijheid. De opstand wordt neergeslagen. Luis wordt ter dood veroordeeld en gevangen gezet in het Fort Amsterdam. In een dramatische ontknoping komen de mannen nog tijdig tot elkaar als mens.
Bron David Serphos’ Curaçao’s dagboek (7)
Meer over ‘Slaaf en meester /Katibu di Shon’
Meer over Carel de Haseth bij Uitgeverij In de Knipscheer